SİYASİ SPILL OVER VE UYUM/ENTEGRASYON: AVRUPA BİRLİĞİ ÖRNEĞİ

Nevi şahsına münhasır tek örnek olan Avrupa Birliği (AB), 2. Dünya Savaşı sonrasında teknik alanda başlayan iş birliği alanlarının diğer sektörlere de yayılması ile günümüz supranasyonal yapısına sahip olmuştur. Neo-Fonksiyonalist bir perspektif ile kömür ve çelik sektörleri özelinde başlayan bu süreç, tarihsel rekabet alanlarının (Ruhr ve Saarland gibi) bir iş birliği alanı olarak değerlendirilmesini mümkün kılmış, kolektif ve ulus üstü yapının inşa edilmesinde tetikleyeci bir parametre işlevi görmüştür. Öyle ki Avrupa Kömür Çelik Topluluğu (AKÇT) üyeleri arasında kaldırılan gümrük duvarları, Spill Over etkisi göstererek ekonomik entegrasyonu ivmelendirmiş, Avrupa Ekonomik Topluluğu (AET) ve Avrupa Atom Enerjisi Topluluğu’nun (EURATOM) kurulması ile sonuçlanmıştır. Bu doğrultuda üyeler arasında artan diyalog, güven ve iletişim bu toplulukların tek çatı altına toplanmasını gündeme getirmiş Füzyon Antlaşması (1967) ile, Avrupa Toplulukları (AT) adını almıştır. Topluluk üyelerinin artan refahı ve kazanç durumu, uluslararası sistemde meydana gelen gelişmeler diğer aktörlerin de AT’ye katılımını rasyonel kılmış, entegrasyon Take Off etkisi ile siyasi alanlara da yayılmıştır. Nihayetinde Avrupa Tek Senedi (ATS) ile entegrasyonun önündeki engellerin (iç pazar, rekabet koşulları, yasama vs.) çözümü için yeni bir düzenlemeye gidilmiş, parasal ve siyasi birlik için alt yapı hazırlıkları başlamış, Topluluk için 1980 yılı entegrasyon ve derinleşmenin mihenk taşı olmuştur. Sektörel bir alanda başlayan bu süreç Maastricht Anlaşması ile dallanma etkisi göstermiş ve AT, AB adını alarak ortak güvenlik ve dış politika, parasal ve siyasi alanlarda birlik kurmayı başarmıştır. Süreç içinde entegrasyona AB üyelerinin ulus devlet yapılarından kaynaklanan karşı koyuşlar olmasına rağmen AB, Avrupalı kimliğinin (AB vatandaşı) inşa edilmesine öncelik vermiş, Anayasal bağlamda bir ulus devleti andıracak bayrak, marş ve anayasa gibi girişimler ile üyeler arasında uyumu geliştirmeye çalışmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Neo-Fonksiyonalizm, Spill Over, Entegrasyon, Avrupa Birliği, Uluslararası Örgütler

SİYASİ SPILL OVER VE UYUM/ENTEGRASYON: AVRUPA BİRLİĞİ ÖRNEĞİ

The European Union (EU), which is the only unique example, has today's supranational structure with the spread of cooperation areas that started in the technical field after the 2nd World War to other sectors. This process, which started with a neo-functionalist perspective in the coal and steel sectors, made it possible to evaluate historical competition areas (such as Ruhr and Saarland) as an area of cooperation, and served as a triggering parameter in the construction of a collective and supranational structure. So much so that the customs walls that were lifted between the members of the European Coal and Steel Community (ECSC) accelerated the economic integration by showing the Spill Over effect and resulted in the establishment of the European Economic Community (EEC) and the European Atomic Energy Community (EURATOM). In this direction, increasing dialogue, trust and communication among the members brought these communities together under a single roof, and with the Fusion Treaty (1967), it was named European Communities (EC). The increasing welfare and earnings of the members of the community, the developments in the international system made it rational for other actors to participate in the EC, and the integration spread to political areas with the effect of Take Off. Finally, with the Single European Act (SEA), a new arrangement was made to solve the obstacles to integration (internal market, competition conditions, legislation, etc.), infrastructure preparations for monetary and political union began, 1980 was the cornerstone of integration and deepening for the Community. This process, which started in a sectoral area, showed a branchingeffect with the Maastricht Agreement and the EC succeeded in establishing a unity in the common security and foreign policy, monetary and political fields by taking the name of the EU. Despite the opposition to the integration arising from the nation-state structures of the EU members in the process, the EU gave priority to the construction of the European identity (EU citizenship), and tried to develop harmony among the members with initiatives such as a flag, anthem and constitution that would resemble a nation-state in the constitutional context.

