Kamu Sektöründe Halkla İlişkiler

Yöneten ile yönetilen ilişkisinin olduğu her yerde klasik anlamda halkla ilişkilerden söz etmek mümkündür. Kamu sektöründe halkla ilişkiler faaliyeti, devletin ve yönetimin gelişmesiyle birlikte gündeme gelmiştir. Halkla ilişkiler faaliyetlerinin kamu sektörü bağlamında gündeme gelmesi 20. yüzyılın ilk yarısına denk gelmektedir. Amerika Birleşik Devletleri’nde gelişmiş bir disiplin olan halkla ilişkiler, 1930’lu yıllarda özel kesimin kamu sektörüne getirdiği baskılar sonucu kamu kesiminde bilinçli bir çaba olarak ele alınmaya başlanmıştır. Türkiye’de kamu sektöründe modern halkla ilişkiler faaliyetlerinin 1960’lı yıllara dayandığı genel olarak kabul edilen bir gerçektir. Günümüzde kamu sektöründe halkla ilişkiler faaliyetleri oldukça yaygın olmasına rağmen henüz istenilen seviyeye ulaştığı söylenemez. Bu çalışma, kamu sektöründe halkla ilişkiler faaliyetlerinin genel bir değerlendirmesini ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Kamu Sektörü, Halkla İlişkiler, Kamu Sektöründe Halkla İlişkiler.

Public Relations in Public Sector

It is possible to talk about public relations in the classical sense wherever there is a relation between those ruling and those ruled. Public relations activities came to fore with the development of government and administration. The emergence of public relations activities within the context of public sector date back to the first half of the 20th century. Public relations, an advanced discipline in the United States, started to be considered as a conscious effort in the public sector as a result of the pressures of the private sector in the public sector in the 1930s. The fact that modern public relations activities in the public sector in Turkey date back to the 1960s is a widely accepted fact. Although the public relations activities in the public sector are currently rather common, it is hard to say that those activities are at the desired level. This study presents an overall assessment of the public relations activities in public sector.

Keywords:

