Bayan Warren’in Mesleği Oyununda Dramatik ve Politik Tanınma

Bu çalışma Bernard Shaw’un Bayan Warren’ın Mesleği (1893) oyununu Aristoteles tarafından ortaya atılmış ve diğer eleştirmenlerice geliştirilmiş tanınma (recognition) kavramı ışığında ele almayı amaçlamaktadır. Dulların Evleri başlıklı oyunuyla adım attığı oyun yazarlığı kariyerinin başlangıcında itibaren tanınma meselesi Shaw’un oyunlarında çok farklı katmanlara yayılarak merkezi bir öneme sahip olmuştur. Bayan Warren’ın Mesleğiadlı oyun söz konusu olduğundaysa oyunda sosyal, politik, ahlaki, kültürel ve dramatik olarak tanınma kavramının çok farklı veçheleriyle karşımıza çıktığını gözlemlemekteyiz. Bayan Warren’ın Mesleği’ndeolan bitenden habersizken öğrenip farkına varan bir sürü karakter vardır. Tanınma kavramı Aristoteles’in anagnorisisolarak tiyatro sanatının kullandığı başlıca dramatik bir öğe olarak kullanılmasından, Hegel’in insanların tatmin edilmesi gereken en temel ihtiyaçlarından biri olarak tanımlanmasına, Markell’in aynı kavramı alıp siyasal düzlemde bir öğe olarak kullanıma açmasına kadar çok geniş bir düzlemde işlevselleştirilmiştir. Bu çalışma oyundaki karakterlerin bir biriyle olan ilişkilerine tanınma kavramı ışığında yaklaşarak oyun üzerinde daha önceki araştırmacıların gerçekleştirmediği bir okuma ortaya koymayı hedeflemektedir.

Anahtar Kelimeler:

Bayan Warren’ın Mesleği, tanınma, Aristoteles, Hegel, anagnorisis

Dramatic and Political Recognition in Mrs Warren’s Profession

This study aims to explore the connection between Bernard Shaw’s third play Mrs Warren’s Profession(1893) and the classical topos of recognition, as expressed by Aristotle and as developed by later commentators. From the very beginning of his career as a playwright with The Widowers’s HousesShaw’s plays contain many different layers of recognition. In the case of Mrs Warren’s Professionthe play vibrates on the social, political, moral, cultural and dramatic levels. Mrs Warren’s Professionabounds with characters who pass from ignorance to knowledge. Recognition as a concept presents a wide range of uses from Aristotle’s anagnorisis as a major dramatic device to Hegel’s use of recognition as an essential human need to be satisfied, to Markell’s use of the term as a politically motivated concept. Exploring how the characters of the play passes through all these layers of recognition in the play, this study attempts to interpret the play from the recognition perspective which has not been tried by earlier students of the play.

Keywords:

Mrs Warren’s Profession, recognition, Aristotle, Hegel, anagnorisis,

PDF

___

Albert, S. P. (2012) Shaw, Plato, and Euripides: Classical currents in Major Barbara. University Press of Florida: Gainesville, Talahassee.
Arendt, H. & Canovan, M. (1998). The human condition. Chicago: University of Chicago Press.
Aristotle. (1932). Aristotle in 23 Volumes, Vol. 23, trans. by W.H. Fyfe. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd.
Bourdieu, P. (1993). The field of cultural production. New York: Columbia University Press.
Else, Gerald F. (1957). Aristotle’s poetics: The argument. (Harvard University Press: Cambridge, Massachusetts.
Holder, H. J. (2015). Melodrama. In B. Kent (Ed), George Bernard Shaw in context. Cambridge: Cambridge University Press. 102-108.
Kennedy, P. F. & Lawrence, M. (2009). Recognition: The poetics of narrative: Interdisciplinary studies on anagnorisis. New York: Peter Lang.
Markell, P. (2003). Bound by recognition. Princeton, NJ: Princeton University Press. Questia.
Meisel, M. (1984) Shaw and the nineteenth-century theatre. New York: Limelight Editions.
O’Neill, J. (1996). Introduction. In J. O’Neill (Ed.). Hegel’s dialectic of desire and recognition: Texts and commentary. Albany: State University of New York Press. 1-25.
Rockmore, T. (1993). Before and after Hegel: A historical introduction to Hegel’s thought. Berkeley: University of California Press.
Shaw, B. (1898). Mrs Warren’s Profession. L. W. Conolly (Ed.). (2005). Peterborough, Plymouth and Sydney: Broadview.
Shaw, B. (1914). Misalliance: The Dark Lady of the Sonnets, and Fanny's First Play. with a treatise on parents and children. New York: Brentano's.
Shaw, B. (1965). Collected letters II: 1874-1897. Ed. Laurence, D. H. London: Max Reinhardt.
Williams, R. R. (2011). 19: Love, recognition, spirit: Hegel’s philosophy of religion. S. Houlgate and M. Baur (Eds.), A companion to Hegel. Malden, MA: Wiley-Blackwell. 387-413.