Fatma CAF, Ayda TELİOĞLU, Nurgül ŞEN ÖZDEMİR

Farklı İki Mikroalg (Scenedesmus dimorphus, Chlorella vulgaris) ve (Saccharomyces cerevisiae) ile Beslenen Moina micrura (Kurz, 1874)’nın Besin Alma Aktivitesi

Bu çalışmada, Chlorella vulgaris Beyerinck [Beijerinck] 1890, Scenedesmus dimorphus (Turpin) Kützing 1834 ve Saccharomyces cerevisiae Meyen ex E.C. Hansen Moina micrura (Kurz, 1874)’ya besin olarak verilmiştir. Aç bırakılan Moina micrura’nın beslenme aktivitesi üzerinde farklı alg türleri ve mayanın etkileri çalışılarak fltraston ve besin alma oranı belirlenmiştir. Araştırmanın birinci aşamasında sırasıyla Scenedesmus dimorphus, Saccharomyces cerevisiae, Chlorella vulgaris türlerinden oluşan besin karışımı Moina micrura ’ya besin olarak verilmiş ve Moina micrura’ya ait en yüksek besin alma oranının 1148.71±124.68 hücre/kladoser/dakika ile Chlorella vulgaris’e ait olduğu bulunmuştur. İkinci aşamada 2 alg türünden oluşan karışım Moina micrura ’ya besin olarak verilmiş ve her iki türe ait besin alma oranı arasındaki farkın önemli olduğu saptanmıştır (p< 0.05). Üçüncü aşamada ise, 2. aşamada düşük besin alma oranının belirlendiği Scenedesmus dimorphus ve Saccharomyces cerevisiae’den oluşan karışım Moina micrura’ya besin olarak verilmiş ve besin alma oranları arasındaki farkın önemli olduğu saptanmıştır (p<0.05)

Anahtar Kelimeler:

Beslenme aktivitesi, ekmek mayası, mikroalg, Moina micrura

The Feeding Activity of Moina Micrura (Kurz, 1874) (Cladocera) Fed with Two Different Microalgae Species (Chlorella vulgaris, Scenedesmus dimorphus) and Saccharomyces cerevisiae

In the study, Chlorella vulgaris, Scenedesmus dimorphus and Saccharomyces cerevisiae (yeast) were used as food for the Moina Micrura (Kurz, 1874). Filtration and ingestion rates of the Moina Micrura were determined to study the effects of different microalgae species and S. cerevisiae on the feeding activity of the starved Moina micrura. At the frst stage of the study, M. micrura fed by the mixture of C. vulgaris, S. dimorphus, S. cerevisiae and the highest ingestion rate 1148.71±124.68 cell/cladocera/min. was obtained to Chlorella vulgaris. At the second stage, fed with mixture of Chlorella vulgaris and Scenedesmus dimorphus and it was found that difference between the ingestion rates of these microalgae were important (p<0.05). At the third stage, M. micrura fed with mixture of S. dimorphus and S. cerevisiae which was obtained lowest ingestion rates at the second stage and it was found that difference between the ingestion rates of them were important (p<0.05)

Keywords:

Bekar’s yeast, feeding activity, microalgae, Moina micrura,

PDF

___

Arnold CR, Holt GJ, 1991. Various Methods fort he Culture of the Rotifer, Brachionus plicatilis, in Texas. In: The Rotifer and microalgae Culture Systems. Fulks W, Main K, (Eds) Proceedings of a U.S. Asia, Honolulu, 119-123.
Atay D, Bekcan S, 2000. Deniz Balıkları ve Üretim Tekniği. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yay. No: 1515, Ders Kitabı: 468, 396 s., Ankara.
Bamsedt U, Gifford D J, İrigoien X, Atkinson A, Roman M, 2000. Feeding. In ICES Zooplankton Methodology Manual. RP Harris RP, Wiebe PH, Lenz J, Skjoldal HR, Huntley M, (Eds.) Acedemic Press, New York, 297-399.
Brendelberger H, 1991. Filter mesh size of cladocerans predicts retention effciency for bacteria. Limnology and Oceanography, 36: 884–894.
Hoff HF, Snell TW, 1987. Plankton culture mannual Florida aquaforms, inc. 125 p.
İkiz F, Püskülcü H, Şaban E, 1996. Üstatistiğe Giriş. Ege.Üniv. Basımevi, Bornova-İzmir.
James CM., Bou-Abbas M, Al-Khars AM, Al-Hinty S, Salman AE, 1983. Production of the Rotifer Brachionus plicatilis for Aquaculture in Kuwait. Hydrobiologia, 104: 77-84.
Klüttgen B, Dülmer U, Engels M, Rate HT, 1994. Rapid Communication, Adam an artifcal freswater for the culture of zooplankton. Water Research, 28 (3): 743-746.
McMahon JV, Rigler FH, 1965. Feeding Rate of Daphnia magma Straus in Different Food Labeled With Radyoactivite Phosphorus. Limnol Oceanogr., 10: 105-113.
Martinez G, 2000. Feeding Behaviour of Daphnia ambigua Scourfeld 1974, Moina micrura 1874 and Ceriodaphnia dubia Richard 1895 (Cladosera) Under a Food Concentration Gradient. Revista Chilena de Historia Natural, 73: 47-54.
Ovie SI, Egborge ABM, 2002. The effect of different algal densities of Scenedesmus acuminatus on the population growth Moina micrura Kurz (Crustacea: Anomapoda, Moinidae). Hydrobiologia, 477: 41–45.
Pagano M, 2008. Feeding of tropical cladocerans (Moina micrura, Diaphanosoma excisum) and rotifer (Brachionus calyciﬂorus) on natural phytoplankton: effect of phytoplankton sizestructure. J. Plankton Res., 30: 401-414.
Peters RH, Downing JA, 1984. Empirical analysis of zooplankton fltering and feeding rates. Limnol. Oceanogr., 29(4): 763-784.
Şanal M, Köksal G, 2005. The Effect of Different Nutritional Media on the Reproductive Effciency of Daphnia pulex, (in Turkish), A. Ü. Zir. Fak. Tarım Bilimleri Dergisi, 11 (2): 173- 177.
Şanal M, 2000. Farklı Besin Ortamlarının Daphnia sp. Üretimi Üzerine Etkisi. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 65s.
Yufera M, Pascual E, 1985. Effect of Algal Food Concentration on Feeding and Ingestion Rates of Brachionus plicatilis in Mass Culture. Hydrobiologia 122: 181-187.
Watanable T, Kitajima C, Fujita S. 1983.Nutritional Values of Live Organisms Used in Japan for Mass Propagation of Fish: A Review. Aquaculture 34: 115-143.