Oya Sevcan ORAK, Kübra GÖKALP, Hatice DURMAZ

Hemşirelerin Gözüyle İntörn Hemşire

Araştırma, hemşirelerin intörnlük uygulaması ve intörn hemşireler ile ilgili görüş ve katkılarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı tipteki çalışma, 1-30 Haziran 2017 tarihleri arasında, Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi’nde yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini öğrencilerin intörnlük uygulamasını yaptıkları kliniklerde görev yapan 378 hemşire oluşturmuş; örneklem seçimi için herhangi bir yöntem uygulanmamış, araştırmaya katılmayı kabul eden 296 hemşire ile çalışma tamamlanmıştır. Araştırmada demografik tanıtım formu, soru formu kullanılmıştır. Hemşirelerin büyük bir çoğunluğu intörn öğrencilerin güvenlerinin (%91.2), mesleğe uyumlarının (%87.8), iletişim becerilerinin (%91.9), motivasyonlarının (%84.5), sorumluluk duygularının (%89.9), ekip çalışmasına uyumlarının (%89.9), mesleki bilgi ve becerilerinin (%91.9), klinik uygulamalarla ilgili cesaretlerinin (%90.5), kurum kültürlerinin (%80.4), performanslarının (%91.2), liderlik özelliklerinin (%75.7) ve mesleki gelişimlerinin (%93.9) arttığını belirtmişlerdir. Hemşirelerin çoğunluğu intörnlük uygulamasının bakım kalitelerini (%70.3), iş doyumlarını (%53.4), iletişim becerilerini (%51.4), mesleki sorumluluklarını arttırdığını (%60.8), iş stresi (%58.8) ve yükünü (%60.1) azalttığını bildirmişlerdir. Hemşirelerin çoğunluğu 14 haftalık intörnlük süresinin daha uzun olması, intörnlük sistemi,amaçları ve intörnleri değerlendirmeye yönelik uygulama öncesi hemşirelere eğitim verilmesi, intörnlük sisteminin belli bir maddi karşılığının olması ve 14 hafta boyunca 4 gün olan gece nöbetlerinin sayısının artması gerektiğini belirtmişlerdir. Çalışmasının sonucunda, hemşireler intörnlük uygulamasının öğrencilere ve kendilerine olumlu katkılar sağladığını belirttikleri bulunmuştur. Uygulaması öncesi okul hastane işbirliği sağlanmalı ve hemşirelere süreç ve değerlendirmeyle ilgili eğitim verilmelidir.rinde alt başlıklar olmamalıdır.

Anahtar Kelimeler:

İntörn, Rehber Hemşire, Uygulama

PDF

___

1. Karaöz, S.(2013). “ Hemşirelik Eğitiminde Klinik Değerlendirmeye Genel Bakış: Güçlükler ve Öneriler”.Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 6(3, 149-58.
2. Büyük, ET, Rızalar, S, Çetin, A, Sezgin, S. (2014). “Hemşirelerin İntörn Eğitim Uygulaması Hakkındaki Görüş Ve Önerileri”. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 3(3), 135-40.
3. Doğu, Ö, Güler, DS. (2016). “Klinisyen Hemşirelerin İntörnlük Uygulaması Hakkındaki Görüşleri”. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6(2), 79-82.
4. Worrall, K. (2007). “Orientation To Student Placements: Needs And Benefits”. Paediatric Nursing, 19(1), 31-3.
5. Turan, BG, Tan, M, Dayapoğlu, N. (2017). “Hemşirelik Öğrencilerinin Ve Klinik Hemşirelerin İntörn Uygulamasına İlişkin Görüşlerinin Belirlenmesi”. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 20(3), 170-179.
6. Bayık, A.(1991). “Ülkemizde Hemşirelik Eğitiminin Gelişimi ve Öğretime İlişkin Sorunlar”. Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 7(3), 29-40.
7. Gümral, N, Çoşar, F.(2006). “Ebelik Ve Hemşirelik Son Sınıf Öğrencilerinin Okul-Hastane İşbirliği İle İlgili Görüşlerinin Değerlendirilmesi”. Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 13(3), 21-4.
8. Tosun, N, Oflaz, F, Akyüz, A, Kaya, T, Yava, A, Yıldız, D ve ark. (2008). “Hemşirelik Yüksek Okulu Öğrencilerinin İntörn Eğitim Programından Beklentileri İle Program Sonunda Kazanım Ve Önerilerinin Değerlendirilmesi”. Gülhane Tıp Dergisi, 50(3), 164-71.
9. Şentürk, EA, Dal, Ü, Kutlutürkan, S, Vural, G.(2008). “Hemşirelik Dördüncü Sınıf Öğrencilerinin Ve Hemşirelerin İntörnlük Uygulamasına İlişkin Görüşleri”. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi. 15(2),16-25.
10. Yazıcı, S, Nural, N.(2001). “Hemşirelik /Ebelik Öğrencilerinin Son Sınıfın Tamamın Uygulama Olmasına İlişkin Görüşleri”. İbni Sina Tıp Dergisi, 6(1), 43-8.
11. Tosun N, Oflaz F, Akyüz A, Kaya T, Yava A, Yıldız D, Akbayrak N. (2008). “Hemşirelik Yüksek Okulu Öğrencilerinin İntörn Eğitim Programından Beklentileri İle Program Sonunda Kazanım Ve Önerilerinin Değerlendirilmesi”. Gülhane Tıp Dergisi, 50(3),164-171.
12. Çayır, A, Faydalı, S. (2017). “Birebir Rehberlik Modeli Denemesi; Rehber Hemşire Görüşleri”. Journal of Human Sciences, 14(1), 281-293.
13. Reid, TP., Hinderer, KA., Jarosinski, JM., Mister, BJ, Seldomridge, LA. (2013). “Expert Clinician To Clinical Teacher: Developing A Faculty Academy And Mentoring İnitiative”. Nurse Education in Practice, 13, 288-293. View Article: DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.nepr.2013.03.022
14. Skela-Savič, B, Kiger, A. (2015). “Self-assessment of clinical nurse mentors as dimensions of professional development and the capability of developing ethical values at nursing students: A correlational research study”. Nurse Education Today, 35, 1044-1051. View Article: DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.nedt.2015.04.003
15. Banister, G, Bowen-Brady, HM., Winfrey, ME. (2014). “Using Career Nurse Mentors To Support Minority Nursing Students And Facilitate Their Transition To Practice”. Journal of Professional Nursing. 30(4), 317-325. View Article: DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.profnurs.2013.11.001
16. Dobrowolska, B, McGonagle, I, Kane, R, Jackson, CS, Kegl, B, Bergin, M, Cabrera, E, Cooney-Miner, D, et al. (2016). “Patterns Of Clinical Mentorship İn Undergraduate Nurse Education: A Comparative Case Analysis Of Eleven EU And Non-EU Countries”. Nurse Education Today, 36, 44-52. View Article: DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.nedt.2015.07.010
17. Huybrecht, S, Loeckx, W, Quaeyhaegens, Y, De-Tobel, D, Mistiaen, W. (2011). “Mentoring İn Nursing Education: Perceived Characteristics Of Mentors And The Consequences Of Mentorship”. Nurse Education Today, 31, 274-278. doi:10.1016/j.nedt.2010.10.022