Bu makale, özellikle imparatorluk dönemine göre daha (tektip) homojen ve bir ulus (ve) devletin varlığına rağmen, Cumhuriyet devrinde ideolojik ve siyasal planda şiddetlenen gerilim ve çatışmaların Türklerin iletişim kurma ve sentez oluşturma yetenekleriyle ilgili kısmına odaklanmaktadır. Bu çerçevede, Batıda sözlü-yazılı-görüntülü kültür süreçleri şeklinde ilerleyen iletişim tarzlarının Türkiye topraklarında sözlü kültürden görüntülü kültüre hızlı bir geçişle gerçekleşmesi ve yazılı kültürün yeterince özümsenmemesinin etkileri tartışılmaktadır. Felsefi düzeyde yaşanan yazı ile görüntü çatışmasının toplumsal ilişkiler ve iletişim alanına yansıması önemli bir faktör olarak tespit edilirken, kurumlar ve kesimler arası iletişimin sağlıklı şekilde işlemesi ve toplumsal barışın sağlanması konusunda hayati bir rol oynayan medyaya ve onun yoğun biçimde kullandığı göstergelere de değinilmektedir.

This article focuses on the aspects, related to the Turks’ ability to establish communication and form a synthesis, of the tensions and conflicts, which have escalated during the Republican era in the ideological and political areas despite a more homogenous nation (and) state when compared to the imperial era. In this regard, the effects of the fast transition in Turkey from verbal culture to visual culture whereas the process occurred in the West as verbal/written/visual culture, and of not sufficiently internalizing the written culture have long been debated. Media, which plays a vital role in healthy-functioning communications between institutions and groups and in ensuring social peace, and the signs that it widely uses are discussed while the reflection of the conflict between the written and the visual forms at a philosophical level on social relations and communications is identified as an important factor.