Public Sector, Public Relations, Public Relations in Public Sector.,

PDF

___

Akıncı-Vural, B. & Coşkun, G. (2006). “Yeni Teknoloji ve Halkla İlişkiler: Halkla İlişkiler Alanında İnternet Kullanımı Üzerine Bir Araştırma”, II. Ulusal Halkla İlişkiler Sempozyumu, 21.Yüzyılda Halkla İlişkilerde Yeni Yönelimler, Sorunlar ve Çözümler, 2728 Nisan 2006, Kocaeli, s. 179-194.
Arslan, N.T. & Mahmutoğlu, A. (2005). “Türkiye’de İdari Reform Düşüncesi Çerçevesinde Mülki İdare Sisteminin Sorunları ve Yeniden Yapılandırılması Hakkında Bir Değerlendirme”, N.T. Arslan (ed.), Türkiye’de Kamu Yönetimi Sorunları Üzerine İncelemeler, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Asna, A. (2006). Kuramda ve Uygulamada Halkla İlişkiler, İstanbul: Pozitif Yayınları.
Atiyas, İ. & Sayın, Ş. (2000). Kamu Maliyesinde Saydamlık, İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı.
Aydın, A.H. & Taş, İ.E. (2016). Kamu Yönetiminde Halkla İlişkiler, 2. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Baskin, O.W., Aronoff, C. & Lattimore, D. (1997). Public Relations: The Profession and The Practice, 4th Edition, Boston: McGraw Hill.
Bensghir, T.K. (2000). “Halkla İlişkilerde Etkileşimli İletişim”, Amme İdaresi Dergisi, 33, TODAİE Yayınları.
Berkowitz, E.N. (2007). “The Evolution of Public Relations and The Use of The Internet: The Implications for Health Care Organizations”, Health Marketing Quarterly, 24 (3/4), p. 117-130.
Bilgin, K.U. (1994). “Türk Kamu Yönetiminde Halkla İlişkiler Uygulamasına Örgütsel Bir Yaklaşım”, Amme İdaresi Dergisi, 27, 4, s. 43-62.
Bovens, M. (2005). “Public Accountability”, E. Ferlie, L.E. Lynn Jr. & C. Pollitt (ed.), The Oxford Handbook of Public Management, First Publition, Oxford University Press, p. 182-208.
Bovens, M. (2007). “Analysing and Assessing Accountability: A Conceptual Framework”, European Law Journal, 13, 4, July 2007, p. 447–468.
Bozarth, J. (2010). Social Media for Trainers Techniques for Enhancing and Extending Learning, San Francisco: Pfeiffer.
Boztepe, H. (2014). Kamusal Halkla İlişkiler, İstanbul: Derin Yayınları.
Breakenridge, D. (2008). PR2.0 New Media, New Tools, New Audiences, New Jersey: FT Press.
Çamdereli, M. (2000). Halkla İlişkiler, Konya: Çizgi Kitabevi.
Dolea, A. (2012). “Institutionalizing Government Public Relations in Romania After 1989”, Public Relations Review, 38, p. 354-366.
Dubnick, M.J. & Justice, J.B. (2004). “Accounting for Accountability”, Boston: Annual Meeting of the American Political Science Association.
Fidan, M. (2008). “Halkla İlişkilerin Gelişim Süreci”, A. Kalender & M. Fidan (ed.), Halkla İlişkiler, Konya: Tablet Yayınları.
Gilbert, W.H. (1973). Public Relations in Local Government, Washington D.C.: City Management Association.
Gordon, J.C. (1997). “Interpreting Definitions of Public Relations: Self Assessment and a Symbolic Interactionalism-Based Alternative”, Public Relations Review, 23(1), p. 57-66.
Göksel, A.B. & Yurdakul, N.B. (2004). Temel Halkla İlişkiler Bilgileri, Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayını.
Grunig, J.E. (2009). “Paradigms of Global Public Relations in an Age of Digitalisation”, Prism, 6(2), p. 1-19, http://shonaliburke.com/wpcontent/uploads/2010/10/ GRUNIG.pdf. Erişim Tarihi: 05.03.2019.
Gunelius, S. (2011). 30 Minute Social Media Marketing, New York: McGraw Hill.
Günlemeç, N. (2002). Yüksek Öğrenim Kurumlarında Pazarlama ve Halkla İlişkiler Arasındaki İlişkiyi Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Hutton, J.G. (1999). “The Definition, Dimensions and Domain of Public Relations”, Public Relations Review, 25, 2, Summer.
İşler, D., Çiftçi, M. & Yarangümelioğlu, D. (2013). “Halkla İlişkiler Aracı Olarak Sosyal Medyanın Kullanımı ve Yeni Stratejiler”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5(1), s. 174-186.
