Bu makalede İmam Ebû Hanîfe’nin fıkıh metodolojisinin kaynakları arasında sahâbî kavlinin olup olmadığı incelenmiştir. Ayrıca İmam Ebû Hanîfe’ye dayandırılan ve onun usûlünü çerçeveleyen rivayette yer alan sahâbe kavli ile neyin kastedildiği ele alınmıştır. Daha sonra, sahâbî kavlini semâa hamletme şeklindeki baskın anlayışın, tarihî bilgilerle sınanması için sahâbe ictihadı konusuna yer verilmiş, ardından İmam Ebû Hanîfe’nin kendi eserleri ile -bu konularla ilgili olarak Ebû Hanîfe’nin kendi eserlerinde çok az bilgi verildiğini biliyoruz- Hanefî usûl eserlerinde yer alan sahâbenin tanımı, adaleti, fakîh olup olmaması gibi sahâbeye ait bilgiler ile onların kavlinin hangi içeriğe sahip olması gerektiği konularına yer verilmiştir. Ayrıca onun hem çağdaşları hem de öğrencilerinin sahâbe kavline yaklaşımı hakkında bilgi verilip bu görüşler, fürû kitaplarındaki meselelerin çözüm yöntemleri dikkate alınarak değerlendirilmiştir.

In this article it is discussed whether the Companions’ fatwa is among the sources of jurisprudence belong to Imam Abu Hanifa. İt is addressed that what is meant by the Companions’ fatwa in the narration coming from Imam Abu Hanifa and outlining his procedure. Accordingly, it is introduced about Companions’ ijtihad in order to compare –with historical informations- the dominant opinion that Companions’ fatwa comes hearings (semâ’). Then, the informations such as the definition of and the justice of the Companion, and whether the Companion is a jurist in Hanafî Works of jurisprudence, particularly Abu Hanifa’s Works –we know that there is a little information in his own Works on these issues-, and which content the opinion of the Companion should have, are introduced. Also, it is informed about approaches belong to both of Imam Abu Hanîfa’s companions and his students. These approaches are evaluated taking solution methods of problems in the law books into account