Her çalgıda olduğu gibi bağlamada da metot kullanımı tekniği geliştirmek için çok önemlidir. Metotlarda duruş, oturuş, tutuş, sağ el konumu, tezene tutuşu çoğu zaman fotoğraflar ya da şekillerle gösterilir. Fakat parmak numarası gösterilmesi de diğer unsurlar kadar önemlidir. Çünkü çalgıya teknik hâkimiyet doğru parmak numaralarını kullanabilmeden geçer. Bağlama eğitiminde parmak numaralarının kullanım eksikliği teknik hâkimiyet ve icra açısından önemli bir kusurdur. Doğru parmak numaralarını kullanamamak çalgıya teknik hakimiyeti azaltacağı gibi fazla efor sarf etmeye, sesleri temiz basamamaya, aceliteye yönelik eserlerin çalımında da zorluk yaşanmasına neden olacağı gibi çalan kişinin icrasını olumsuz yönde etkiler. Dolayısıyla bağlama eğitimine yönelik oluşturulmuş bağlama metotlarında parmak numaralarının gösterilmesi bu çalgının eğitimi açısından çok önemlidir. Metotlarda parmak numaraları verilmediği takdirde ya da eğitici kaynaklı farklı parmak numaraları verilmesi durumunda bağlama eğitiminde teknik ve icrasal kusurlar ortaya çıkacağı gibi bu kusurlar çalgıda ilerleyebilmenin önünde büyük bir engel oluşturacaktır. Bu nedenler ile araştırmada Türkiye’de bağlama eğitiminde kullanılan metotlarda yer alan etüt ve türkülerde parmak numarası kullanılma durumunun incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, betimsel türdedir ve ilgili veriler doküman incelemesi ile elde edilmiştir. Araştırmanın örneklem grubunda başlangıç bağlama öğretimine yönelik olarak yazılanlardan en yaygın olarak kullanıldığı tespit edilen 9 adet uzun sap bağlama metodu oluşturmaktadır. Araştırma bulguları doğrultusunda, başlangıç bağlama öğretimine yönelik olarak yazılanlardan uzun sap bağlama metotlarının büyük bir kısmında yer alan etütlerde ve türkülerde parmak numarası kullanıldığı sonucuna ulaşılmıştır.

As in every instrument, the use of method in baglama is very important to improve the technique. In the methods, posture, sitting, holding, right hand position, holding the plectrum are often shown with photographs or figures, but showing finger numbers is also as important as other elements because technical mastery of the instrument is possible if the correct finger numbers are used. The lack of use of finger numbers in baglama training is an important defect in terms of technical mastery and performance. Not being able to use the correct finger numbers will reduce the technical mastery of the instrument and result in spending more effort. Moreover, it will cause the performer not to be able to produce the sounds clearly, have difficulty in playing the pieces needed to be played in haste, and negatively affect the performance of the player. Therefore, showing finger numbers in the baglama methods created for baglama training is very important. If finger numbers are not given in the methods or if different finger numbers are given by the trainer, technical and performance defects will arise in baglama training and these defects will create a great obstacle to progress in the instrument. For these reasons, in the study it has been aimed to examine the use of finger numbers in etudes and folk songs, which are included in the methods used in baglama training in Turkey. The research is of descriptive type and the relevant data were obtained by document analysis. The sample group of the research constitutes 9 long necked baglama methods, which were determined to be the most widely used among those written for baglama training for beginners. In line with the research findings, it has been concluded that finger numbers are used in the etudes and folk songs that are included in most of the long-necked baglama methods written for baglama teaching for beginners.