Keywords:

Spill Over, Neo-Functionalism, Integration, European Union, international organizations,

PDF

___

Akgül Açıkmeşe, S. (2004). Uluslararası İlişkiler Teorileri Işığında Avrupa Bütünleşmesi, Uluslararası İlişkiler, 1(1), s. 1-32.
Alexandrescu, M. (2007). David Mitrany: From Federalism to Functionalism. Transylvanian Review, 16(1). 20-33.
Alter, K. J., ve Steinberg, D. (2007). The Theory and Reality of the European Coal and Steel Community. Making History: European Integration and Institutional Change at Fifty,(Eds.) Meunier, Sophie, McNamara, Kathleen R, 8, 89-104.
Angelucci, M., ve Maro, D. V. (2010). Program Evaluation and Spillover Effects: Impact-Evaluation guidelines. Washington, DC: Inter-American Development Bank.
Aron, R. (1995). The Anarchical Order of Power, The MIT Press on behalf of American Academy of Arts & Sciences, 124(3), 27-52.
Aydınlı, E., Kurubaş, E. ve Özdemir, H. (2017). Yöntem, kuram, komplo: Türk uluslararası ilişkiler disiplininde vizyon arayışları. (2. Baskı), İstanbul: Küre Yayınları.
Ayhan, H. (2019). Avrupa Birliği'nin Batı Balkanları Dönüştürme Siyasası, Doğu Batı Dergisi, 23(91), 192-218.
Ayhan, H. (2020). Fransa ve Aachen Antlaşması Çerçevesinde Avrupa Ordusu Çabaları. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 12 (23), 511-531.
Beetsma, R., Giuliodori, M., & Klaassen, F. (2006). Trade Spill-Overs of Fiscal Policy in the European Union: A Panel Analysis. Economic Policy, 21(48), 640-687.
Bosello, F., Davide, M., & Alloisio, I. (2016). Economic Implications of EU Mitigation Policies: Domestic and International Effects. 1-27.
Burchill, S. vd. Uluslararası ilişkiler teorileri, (Çev: Aslan, A. ve Ağcan, M. A.). İstanbul: Küre Yayınları. s.88-92
Burley, A. M., ve Mattli, W. (1993). Europe Before the Court: A Political Theory of Legal Integration. International Organization, 47(1), 41-76.
Calhoun, C. (2009). Milliyetçilik, (Çev. Sütçüoğlu, B.), İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Carr, E.H. (2020). Yirmi yıl krizi (1919-1939), İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Çayhan, B. E. (2002). Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikası ve Türkiye. Akdeniz University Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(3). 42-55.
Corbey, D. (1995). Dialectical Functionalism: Stagnation as a Booster of European Integration. International Organization , 49(2), 253-284.
Council of the European Union, (2022). Ukraine: Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the illegal annexation of Crimea and Sevastopol, https://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2022/02/25/ukrainedeclaration-by-the-high-representative-on-behalf-of-the-eu-on-the-illegal-annexation-ofcrimea-and-sevastopol/ (Erişim: 08.01.2023).
Council of the European Union, (2022). EU Adopts New Set of Measures to Respond to Russia’s Military Aggression Against Ukraine. https://www.consilium.europa.eu/en/press/press-releases/2022/02/28/eu-adopts-new-set-ofmeasures-to-respond-to-russia-s-military-aggression-against-ukraine/ (Erişim: 08.01.2023).
Cuyvers, A. (2017). The Road to European Integration. (Ed). Ugirashebuja E., Ruhangisa, J. E. vd. East African Community Law, Brill Nijhoff, 22-42.
Daskal, J. (2016). International Spillover Effects: The US Encryption Debate, Hoover Institution, https://www.lawfareblog.com/international-spillover-effects
Dinç, C. (2011). Avrupa Birliğinin Beşinci Genişlemesi: Ana Temalar ve Faktörler. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(2), 201-233.
Doyle, Michael W. (1983). Kant, Liberal Legacies, And Foreign Affairs. Philosophy & Public Affairs, 12(3). 205-235.
Drury, A. C., vd. (2006). Corruption, Democracy, and Economic Growth. International Political Science Review, 27(2), pp. 121-136.
Dunn, T. M. (2012). Neo-Functionalism and the European Union. International Relations, 28. Efe, H. (2008). Avrupa Birliği'nin Ortak Dış ve Güvenlik Politikası. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 66-78.
Erözden, O. (1997). Ulus devlet, Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
Ertem, B. (2009). Türkiye-ABD İlişkilerinde Truman Doktrini ve Marshall Planı. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (21) , 377-397.
Fukuyama, F. (1999). Tarihin sonu ve son insan, İstanbul: Gün Yayıncılık.
Gözen, R. (2019). Uluslararası ilişkiler teorileri. İstanbul: İletişim Yayınları.
