Karbonmonoksit zehirlenmelerinde karboksihemoglobin düzeyleri önemsenmelidir Carboxyhemoglobin levels should be considered important on carbonmonoxide poisoning

GİRİŞ ve AMAÇ: Karbonmonoksit (CO), çocukluk çağı zehirlenme nedenlerinin önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Bu çalışmada CO zehirlenmesi ile başvuran çocuklarda, başvuru semptomlarının karboksihemoglobin (COHb) konsantrasyonu ile olan ilişkisi araştırılmıştır. Ayrıca COHb konsantrasyonunun hedef organlardaki hasarlanmayı; miyokardiyal etkilenme ve/veya gecikmiş nörolojik sekel olasılığının öngörülebilirliği araştırılmıştır. YÖNTEM ve GEREÇLER: Kasım 2011-Mayıs 2012 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi çocuk acil servisine CO zehirlenmesi nedeniyle başvuran tüm olgular çalışmaya alındı. Toplam 47 hastanın demografik verileri, CO kaynağı, acil servisimize geliş süreleri, yakınmaları, klinik bulguları, kan COHb düzeyleri, hasarla ilişkili biyokimyasal göstergeler, verilen tedavi ve gelişen komplikasyonlar incelendi. Hastalar başvuru sırasındaki COHb değerlerine göre 2 gruba ayrılıp (<%20 ve >%20), bu gruplar demografik özellikleri, klinik bulgular ve laboratuar göstergeleri açısından karşılaştırıldı. BULGULAR: Çalışmaya alınan toplam 47 olgunun yaş ortalaması 7.06±4.69 yıldı (4 ay-17 yıl) ve %53’ü (n=25) erkekti. Hastaların çoğunun (%91) başvuru sırasında bilincinin açık olduğu ve en sık Şubat ayında (%55) başvurduğu saptandı. CO kaynağı olarak en fazla saptanan kaynak kömür sobası idi (%78). Hastaların çoğunun (%70, n: 33) başvuru sırasındaki COHb değerleri %20’den daha düşüktü. COHb değeri >%20 olan olguların, daha ağır semptomlarla başvurduğu ve hedef organ hasarının daha yüksek olduğu saptandı. Akut nörolojik bulgular ve/veya COHb düzeyi >%20 olan olgular ile miyokardial etkilenmesi olan olgulara (n: 19, %40) hiperbarik oksijen (HBO) tedavisinin uygulandığı saptandı. Sadece bir hastada gecikmiş nöropsikiyatrik komplikasyon ortaya çıktığı görüldü. TARTIŞMA ve SONUÇ: Pediatrik CO zehirlenmelerinde başvuru anında ölçülen COHb düzeyinin >%20 olması, hedef organ hasarını ön görmede kullanılabilir. Tüm CO zehirlenmelerinde başlangıç COHb değerlerinin elde edilmesi önemlidir. ABSTRACT INTRODUCTION: Carbonmonoxide (CO) is one of the leading causes of poisoning death in developing countries. This study sought to determine whether symptoms correlate with carboxyhemoglobine (COHb) levels in CO poisoned children. It also aimed to investigate the relationship of the concentration of COHb with end organ damage such as acute myocardial injury and delayed neurologic sequelae. METHODS: All children who presented to the emergency department due to CO poisoning, between November 2011- May 2012 were included. Age, gender, month of presentation, time to presentation, presenting symptoms, source of CO, COHb levels, biochemical markers of end organ damage, treatment and outcome were recorded. Groups were classified based on blood COHb levels as (>%20, <20%), and they were compared for demographical characteristics, clinical findings and laboratory results. RESULTS: In total, 47 patients were included. The mean ±SD age was 7.06±4.69 years (4 month-17 years) and 53% were male; 91% of the patients had a normal Glasgow Coma Scale score. Majority of patients (55%) presented in February and the most common source of CO was the coal stove (78%). Most patients (70%, n=33) had <20% COHb levels. Children who presented with severe symptoms were more likely to have COHb levels > 20%. Hyperbaric oxygen treatment (HBO) was administered for patients with COHb levels >20%, and cardiac and/or neurologic involvement. Delayed neuropsychiatric complications occurred in only one patient. DISCUSSION AND CONCLUSION: COHb levels >20% can be used as a predictor marker of end organ damage in pediatric CO poisoning. Therefore, COHb level should be obtained for all children with CO poisoning.

