Lucas Kritiği özünde iktisat politikasına temel oluşturan teorik çerçevenin metodolojik bir eleştirisidir. Bu kritik politika yapımı pratiğinin dayandığı açıklama ve bilim kavramsallaştırmasının temel bir zayıflığını hedef almaktadır. Bu kavramsallaştırma “ampirik realizm” olarak tanımlanabilir. Ampirik realist bir çerçeveden bakıldığında, sosyal büyüklükler arasında kalıcı bir ilişki mümkündür. Ancak Lucas’a göre, bireylerin karar (ya da davranışlarının) “adaptif” (veya rasyonel) karakterinden dolayı bu mümkün değildir. Lucas’ın bu karşı çıkışı “kapalı sistem” düşüncesinin bir eleştirisi gibi görünürken, diğer yandan kendisinin birey kavramsallaştırması bu çabasını “açık sistem” modellemesi açısından bütünüyle anlamsız kılmaktadır.

The Lucas Critique, as a methodological critique of the so called “theory of economic policy”, seems to be directed to one of the fundamental weaknesses of the conception of science and explanation underlying policy-making practices. This conception of science and explanation can be called as “empirical realism”, according to which there can be stable relations between social aggregates. According to Lucas, this is impossible due to “adaptive” (or rational) character of individual decisions (or behaviors). While Lucas’ rejection of the existence of stable relations in the social realm seems to be a critique of the “closed world” reasoning, his conception of individual units makes his attempt completely futile in terms of “open system” theorizing.