Bu çalışmanın amacı, hem aynı kültür dairesi içinde yer alan hem de farklı etkileşim alanları içinde bulunan komşu iki kültürün, süreç içinde ürettikleri beden kavramını, anlatı metinleri içinde nasıl biçimlendirdiklerini ve bunu sinematografik anlatılarına nasıl yansıttıklarının ipuçlarını aramaya yöneliktir. Beden, her zaman için üzerine giydirilmiş tanımlamalardan çok, zamanın ve coğrafyanın yarattığı toplumsal zihniyetler doğrultusunda şekillenip yeniden anlam yüklenen kavram olagelmiştir. ‘Beden-zaman-mekân’ ilintisi, karmaşık bir ağ içinde, toplumun kültürel topografyasını belirleyen epistemolojik parametrelerden biri olarak kabul edilmekte ve doğaldır ki bu parametre, bir anlatı formu olarak sinemada da benzer şekilde yerini almaktadır.