Modern devletlerin birbiriyle ilişkilerini anlatan ve adına özellikle “resmi tarih anlatısı” diye belirtilen historia dikkate alındığında, savaşlar, antlaşmalar, toprak kazanımları-kayıpları bu tarih anlatısının en önemli uğrak alanlarını teşkil etmektedir. Ancak, bu yaşananların bıraktığı “silik veya derin izler”, insanların ve toplumun belleğinde her zaman devletin belleğinden daha fazla tortu bırakmıştır. Özellikle kolektif belleklerin nesilden nesile anlatımı sözlü kültürün yaygın olduğu toplumlarda-Türkiye gibi- daha belirgin olduğundan; yaşantılar bazen gerçek ama çoğu zaman da imgeler üzerinden, ardıllarını etkilemiştir. Bu yaşananların insan zihninde oluşturduğu etkinin, toplumun zihninde yer etmesini sağlayanlar ise, genel olarak sanat ve edebiyatın çeşitli dallarını icra edenlerdir. Özellikle şairler ve edebiyatçılar bunun öncülleri sayılabilir. Özellikle 1917 Ekim Devrimi’nden sonra, Komünizm ’in bir devlet politikası haline dönüşmesi, çeşitli nedenlerle (din, vatan vs.) Osmanlı Devlet’i ve toplumunun korkulu rüyası haline gelmiştir. Bununla mücadele etmek hem devlet elitinin hem de toplumun öncelikleri arasında yer almıştır. Toplumu bu konuda bilinçlendirmek, aydınlatmak, uyarmak, uyandırmak, yönlendirmek, politize etmek, adı ne olursa olsun entelektüellerin de öncelikleri arasında yer almıştır. İşte bu entelektüellerden biri de Necip Fazıl Kısakürek’tir. Necip Fazıl, eserlerinin bir kısmında, tarihsel olarak oluşan “moskof” imgesinin veya hakikatinin, Cumhuriyet döneminde Komünizm düşmanlığına nasıl evrildiğini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu çalışmanın amacı ise, Necip Fazıl Kısakürek’in Komünizm anlatısı üzerinden ne tür bir İslamcı ve milliyetçi tutum sergilediği ve bunu nasıl bir muhalefet söylemiyle ortaya koyduğudur.