Kaplan, A.M. & Haenlein, M. (2010). “Users of the World, Unite! The Challenges and Opportunities of Social Media”, Business Horizons, 53, p. 59-68.
Kazancı, M. (2016). Kamuda ve Özel Kuruluşlarda Halkla İlişkiler, 11. Baskı, Ankara: Turhan Kitabevi Yayınları.
Komito, L. & Bates, J. (2009). Virtually Local: Social Media and Community Among Polish Nationals in Dublin, Aslib Proceedings: New Information Perspectives, 61(3), p. 232-244.
L’etang, J. (2008). Public Relations: Concepts, Practice and Critique, United Kingdom: Sage Publication.
McAllister-Spooner, S. M. (2009). “Fulfilling the Dialogic Promise: A Ten-Year Reflective Survey on Dialogic Internet Principles”, Public Relations Review, 35 (3), p. 320-322.
McAllister-Spooner, S. M. & Kent, M.L. (2009). “Dialogic Public Relations and Resource Dependency: New Jersey Community Colleges as Models for Web Site Effectiveness”, Atlantic Journal of Communication, 17, p. 220–239.
Metin, H. & Altunok, M. (2002). “Karşılaştırmalı Bir Yaklaşımla Kamu Yönetimi ve Özel Sektörde Halkla İlişkiler”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (3), 2002/1.
Mulgan, R. (2000). “Accountability: An Ever-Expanding Concept?”, https://dspaceprod1.anu.edu.au/bitstream/1885/41945/1/dp_72.htm. Erişim Tarihi: 04.01.2019.
Okay, A. & Okay, A. (2005). Halkla İlişkiler, Kavram, Strateji ve Uygulamaları, İstanbul: Der Yayınları.
Özdemir, B.P. & Yamanoğlu, M.A. (2010). “Türkiye’deki Sivil Toplum Kuruluşları Web Sitelerinin Diyalojik İletişim Kapasiteleri Üzerine Bir İnceleme”, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1 (2), s. 3-24.
Özer, M.A. (2015). Halkla İlişkiler Dersleri, 3. Baskı, Ankara: Adalet Yayınevi.
Öztürk, M. (2013). “Sosyal Medyada Halkla İlişkiler”, Z. Özata (ed.), Sosyal Medya, Anadolu Üniversitesi Yayınları, s. 106-137.
Özüpek, M.N. (2010). “Belediyelerin Halkla İlişkiler Çalışmalarında İnternet Kullanımı: Büyükşehir Belediyeleri Web Siteleri Üzerine Uygulamalı Bir Çalışma”, Selçuk İletişim Dergisi, 6 (3), s. 196-205.
Pohl, G.M. (1995). Public Relations: Designing Effective Communication, USA: Kendal/Hunt Publishing Com.
Sabuncuoğlu, Z. (2016). Halkla İlişkiler, 12. Baskı, Bursa: Aktüel Yayınları.
Sayımer, İ. (2008). Sanal Ortamda Halkla İlişkiler, İstanbul: Beta Yayınları. Scott, D.M. (2010). The New Rules of Marketing and PR, New Jersey: John Wiley and Sons.
Sjöberg, G. (1998). Mesleki Uygulama İçin Bir Halkla İlişkiler Eğitim Modeli, Çev. N. Nirven & A. Ünver, İstanbul: Rota Yayınları.
Solis, B. & Breakenridge, D. (2009). Putting the Public Back in Public Relations, New Jersey: Pearson Education.
Tarhan, A. (2007). “Halkla İlişkilerde Tanıma ve Tanıtma Aracı Olarak İnternet: Belediyelerin Web Sayfaları Üzerine Bir Analiz”, Selçuk İletişim Dergisi, 4(4).
Tortop, N. (2009). Halkla İlişkiler, 10. Baskı, Ankara: Nobel Yayınları.
Tortop, N. & Özer, M.A. (2013). Halkla İlişkiler, 11. Baskı, Ankara: Nobel Yayınları.
Uysal, B. (1998). Siyaset Yönetim Halkla İlişkiler, Ankara: TODAİE Yayınları.
Weinberg, T. (2009). The New Community Rules: Marketing On The Social Rules, USA: O’Reilly Media.
Wilcox, D.L., Cameron, G.T., Ault, P.H. & Agee, W.K. (2003). Public Relations, Strategies and Tactics, 7th Edition, Allyn & Bacon.
Yağmurlu, A. (2010). “E-Halkla İlişkiler ve Bakanlık Uygulamaları”, Selçuk İletişim Dergisi, 6 (2), s. 62-80.
Yalçındağ, S. (1987). “Kamu Sektöründe Halkla İlişkiler Uygulamaları”, Halkla İlişkiler Sempozyumu’87, TODAİE Yayınları.
Yıldız, N. (2003). “Halkla İlişkilerin İdeolojik Bir Yöntem Olarak İşleyişi”, Amme İdaresi Dergisi, 36, 5, s.35-42.
Zafarmand, N. (2010). Halkla İlişkiler Alanında Yeni Mecra ve Uygulamaların Yeri ve Önemi: Sosyal Medya ve PR2.0, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.