Griffiths, M. Vd. (2008). Uluslararası ilişkilerde elli anahtar düşünür. (Çev. Cesran), Ankara: Nobel Yayınevi.
Haas, E. B. (1961). International Integration: The European and the Universal Process. International Organization, 15(3), 366-392.
Haas, E. B. (1970). The Study of Regional Integration: Reflections on the Joy and Anguish of Pretheorizing. International Organization, 24(4), 606-646.
Haas, E. B. (1976). Turbulent Fields and the Theory of Regional Integration. International Organization, 30(2), 173-212.
Haas, E. B. and Schmitter, Philippe C. (1964). Economics and Differential Patterns of Political Integration: Projections about Unity in Latin America. International Organization, 18(4), 705-737.
Hansel, M. and Ruhnke, S. (2017). A Revolution of Democratic Warfare? Assessing Regime Type and Capability-Based Explanations of Military Transformation Processes, International Journal, 72(3), s. 356-379.
Haydar, E. (2007). AB’ninGelişen “Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikası ve Türkiye. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(3), 127-145.
Jarvis, D. S. (1994). Integration Theory Revisited: Haas, Neo-Functionalism, and the Problematics of European Integration. Policy, Organisation and Society, 7(1), 17-33.
Karakuş, A. (2020). Ulus-Din İlişkisi Bağlamında Yahudi Milliyetçiliğinin Temelleri ve Politik Yansımaları. Anasay , (13) , 125-148.
Karakuş, A. (2021). OGSP’nin Gelişim Süreci: Bir Güvenlik Aktörü Olarak AB. Uluslararası Sosyal Bilimler Akademi Dergisi, (5), 557-582.
Kübra, E., Güner, O., & Çetin, M. (2021). Avrupa Yeşil Mutabakatı ve Türkiye Ekonomisinin Uyum Politikaları. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 9(2), 125-144.
Lindberg, L. N. (1965). Decision Making and İntegration in the European Community. International Organization, 19(1), 56-80.
Lindberg, L. N. (1970). Political Integration as a Multidimensional Phenomenon Requiring Multivariate Measurement. International Organization. 24(4), 649-731.
Lipset S.M. (1994). The Social Requisites of Democracy Revisited: 1993 Presidential Address, American Sociological Review , 59(1), 1-22.
Lipset, S. M. (1959). Some Social Requisites of Democracy. American Political Science Review, 53(1), 69-105.
Mitrany, D. (1948). The Functional Approach to World Organization. International Affairs (Royal Institute of International Affairs), 24(3), 350-363.
Mitrany, D. (1953). The İnternational Technical Assistance Program. Proceedings of the Academy of Political Science, 25(2), 13-24.
Mitrany, D. (1965). The Prospect of Integration: Federal or Functional. J. Common Mkt. Stud., 4, 119.
Mor, H. (2010). Avrupa Birliği Bütünleşme Süreci ve Sorunları. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 14(2), 499-541.
Morgan, R. (2000). What Kind of Europe? The Need for a 'Grand Debate', Government and Opposition, 35(4), 547-558.
Morgenthau, H. J. (1949). Politics Among Nations: The Struggle for Power and Peace. (2. Edition), Nova York: Alfred Kopf.
Narin, S. (2022). AB’nin Ortak Güvenlik ve Savunma Politikasinda Bütünleşmesine Yönelik Farkli Yaklaşimlar ve PESCO Kapsaminda Türkiye-AB İlişkileri. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(I), 1-41.
Niemann, A. (1998). The PHARE Programme and The Concept of Spillover: Neofunctionalism In The Making. Journal of European Public Policy, 5(3), 428-446.
Özkırımlı, U. (2019). Milliyetçilik kuramları: eleştirel bir bakış. (8. Baskı), Ankara: Doğu Batı Yayınları.
Philippe C. S. (2005) Ernst B. Haas and The Legacy of Neofunctionalism, Journal of European Public Policy, 12(2), 255-272.
Sancaktar, C. (2013). Bütünleşme ve Bütünleşme Teorileri. Hasret Çomak ve Caner Sancaktar (der.), Uluslararası İlişkilerde Teorik Çalışmalar, 113-157.
Şehitoğlu, R. (2021). Kamu diplomasisinde akıncı birlik olarak düşünce kuruluşları, Ankara: Orion Akademi.
Taş, D. (2022). Fonksiyonalizm ve Neofonksiyonalizm Kuramı Çerçevesinde Avrupa Birliği Ortak Güvenlik ve Savunma Politikası, https://www.academia.edu/37620968/FONKS%C4%B0YONAL%C4%B0ZM_VE_NEOFONKS%C4%B0YONAL%C4%B0ZM_KURAMI_%C3%87ER%C3%87EVES%C4%B0NDE_AVRUPA_B%C4%B0RL%C4%B0%C4%9E%C4%B0_ORTAK_G%C3%9CVENL%C4%B0K_VE_SAVUNMA_POL%C4%B0T%C4%B0KASI (Erişim: 16.01.2022).
Toprak, E. (2007). Neo Fonksiyonalizmden Yapısalcılığa, Entegrasyon Kuramları Işığında Türkiye-Avrupa Birliği Uyumu. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 7(1), 69-89.
Vasquez, John A. (2015). Savaş bulmacası. (Çev. Özdemir, H.). Ankara: Röle Akademik Yayıncılık.