Kitle İkna Tekniklerinin Kullanılması Bakımından Günümüz Televizyon Yayıncılığı
Kitle ikna teknikleri, diğer bir ifadeyle propaganda, kitleleri etkileyerek ve harekete geçirerek belli bir amaca ulaşmak isteyen kişi ve gruplar için hayati önem taşımaktadır. Ürününü satmak için avaz avaz bağıran pazarcı misali, propagandada; cümlelerin, sloganların tekrar tekrar ve iddialı bir şekilde söylenmesi gerekir. Günümüz medyasına baktığımızda, medyanın beyaz propaganda ve silahlı propagandaya çokça maruz kaldığı görülür. Siyasi liderler beyaz propaganda kullanarak karşı tarafı zayıflatmak, etkinlik ve gücünü pekiştirmek isterken, terör grupları da silahlı propagandalarını iletişim araçları ile özellikle de televizyonlar aracılığı ile geniş kitlelere duyurarak varlıklarını kanıtlamak isterler. Günümüzde propagandanın ne olduğunun ve nasıl kullanıldığının hem halk hem de medya çalışanları tarafından çok iyi bilinmesi gerekir. Aksi takdirde medya çalışanları propagandayı yayan ve onu geniş kitlelere duyuran aracılar durumuna düşerken, medya kuruluşları da kitle ikna araçlarına dönüşebilmektedir.
___
- [1] Althusser, L. (2003). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları.
Birinci Baskı. A. Tümertekin (çev.). İstanbul: İthaki Yayınları.
[2] Armağan, A. (1999). Siyasal Bir İletişim Türü Olarak Propaganda.
İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi. Sayı: 9, 417-426.
[3] Atabek, N. (2003). Propaganda ve Toplumsal Kontrol. Selçuk
Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi. Cilt:2. Sayı:4,
4-12.
[4] Ayhan A. (2007). Propaganda Nedir?. 1. Basım. İstanbul:
Literatürk Yayınları.
[5] Bektaş, A. (2013). Kamuoyu, İletişim ve Demokrasi. 4. Basım.
İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
[6] Çakır, G. E. (2008). Siyasal İletişim Kampanyaları ve Türkiye’de
Siyasetin Sterilizasyonu. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Radyo Televizyon ve Sinema Yüksek Lisans Tezi.
Danışman: Doç. Dr. İzzet Bozkurt. İstanbul.
[7] Denk, E. (2009). Türk Basınında Dış Politika. Akademik Orta
Doğu, Cilt 4, Sayı 1, 1-25. www.akademikortadogu.com/belge/
ortadogu7%20makale/erdem_denk.pdf
[8] Domenach, J.M. (1961). Siyasi Propaganda. C. Perin (çev). Kültür
Serisi: 26. İstanbul: Remzi Kitabevi.
[9] Doob, L. W. (1968). Goebbels’in Propaganda İlkeleri. Ankara
Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi. Ünsal Oskay (çev).
Cilt.23. Sayı.3, 337-366.
[10] Eke, E. (2008). Siyasal Propaganda Araçlarının Seçmen Davranışı
Üzerindeki Etkisi: Isparta Örnek Olayı. Süleyman Demirel
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim
Dalı Yüksek Lisans Tezi. Danışman: Yrd. Doç. Dr. Cemal Baltacı.
Isparta.
[11] Herman, E. S. ve N. Chomsky. (2012). Rızanın İmalatı Kitle
Medyasının Ekonomi Politiği. İkinci Baskı. E. Adaboğlu (çev.).
İstanbul: bgst Yayınları.
[12] İlhan, E. ve Dirik, N. (2011). Savaş Haberleri Bağlamında Haber
Politikaları: ABD Örneği. Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi
İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi. Güz 2011, Sayı: 33, 61-86
[13] Karaduman, S. ve Batu, N. M. (2011). Televizyon Haberlerinde
Terörizm Olgusunun TRT’nin Haber Söylemi Bağlamında
İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
Sayı: 25, 359-374.
[14] Karataş, İ. (2008). İletişim Anlamında Psikolojik Savaş ve
Propaganda. Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler
Enstitüsü Srateji Bilimi Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
Danışman: Prof. Dr. Azmi Özcan. Gebze.
[15] Kellner, D. (2010). Medya Gösterisi. Birinci Baskı. Z. Paşalı (çev.).
İstanbul: Açılımkitap Yayınları.
[16] Labin, S. (1972). Komünist Propaganda Taktikleri. Ankara. Altınok
Matbaası.
[17] Narin, F.B. (2008). Küresel Terör Saldırılarına Yönelik Haberlerin
Türk Basınında Çerçevelenişi. Ankara Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Gazetecilik Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
Danışman: Doç. Dr. Çiler Dursun. Ankara.
[18] Okay, V. (1957). Modern Propaganda. Okan Yayınevi Neşriyatı: 1.
İstanbul: Türkiye Ticaret Postası Matbaası.
[19] Oskay, Ü. (1992). Kitle Haberleşmesi Teorilerine Giriş. 4. Basım.
İstanbul: Der Yayınları.
[20] Oskay, Ü. (2013). “Yıkanmak istemeyen çocuklar” olalım.
Sekizinci Baskı. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
[21] Öymen, O. (2014). Bir Propaganda Silahı Olarak Basın. 2. Basım.
İstanbul: Remzi Kitabevi.
[22] Özsoy, A. (2011). Televizyon ve İzleyici. 1. Basım. Ankara: Ütopya
Yayınevi.
[23] Özsoy, O. (1998). Propaganda ve Kamuoyu Oluşturma. 1. Basım.
İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
[24] Postman, N. (2012). Televizyon: Öldüren Eğlence. Dördüncü Baskı.
O. Akınhay (çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
[25] Pratkanis A. ve E. Aranson. (2008). Propaganda Çağı. 1. Basım. N.
Haliloğlu (çev.). İstanbul: Paradigma Yayıncılık.
[26] Russell B. (1990). İktidar. 1. Basım. M.Ergin (çev.). İstanbul: Cem
Yayınevi.
[27] Qualter, TH. (1980). Propaganda Teorisi ve Propagandanın
Gelişimi, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi.
Ünsal Oskay (çev.) Sayı:1. Cilt: 35, 255-308.
[28] Sabah, (21 Ağustos 2011). Pentagon’un yeni hedefi sosyal ağlar.
Timur Sırt. Teknoloji haberleri. s.9.
[29] Sezer. N. (2012) Televizyon Çağında “Bilgi”yi Yakalamak;
Televizyonun Gücü ve İletişimin Demokratikleşmesi. http://www.
siyasaliletisim.org/ariv/makale/721-televizyon-canda-bilgiyiyakalamak-
televizyonun-guecue-ve-letiimin-demokratiklemesi.
html (27.07.2016)
[30] Tarhan N. (2011). Psikolojik Savaş. 15. Basım. İstanbul: Timaş
Yayınları.
[31] Türkoğlu, N. (2004). Toplumsal İletişim İletişim Bilimlerinden
Kültürel Çalışmalara. Birinci Baskı. İstanbul: Babil Yayınları.
[32] Yüksel, O. (2011). Uluslararası İlişkiler Çerçevesinde Psikolojik
Savaş, Propaganda ve Wikileaks. Uludağ Üniversitesi İktisadi
ve İdari Bilimler Fakültesi Uluslararası İlişkiler Bölümü.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Danışman: Prof. Dr. İbrahim
Canbolat. Bursa.