Thomas More’un Ütopya’sından bu yana içeriği farklı öngörüler ve ideallerle tekrar tekrar inşa edilmekte olan “yok-yer” ya da “mutluluğun yeri”; Modernite Projesi bağlamında nasıl değerlendirilebilir? Ya da, soruyu tersinden sormak gerekirse; Modernite Projesi, bir ütopya projesi olarak ele alındığında, nasıl yeniden okunabilir? Bu yazı, bahsi geçen iki uçlu sorgu çerçevesinde, iddiası ve kararlılığını bugünün koşullarında sürdürmekte ısrarlı, ütopyacıl bir Modernite arayışının izlerini sürmektedir. Bu yolda meselenin meşruiyet zemini, “Ütopya”da; yani “yer”de, bir başka değişle,  Modernite’nin mitik mekânı; “kent”te aranacaktır. Bu yüzdendir ki, kenti ve düşsel olanı diyalektik bir okumayla yeniden gözler önüne seren iki yazın/düşün insanına başvurmak yerinde olacaktır: 20. yüzyıl’ın düş erketecisi Walter Benjamin ve 21. yüzyıl’ın düş yorumlayıcısı Italo Calvino. Benjamin’in Paris Pasajları’nda yansıyan imgelerle inşa ettiği düş-kent, Calvino’nun “görünmez” addedilen, fakat deneyimin coşkulu betimlemeleriyle görünür kılınan kentleri özelinde yeniden yorumlanacaktır.

How does “non-place” or “place of happiness”, context of which has been constructed again and again since “Utopia” of Thomas More, be appreciated within the context of Modernity Project? Or, if the question is asked in a reverse order; how can Modernity Project be read as an utopia? Within this dual questioning, this text asks for a utopian Modernity concept, which sustains the argument and its consistence under the circumstances of today. In this way, the legitimate ground of discussion will be constructed upon “Utopia”, that is “place”, i.e. the mythical site of Modernity; “city”. Therefore, it will be appropriate to consult with two thinker/writers, who reveal the urban and dreamy one with a dialectical re-reading of both: dream-observer of 20th century, Walter Benjamin and dream-reader of 21st century, Italo Calvino. The dream-city of Benjamin, constructed via the reflecting images on Parisian Arcades, will be re-interpreted within so-called “invisible” cities of Calvino, which are rendered visible with respect to the vigorous attributions based on experience.