TÜRKİYE’NİN İLK SAĞLIK KONULU GAZETESİ: MEDİMAGAZİN

Medimagazin, Türkiye’de 1999 yılından beri yayımlanmakta olan tek sağlık gazetesidir. Bu çalışmada Türkiye’de sağlık haberciliği ve ülkedeki sağlık politikalarının gelişimi ekseninde Medimagazin’in yayın anlayışındaki gelişim klasik içerik analizi uygulamasına dayalı olarak irdelenmektedir. Bu bağlamda sağlık politikalarına yönelik literatür taramasının ardından 2000, 2005, 2010 ve 2015 yıllarında gazetenin birinci sayfasında yayımlanmış olan 885 haber ve köşe yazısı yıllık yazı sayısı, içerik analizine dayalı olarak sayfadaki konum, menşei, haber kaynakları, adı geçen kişi ve kurumlar, yazıların niteliği, genel tema ve alt temalar bağlamında betimlenmiştir. Yazılara eşlik eden fotoğraflar da sayı ve içerik bağlamında tanımlanmıştır. Gazetenin tarihçesi, yayın politikası ve araştırmada incelenen kategoriler bağlamında Medimagazin’in sahibi ve genel yayın yönetmeniyle görüşmeler gerçekleştirilerek değerlendirmeleri alınmıştır. Veriler birinci sayfada yayımlanan yazı sayısının yıllara göre farklılık gösterdiğini, yazıların tamamına yakınının “isimsiz” şekilde yayımlandığını, en çok başvurulan haber-bilgi kaynağının Sağlık Bakanlığı olduğunu ortaya koymaktadır. İncelenen yazılarda en çok “sağlık çalışanları ve sorunları”, “hukuk, mevzuat, yasa, yönetmelik ve düzenlemeler” ile “sağlık politikaları, sistemleri, eleştiri ve savunuları” konularına yer verilmektedir. Bulgular ülkenin sağlık politikalarıyla gazete içreğinin paralel bir seyir gösterdiğine, yaygın ve yerel basındaki sağlık konulu haberlerden farklı olarak Medimagazin’in sağlık profesyonellerine yönelik yayın anlayışının farkını ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler:

SAĞLIK İLETİŞİMİ, SAĞLIK HABERCİLİĞİ, SAĞLIK GAZETECİLİĞİ

PDF

___

Aba, G. (2018). Sağlık politikası ve planlaması. Ankara: Nobel.
Aba, G. ve Ateş, M. (2015). Sağlıkta eşitsizlikler. İstanbul: Beta Yayıncılık.
Akgül, H. (2019, Aralık 25). (H. Doğruel, Röportaj Yapan)
Bozkurt-Avcıl, İ. ve Sönmez, M. (2013). Bireylerin televizyonda yayınlanan sağlık programlarını izleme alışkanlıkları ve motivasyonları: Elazığ örneği. Gümüşhane İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(2), 119-138.
Büyükses, Y. (2012). 1980 sonrası Türkiye’deki sağlık politikalarında dönüşüm. Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Çorbacıoğlu, G. (2017). Şiddet vedeğişen hekimlik: Türkiye’de sağlık çalışanlarına karşı artan şiddetin şiddetalgısı ve hekimlik pratikleri üzerine etkileri. A. Ö. G. Yenimahalleli-Yaşar içinde, İnsana karşı piyasa Türkiyede sağlık vesosyal güvenlik (s. 151). İstanbul: NotaBene Yayınları.
Çubukçu, M. ve Ersöz, H. (2011). Yerel basında sağlık olgusu: Mustafakemalpaş a/ Bursa 1952-1961. . Bursa: Korza Yayıncılık. Demir, M. (2010). Sağlık haberleri ve medya gerçeği. Ankara: Nobel.
Ersoy, İ. (2019, Ağustos 28). (H. Doğruel, Röportaj Yapan)
Gökçe, O. (2019). Klasik ve nitel içerik analizi-Felsefe yöntem ve uygulama. Konya: Çizgi.
Kazaz, M. (2015). Sağlık yayınlarının sayısında, ibre yukarıyı gösteriyor. E. Öz içinde, Sağlık haberlerine farklı bakış. Antalya: Kent Kitap.
Küçük, A. (2018). Kapitalizm, devlet, sağlık ve Türkiye. Ankara: Akademisyen.
Neuman, W. L. (2007). Basics of social research (2 b.). ABD: Pearson.
Nuendorf, K. (2002). The content analysis guidebook. Thousand oaks, ABD: Sage.
Öğüt, P. (2013). Türkiye’de sağlık haberciliğinin tarihsel gelişimi ve Hürriyet gazetesi örneği. Yayımlanmamış doktora tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Öğüt-Yıldırım, P. (2018). Sağlık haberi nedir, ne değildir: sağlık haberleri ve nitelikleri. E. Yüksel içinde, Sağlık Haberciliği. Konya: Literatürk Academia.
Sungur, C. (2018). Sağlık politikasına sistematik bir yaklaşım. Ankara: Siyasal.
Türkiye sağlık bakanları listesi. (T.y.). Vikipedi: https://tr.wikipedia.org/wiki/Türkiye_sağlık_bakanları_listesi
Yalçın-Günsoy, M. (2012). Avrupa Birliği ve Türkiye’de sağlık politikaları yönetimi ve reformlar. Çanakkale: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yılmaz, E. (2019). Türkiye’de siyasi partilerin programlarında sağlık poilitikaları 1923-2018. İstanbul: Dün Bugün Yarın Yayınları.
Yüksel, E. (2012a). Haber ve habercilik. H. Gürcan içinde, Haberciliğin temel kavramları. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Yüksel, E. (2012b). Haber yapısı ve türleri. H. Gürcan içinde, Haberciliğin temel kavramları. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Yüksel, E., Ceyhan, Ç., Öğüt, P., Bekiroğlu, O., Altunlu, H., Zerman, S. ve Ayhan, B. (2009). Cumhuriyet mitinglerinin yaygın gazetelerde yer alış biçimi üzerine içerik analizine dayalı bir değerlendirme. E. Yüksel içinde, Sihirli aynanın sırları. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Yüksel, E., Kaya, A., Koçak, A. ve Aydın, S. (2013). Türkiye'de sağlık konulu yayın ilkelerinin belirlenmesi: Kaynak, ileti ve hedef kitle bağlamında sağlık konulu yayınların analizi. Yayımlanmamış 109K534 nolu TÜBİTAK 1001 araştırma projesi raporu.
Yüksel, E., Kaya, A., Koçak, A. ve Aydın, S. (2014). Check up sağlık iletişimi: Kaynak, ileti ve hedef kitle bağlamında sağlık konulu yayınların analizi. Konya: Literatürk academica