Anahtar Kelimeler:

Karbonmonoksit, İntoksikasyon, Karboksihemoglobin, Hiperbarik oksijen, Carbonmonoxide, Intoxication, Carboxyhemoglobin, hyperbaric oxygen

PDF

___

1. Prockop LD, Rossitza IC. Carbon monoxide intoxication: An updated review. Journal of the Neurological Sciences 2007; 262: 122-30.
2. Goldstein M. Carbon Monoxide Poisoning. J Emerg Nurs 2008; 34: 538-42.
3. Kandiş H, Katırcı Y, Karapolat BS. Karbonmonoksit zehirlenmesi. Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2009; 11: 54-60.
4. Weaver KL. Carbon monoxide poisoning. New Engl J Med 2009; 360: 1217-25.
5. Gajdos P, Conso F, Korach JM et al. Incidence and causes of carbonmoxide intoxication: results of an epidemiologic survey in a French department. Arch Environ Health 1991; 46: 373-6.
6. Kandis H, Katırcı Y, Çakır Z, Aslan Ş, Uzkeser M, Bilir Ö. Acil Servise Karbonmonoksit Entoksikasyonu ile Başvuran Olguların Geriye Dönük Analizi. Akademik Acil Tıp Dergisi 2007; 5: 21-5.
7. Ait El Cadi M, Khabbal Y, Idrissi L. Carbon monoxide poisoning in Morocco during 1999-2007. Journal of Forensic and Legal Medicine 2009; 16: 385-7.
8. Gorman DF, Runciman WB. Carbonmonoxide poisoning. Anaesth Intensive Care. 1991; 19: 506-11.
9. Uysal C, Çelik S, Altuntaş AD, et al. Carbon monoxide-related deaths in Ankara between 2001 and 2011. Inhal Toxicol 2013; 25: 102-6.
10. Cho CH, Chiu NC, Ho CS, Peng CC. Carbon Monoxide Poisoning in Children. Pediatr Neonatol 2008; 49: 121-5.
11. Uysalol M, Uysalol EP, Saraçoğlu GV, Kayaoğlu S. Çocuk Acil Servise Karbon Monoksit Entoksikasyonu ile Başvuran Çocuk Hastaların Geriye Dönük Analizi. Balkan Med J 2011; 28: 237-43.
12. Yarar C, Yakut A, Akın A, Yıldız B, Dinleyici EÇ. Analysis of the features of acute carbon monoxide poisoning and hyperbaric oxygen therapy in children. The Turkish Journal of Pediatrics 2008; 50: 235-41.
13. Kurt F, Bektaş Ö, Kalkan G, Öncel MY, Yakut Hİ, Kocabaş CN. Does Age Affect Presenting Symptoms in Children With Carbon Monoxide Poisoning? Pediatr Emer Care 2013; 29: 916-21.
14. Hampson N, Hauff NM. Carboxyhemoglobin levels in carbon monoxide poisoning: do they correlate with the clinical picture. Am J Emerg Med. 2008; 26: 665-9.
15. Metin S, Yıldız Ş, Çakmak T, Demirbaş Ş. 2010 Yılında Türkiye’de Karbonmonoksit Zehirlenmesinin Sıklığı. TAF Preventive Medicine Bulletin, 2011; 10: 587-92.
16. Salameh S, Amitai Y, Antopolsky M, Rott D, Stalnicowicz R. Carbon monoxide poisoning in Jerusalem: epidemiology and risk factors. Clinical Toxicology 2009; 47: 137-41.
17. Raub JA, Mathieu-Nolf M, Hampson NB, Thom SR. Carbon monoxide poisoning - a public health perspective. Toxicology 2000; 145: 1-14.
18. Genç S, Aygün D. Karbonmonoksit Zehirlenmesinde Karboksihemoglobin Düzeyi, Zehirlenmenin Şiddeti ve Mini Mental Durum Testi Skalası Arasındaki İlişki. Tr Emerg Med 2013; 13: 25-32.
19. Hampson NB, Hampson LA. Characteristics of headache associated with acute carbon monoxide poisoning. Headache 2002; 42: 220-3.
20. Kalay N, Özdoğru İ, Çetinkaya Y, et al. Cardiovascular effects of carbon monoxide poisoning. Am J Cardiol 2007; 99: 322-4.
21. Tekşam Ö, Gümüş P, Bayrakçı B, Erdoğan İ, Kale G. Acute cardiac effects of carbon monoxide poisoning in children. European Journal of Emergency Medicine 2010; 17: 192-6.
22. Cha YS, Cha KC, Kim OH, Lee KH, Hwang SO, Kim H. Features and predictors of myocardial injury in carbon monoxide poisoned patients. Emerg Med J 2014; 31: 210-5.
23. Boztepe H, Yalaki Z, Bilge YD. Evaluation of neurological and cardiological findings in carbonmonoxide poisoning in children. Türk Ped Arş 2014; 49: 314-22.
24. Keleş A, Demircan A, Kurtoğlu G. Carbon monoxide poisoning: how many patients do we miss? European Journal of Emergency Medicine 2008; 15: 154-7.
25. Ku HL, Yang KC, Lee YC, Lee MB, Chou YH. Predictors of carbon monoxide poisoning-induced delayed neuropsychological sequelae. General Hospital Psychiatry 2010; 32: 310-4.
26. Myers RA, Snyder SK, Emhoff TA. Subacute sequelae of carbon monoxide poisoning. Ann Emerg Med 1985; 14: 1163-7.