İnsanlığın ilerlemesi yönünde oluşturulan ütopyalara duyulan inanç, dünya savaşları atom bombası ve soykırımlarla zedelenmiştir. Dünyanın büyük (majör), kuşatıcı durumu ve belleği içerisinde yer bulamamış pek çok küçük(minör) oluş, Modernin bitimi olarak işaretlenen Postmodern Dünyada karşılık bulmuş ve kendi belleklerini ortaya koyma fırsatlarına erişmiştir. Bunların yanı sıra, içinde yaşadığımız dünya, bilginin yaygınlaşması ve bilgiye erişilebilirlik açısından, son derece sarsıcı yenilikleri içermektedir. İnsanlığın bu denli büyük katılımlarla bilgiyi paylaşması ve yapay bellekler yardımı ile bilgiyi kolay yoldan depolaması gerek kişisel gerekse toplumsal belleğin sınırlarını genişletmekte ve belleğe dair ilgiyi tetiklemektedir. Geçmiş ile bugün arasında hareket eden belleğin, mekânlarla bir biri içine geçen bir ilişki durumu vardır. Bu çalışma, mekânları kayba uğramış minör belleğin, sanat üretimleri üzerinden oluşturduğu mekân ve bellek ilişkileri üzerine yoğunlaşmaktadır. Çalışma kapsamında ele alınan minör ve bellek ilişkisi; Ayşe Erkmen’in ‘An House’, Khalil Rabah’ın ‘Zeytin Ağaçları ve Doğal Tarih Müzesi‘ ve Matilda Cassani’nin “Kırsal İbadet” adlı çalışmaları bağlamında incelenmektedir.