Love you in Throat Gristle: Subvocal Speech and Tainted Proprioception in the Work of William S. Burroughs

Amerikalı yazar William S. Burroughs’un yapıtını baştan başa kateden sesaltı konuşma kavramı istemsiz bir biteviyelik ile tanımlanır. Burroughs kavramı davranışçı psikolog John B. Watson’ın 1920 ve 1930’larda yaptığı ve düşünmeyi konuşma ve gırtlaktaki tezahürleri üzerinden açıklama gayretindeki çalışmalarından ödünç alır. Bu vizyonu benimser gibi olsa da yazar sessizliğin imkansızlığına dayanan bir tâbi olma haline vurgu yaparak sesaltı konuşma kavramına daha pragmatik ve deneysel bir yaklaşım getirir. Burroughs bu tarif edilmesi zor dil pratiğini ve ona dair söylemi mimetik bir müdahalenin nesnesi kılar ve “kesme” dahil biçimsel deneylerini sesaltı konuşmanın kayıtları haline getirir; amaç sesaltı konuşmayı ivmelendirip en aşırı sonuçlarına vardırarak zorlantılı niteliğini etkisiz kılmaktır. Bu deneyler tâbi olma halini ortadan kaldırmak yerine yeniden üretir gibi olunca, Burroughs başka yaklaşımların imkanını sorgular: Bu sefer organizma ve evrim anlatı malzemesi olacak ve insan gırtlağı türlü işlevleriyle Burroughs’un söyleminin merkezine yerleşecektir. Böylece Burroughs’un yapıtı felsefi ve antropolojik yankıları olan zengin bir dizi “organolojik” soruşturmaya açılacaktır. Örneğin, Deleuze ve Guattari gibi felsefeciler Burroughs’un eserinde “organsız beden” kavramı için bir kaynak ve esin buluyorken, fenomenolojinin de sesaltı konuşma kavramına taze bir kavrayış getirebileceği görülecektir. Özetle, bu makale kökeninde davranışçı bir kavram olan sesaltı konuşma kavramının Burroughs’un eserinde çok katmanlı bir yapısı olduğunu ve eleştirel bir söylemin yanı sıra kesme, “routine” gibi biçimsel deneyleri ve evrime yönelik spekülasyonu da harekete geçirdiğini gösterir.

Anahtar Kelimeler:

İç konuşma, sesaltı konuşma, bağımlılık, kullanım, koşullanma

Love you in Throat Gristle: Subvocal Speech and Tainted Proprioception in the Work of William S. Burroughs

The notion of subvocal speech looms over the American writer William S. Burroughs’ work and its defining feature is an involuntary continuity. Burroughs borrows the concept from the behaviorist psychologist John B. Watson’s attempts between the 1920s and ‘30s to come up with an image of thinking which foregrounds speech and its laryngeal correlates. Yet, while adopting this picture, Burroughs brings a much more pragmatic and experimental slant to subvocal speech, waging battle against a heteronomy lived as an impossibility of silence. Trying out a mimetic intervention that appropriates this elusive language conduct and the discourse of its description, he positions his formal experiments (“cut-ups”) as a medium of registration and acceleration that tries to disable the compulsory character of subvocal speech by taking it to its most extreme conclusions. When these experiments seem to reproduce instead of removing the heteronomy associated with subvocal speech, he explores other approaches, with the organic and evolutionary implications providing material for new directions in narrative, and the polyvalent status of the human throat coming under a detailed focus. Accordingly, Burroughs’ work opens out to a series of “organological” inquiries the richness of which finds philosophical and anthropological resonances. While philosophers like Deleuze and Guattari find inspiration in Burroughs for a concept of “the body without organs,” phenomenology also turns out to have a lot to contribute to a renewed understanding of subvocal speech. In sum, this paper aims to demonstrate that subvocal speech as an originally behaviorist notion has a much more layered character than is visible at first glance, enlisting at once the modes of cut-up, routine, and evolutionary speculation aside from straightforward critique.

Keywords:

inner speech, subvocal speech, addiction, use, conditioning,

PDF

___

Burroughs, W. S. (1988). The western lands. Penguin Books.
Burroughs, W. S. (2001a). Naked lunch: The restored text. Grove Press.
Burroughs, W. S. (2001b). Burroughs live: The collected interviews of William S. Burroughs, 1960-1997. Massachusetts: Semiotext(e).
Burroughs, W. S. (2001c). The place of dead roads. London: Picador.
Burroughs, W. S. (2014a). The ticket that exploded. New York: Grove Press.
Burroughs, W. S. (2014b). Nova express. New York: Grove Press.
Connor, S. (2014). Beckett, modernism and the material Imagination. Cambridge: Cambridge University Press.
Butler, S. (1970). Erewhon. New York: Penguin Classics.
Gallagher, S. (2005). How the body shapes the mind. Oxford: Clarendon Press.
Harris, O. (2003). William Burroughs and the secret of fascination. Carbondale: Southern Illinois University Press.
Lieberman, P. (2000). Human language and our reptilian brain. Harvard University Press.
Lieberman, P. and McCarthy, R. (2007). Tracking the evolution of language and speech. Expedition 49 (2):15-20.
Lydenberg, R. (1994). Sound identity fading out. In D. Kahn and G. Whitehead (Ed.), Wireless Imagination (pp. 409-437). Massachusetts: MIT Press.
Lyotard, J-F. (2001). Soundproof room: Malraux's anti-aesthetics. Minneapolis: University of Minnesota Press.
McCaffery, S. (2001). Prior to meaning: The protosemantic and poetics. Evanston: Northwestern University Press.
Rae, C. (2019). William S. Burroughs and the cult of rock 'n' roll. University of Texas Press.
Riley, D. and Lecercle, J-J. (2004). The force of language. Palgrave Macmillan.
Rivers, J. E. (2000). An interview with William S. Burroughs. In Hibbard, A. (Ed.), Conversations with William S. Burroughs (pp. 95-108). Jackson: The University Press of Mississippi.
Vygotsky, L. (1997). The history of the development of higher mental functions. New York: Springer.
Watson, J. B. (1920). Is thinking merely the action of language mechanisms? The British Journal of Psychology, 11, 87-104.
Wilson, E. (2015). Gut feminism. Duke University