Yapılandırmacı Öğrenme Ortamlarını Değerlendirme Ölçeğinin Geliştirilmesi

Bu çalışma kapsamında yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirmeye yönelik, 7’li Likert tipi bir ölçekgeliştirilmesi amaçlanmıştır. Yapılan alan taramasının ardından, ölçek; öğrenci merkezli, düşündüren, işbirlikli, yaşamla ilgili,öğretim ve değerlendirmenin bir aradalığı ile farklı bakış açıları kazandıran olmak üzere altı faktör üzerine kurulmuş, bu faktörleriiçeren 30 madde yazılmıştır. Uygulama grubu ve uzman görüşleriyle, ölçekte çeşitli düzeltmeler yapılmış ve madde sayısı 29’adüşürülmüştür. 247 üniversite öğrencisi üzerinde uygulanan ölçeğin analizleri SPSS 13 ve LISREL 8.8 paket programlarıylayapılmıştır. Yapılan doğrulayıcı faktör analizi sonucunda, bir maddenin çıkarılması ile ölçek 28 maddeden oluşan son halinialmıştır. Açıklanan toplam varyans %66,65 olarak bulunmuştur. Ölçeğe ait, Cronbach Alfa katsayısının .96, RMSEA değerininise 0,076 olduğu belirlenmiştir

Anahtar Kelimeler:

yapılandırmacılık, yapılandırmacı öğrenme ortamı, ölçek geliştirme, yapılandırmacı öğrenmeortamlarını değerlendirme ölçeği, YÖDÖ

PDF

___

Baki, A. ve Bell, A. (1997). Ortaöğretim matematik öğretimi. Ankara: YÖK.
Boyle, T. (1997). Design for multimedia learning. New Jersey: Prentice Hall Inc.
Bukova-Güzel, E. ve Alkan, H. (2005). Yeniden yapılandırılan ilköğretim programı pilot uygulamasının değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5.
Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Demirel, Ö. (2002). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Fer, S. ve Cırık, İ. (2006). Öğretmenlerde ve öğrencilerde, yapılandırmacı öğrenme ortamı ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması nedir?. Yeditepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (1).
Fosnot, C. T. (1996). Constructivism: Theory, perspectives, and practice. New York: Teachers College Press.
Hambleton, R. K., & Patsula, L. (1999). Increasing the validity of adapted tests: Myths to be avoided and guidelines for improving test adaptation practices. Journal of Applied Testing Technology, 1, 1 - 13.
Herrington, A., & Herrington, J. (2005). What is an authentic learning environment? In Herrington, T., & Herrington, J. (Eds.), Authentic learning environments in higher education (pp. 1 - 15). Idea Group Inc (IGI).
Herrington, J., & Standen, P. (2000). Moving from an instructivist to a constructivist multimedia learning environment, Journal of Educational Multimedia and Hypermedia 9(3), 195 - 205.
Huang, H. M. (2002). Toward constructivism for adult learners in online learning environments. British Journal of Educational Technology, Vol 33 No 1, 27 - 37.
Jonassen, D. H., (unknown). Designing of constructivist learning environments. Retrieved March 20, 2007, from http://www.coe.missouri.edu/~jonassen/courses/CLE/
Jonassen, D. H. (1999). Designing constructivist learning environments. In C. M. Reigeluth, (Eds.), Instructional-design theories and models, A new paradigm of instructional theory, Volume II (pp. 215 - 239). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
Jonassen, D. H., Howland, J., Moore, J., & Marra, R. M. (2003). Learning to solve problems with technology: A construcitvist perspective. New Jersey: Merrill Prentice Hall.
Jonassen, D. H., Peck, K. L., & Wilson, B. G. (1999). Learning with technology: A constructive perspective. New York: Prentice-Hall Inc.
Miraglia, M. (2001). A constructivist learning environment model for the learning of English as a foreign language. Retrieved June 2, 2008, from http://mauriciomiraglia.com/wp/2007/03/02/a-constructivist-learning-environment-model/
Muir-Herzig, R. G. (2004). Technology and its impact in the classroom. Computers & Education 42 (2), 111 - 131.
Oğuz, A. (2004). Bilgi çağında yüksek öğretim programları. Milli Eğitim Dergisi 164, 01 Şubat, 2009 tarihinde http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/164/oguz.htm, adresinden alınmıştır.
Özden, Y. (2003). Öğrenme ve öğretme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research-Online, 8, 23-74.
Şimşek, Ö. F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: Temel ilkeler ve LİSREL uygulamaları. Ankara: Ekinoks.
Tavşancıl, E. ve Keser, H. (2001) İnternete yönelik Likert tipi bir tutum ölçeğinin geliştirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, cilt34, sayı 1-2. 45-60.
Taylor, P. C., Fraser, B., & White, L. R. (1994, April). CLES An instrument for monitoring the development of constructivist learning environments. Paper presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association, New Orleans.
Tenenbaum, G., Naidu, S., Jegede, O., & Austin, J. (2001). Constructivist pedagogy in conventional on-campus and distance learning practice: An exploratory investigation. Learning and Instruction 11, 87 - 111.
Tse-Kian, K. N. (2003). Using multimedia in a constructivist learning environment in the Malaysian classroom. Australian Journal of Educational Technology, 19 (3), 293 - 310.
Tynjala, P. (1999). Towards expert knowledge? A comparison between a constructivist and a traditional learning environment in the university. International Journal of Educational Research 31, 357 - 442.
Wilson, B. G. (1996). Constructivist learning environments: Case studies in instructional design. New Jersey: Educational Technology Publications, Inc.
Yaşar, Ş. (1998). Yapılandırmacı kuram ve öğrenme-öğretme süreci. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 8, Sayı 1-2, 68 - 75.