Sosyal Adalet, Eşitlik ve Sosyal Hizmet

Toplumların gelişmişlik düzeyi salt ekonomik büyüme ile ölçülemez. Bir toplumun refah düzeyi toplumsal kaynakların nasıl dağıtıldığı ile yakından ilgilidir. Kaynakların toplumda nasıl dağıtılması sorusu ise sosyal adalet kavramı ile yakından ilgilidir. Sosyal adalet, sosyal refah devletlerin güvencesidir. Bir toplumun ilerleyişi bir toplumda yaşayan tüm insanların kaynak ve hizmetlere ulaşmada fırsat eşitliğine sahip olması ile olanaklıdır. İnsan haklarını bir söylem olmaktan çıkararak uygulamaya geçiren bir meslek olan sosyal hizmetin en önemli enstrümanı sosyal adalettir. Bu çalışma insan hakları ve sosyal adalet temelli sosyal hizmet uygulamalarının önemi açısından ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Eşitlik, Sosyal Adalet, Sosyal Hizmet Uygulamaları

PDF

___

Sheafor, B., Horejsi, C. (2012). Sosyal Hizmet Uygulaması. Ankara: Nika Yayınevi.
https://www.socialworkers.org/About/Ethics/Code-of-Ethics/Code-of-Ethics-English
Özdemir, S. (2007). Küreselleşme Sürecinde Refah Devleti [Elektronik Sürüm]. İstanbul: Entegre.
http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&kelime=sosyal%20adalet&guid=TDK.GTS.5867fb524cd744.17341447
Acar, H., Negiz, N., Akman, E. (2013). Sosyal Politika ve Kamu Yönetimi Bileşenleriyle Sosyal Hizmet Temelleri ve Uygulama Alanları. Ankara: Maya Akademi.
Buğra, A., Keyder, Ç. (2015). Sosyal Politika Yazıları. İstanbul: İletişim.
Serpen, A. S., Duyan, V., Aldoğan, E.(2014). Sosyal Adalet Savunuculuğu Ölçeği Güvenilirlik ve Geçerlilik Çalışması. Toplum ve Sosyal Hizmet. 25, 21-34.
Tuncay, T. ve Erbay, E. (2006). ‘‘Sosyal Hizmetin Temel Hedefi: Sosyal Adalet’’. Toplum ve Sosyal Hizmet. 17(1). 53-69.
Healy, M.L.(2009). “Exploring the History of Social Work as a Human Rights Profession”. International Social Work. 51(6):735-748.
Barker, R. L. (1999). The Social Work Dic¬tionary (4th ed.). Washington DC: NASW Press.
Craig, G. (2002). Poverty, Social Work and Social Justice. British Journal of Social Work, 32: 669-682.
Lundy, C. (2004). Social Work and Social Justice.[Elektronik Sürüm]. UK. Broadview Press.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası(1982, 9 Kasım). Resmi Gazete (Sayı:17863). Erişim adresi: http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.2709.pdf
Küçükkaraca, N. (2010). Küreselleşen Dünya’da Sosyal Hizmet: Sorunlar ve Önerilerimiz. Küreselleşen Dünyada Sosyal Hizmet(36-46). Ankara: Sağlık ve Sosyal Hizmet Emekçileri Sendikası Yayını.
Cılga, İ., Erkul, E., Yıldırım, B., Adıgüzel, İ. (2016). Sosyal Çalışma ve Sosyal Politika Yazıları. Ankara: Bellek Yayınevi.
Akbaş, E. (2014). Sosyal Çalışmada Çağdaş Eleştirel Perspektifler. Ankara: Sabev Yayınevi.
Alcock, P., May, M., Rowlingson, K. (2011). Sosyal Politika Kuram ve Uygulamalar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Başbuğ, A. (2010). Sosyal Hukuk: Hukukun Toplumsal Temelleri. Ankara: Binyıl Yayınevi.
Çetin, H. (2015). ‘‘Sosyal Adalet, Sosyal Hizmetler ve Bütçe’’. Toplum ve Sosyal Hizmet.26(1):145-157.
Danış, M. Z. (2007). ‘‘Sosyal Hizmet Mesleği ve Disiplininde Sosyal Politikanın Yeri ve Önemi’’. Toplum ve Sosyal Hizmet. 18(2): 51-64.
Douzinas, C. (2015). Hukuk, Adalet ve İnsan Hakları. Ankara: Notabene Yayınları.
Karataş, K. (2002). İnsan Hakları ve Sosyal Hizmet: Değişen Türkiye’de İnsan Hakları Açısından Sosyal Hizmetler. Ankara: SHU Derneği Yayını.
Kuçuradi, İ. Ve Peker, B. (2004). Elli Yıllık Deneyimlerin Işığında Türkiye’de Dünyada İnsan Hakları. Ankara: Meteksan.
Kuçuradi, İ. (2016). İnsan Hakları: Kavramları ve Sorunları. Ankara: Şen Matbaa.
Marshall, T.H., Bottomore, T. (2000). Yurttaşlık ve Toplumsal Sınıflar. Ankara: Gündoğan Yayınevi. Sunal, O. (2011). ‘‘Sosyal Politika: Sosyal Adalet Açısından Kuramsal Bir Değerlendirme’’. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66(3). 283-305.
Şahin, F. (2002). İnsan Hakları ve Sosyal Hizmet İlişkisi: Değişen Türkiye’de İnsan Hakları Açısından Sosyal Hizmetler. Ankara: SHU Derneği Yayını
Thompson, N. (2013). Kuram ve Uygulamada Sosyal Hizmeti Anlamak. Ankara: Dipnot Yayınları.
Tuncay, T. ve Akbaş, E. (2008). “İnsan Hakları Düşüncesi ve Sosyal Hizmet Uygulamaları” Sosyal Hizmet. Ankara: SHU Der. Yayını.
Tuncay, T., İl, S. (2006).’‘ Sosyal Hizmette Baskı Karşıtı Uygulama’’. Toplum ve Sosyal Hizmet. 17(2). 59-71.
Yücel, Y. (2010). ‘‘Hak ve Menfaatler Üzerine Bir İnceleme’’. TBB Dergisi, 91(1), 335-357.
Zengin, O. ve Altındağ, Ö. (2016). ‘‘Bir İnsan Hakları Mesleği Olarak Sosyal Hizmet’’. Toplum ve Sosyal Hizmet.27(1), 179- 189.
Altuntaş, B. (2016). Dezavantajlı Gruplar ve Sosyal Politika. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Çelik, A. (2010). “Muhafazakar Sosyal Politika Yönelimi: Hak Yerine Yardım – Yükümlülük Yerine Hayırseverlik”. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 42, 63-81.
Koray, M. (2000) Sosyal Politika. Bursa:Ezgi Kitabevi.
Tokol, A. (2000) Sosyal Politika. Bursa: Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı Yayını.
National Association of Social Workers. (1996). Code of Ethics of the National Association of Social Workers, Washington DC, NASW Press.
Başbuğ, A. (2010). Sosyal Hukuk. Ankara: A Kitap Yayınları.
Heywood, A. (2014). Siyasi İdeolojiler. Ankara: Adres Yayınları.
Barry, B. (2010). Sosyal Adalet Neden Önemlidir. İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
Ertürk, A.S. (2016). Küreselleşen Dünyada Küreselleşmeyen Sosyal Adalet. Ankara: Alter Yayıncılık.
Ören, K. (2015). Sosyal Politika. Ankara: Nobel Yayınevi.