Türkiye’de folklorun bir ilim şubesi olarak ortaya çıkışında Türkçülük hareketinin etkisi çok büyüktür. Türkiye’de folklor çalışmaları da 1900’lü yıllardan itibaren Türkçülük ekseninde gelişme göstermiş ve Türk Derneği, Türk Derneği Mecmuası ile Türk Ocağı ise Türk Yurdu Mecmuası yayın organlarıyla Türk kültürünün araştırılmasına önem vermişlerdir. Ziya Gökalp’in öncü çalışmalarında halk hayatına gidilmesinin gerekliliği vurgulanmıştır. Ziya Gökalp’in Halka Doğru dergisinde “Halk Medeniyeti I, Başlangıç” (23 Temmuz 1913), Mehmet Fuat Köprülü’nün İkdam gazetesinde “Yeni Bir İlim: Halkiyat-Folklor” (6 Şubat 1914), Rıza Tevfik Bölükbaşı’nın Peyam gazetesinde “Folk-lore (Folklore)” (5 Mart 1914) yayınlanan başlıklı yazıları Türkiye’de folklorun ilk üç makalesi olarak bilinmektedir (Çobanoğlu, 2015: 50-52). Ulusların kökenlerini aramak amacıyla kendi kültürlerine yönelmeleri derleme çalışmalarını ortaya çıkarmıştır. Bu amaçla halkın sinesinde mevcut olan “efsane, masal, destan” vb. gibi sözlü verimlerin derlenmesinin gerekliliği üzerinde durulmuştur. Folklor bilimini ortaya çıkaran bu süreçte Türk kültürünün araştırılması adına gerek resmi gerek kişisel boyutta çeşitli girişimler olmuştur. Bunlardan birisi de hiç şüphesiz sempzoyum, kongre, çalıştay vb. bilimsel toplantılardır. Bu çalışmada 21-24 Kasım 2011 tarihinde İzmir’de düzenlenen 8. Milletlerarası Türk Halk Kültürü Kongresinin eleştirel değerlendirmesi yapılmaktadır.