Asâkir-i Mansûre-i Muhammediyye Ordusunun Kurulması ve Amasya’ya Yansımaları

Osmanlı Devleti’nin XV-XVII. yüzyıllar arasında kazanmış olduğu parlak zaferlerin önemli etkenlerinden biri Yeniçeri Ocağı idi. Ancak bu ordunun zaman içinde bozulması devlet adamlarını yeni arayışlara itmiştir. Çağın ihtiyaçlarına cevap verebilecek, harp sanatını bilen talimli askerler yetiştirilmek istenmiştir. Bu konuda ilk ciddi teşebbüs Nizam-ı Cedit ordusunun kurulmasıdır. Ancak yeniçerilerin çıkardıkları isyanlar buna engel olmuştur. Vaka-i Hayriye sonrasında kurulan Asakir-i Mansure ordusu ile bu amaç hayata geçmiştir. Bu ordunun insan kaynağı büyük oranda taşra olmuştur. Bu süreçte Amasya Sancağı’ndan da önemli sayıda asker istenmiştir. Gerek savaşta gerekse eğitim sırasında yaralanan askerlere gereken ilgi gösterilmiştir. Bunun en belirgin örneği bu askerlerin mütekait taifesine alınmasıdır. Ayrıca mütekait askerler salyaneden muaf tutulmuş ve ahalinin hürmette kusur etmemesi istenmiştir.

Establishment of Asâkir-i Mansûre-i Muhammediyye Army and Reflections to Amasya

Guild of Janisseries was one of the most important factors of the glorious victories which were gained by The Ottoman State during XV.XVIIth  Centuries.However, the corruption of this army in time forced the governors to new pursuits. Educated soldiers who knew Martial Art, capable of responding the needs of era were wanted to be trained. First vital attempt about this issue was founding of the New Order Army. Nevertheless, the riots started by the Janissaries impeded this. With the Asakir-i Mansure army which was established after The Auspicious Incident (Vaka-i Hayriye), this goal was put into practice.This army’s human resource was substantially the upstate. Within this period, a considerable amount of soldiers were asked for from the Sanjak of Amasya. The soldiers who were injured both in war and during education took  necessary concerns. Having been included to the pensioner group was the most significant sample to this case. In addition, pensioner soldiers were exempted from principality tax, and the public were wanted to hold in high esteem to those.

___

  • 66 Numaralı Amasya Şeriye Sicili
  • 67 Numaralı Amasya Şeriye Sicili
  • 72 Numaralı Amasya Şeriye Sicili
  • 73 Numaralı Amasya Şeriye Sicili
  • 74 Numaralı Amasya Şeriye Sicili
  • 75 Numaralı Amasya Şeriye Sicili
  • 77 Numaralı Amasya Şeriye Sicili
  • BOA.AE.SMHD.II-52
  • BOA.HAT.1438/59106
  • Beydilli, K. (2013). “Yeniçeri”. (XLIII. cilt). DİA.
  • Cevdet, A.(1309). Tarih-i Cevdet. (VI. cilt).
  • Cezar, M. (1971). Mufassal Osmanlı tarihi. (V. cilt).
  • Çadırcı, M. (2013). Tanzimat döneminde Anadolu kentlerinin sosyal ve ekonomik yapısı. Ankara: TTK.
  • Es’ad, M. (1239). Üss-i Zafer. İstanbul: Süleyman Efendi Matbaası.
  • Gökbilgin, M. T. (1997). “Sekban”. (X. cilt). İA.
  • İnalcık, H. (2012). “Tımar”. (XLI. cilt) DİA.
  • Mustafa Nuri Paşa, (1337). Netayicü’l-Vukûât. (IV. cilt).
  • Öğreten, A. (2014). Nizam-ı cedide dair askeri layihalar. Ankara: TTK.
  • Özcan, B. (2002). “Sultan III. Selim devri ıslahat hareketleri (Nizam-ı Cedid)”. Türkler, (XII. cilt).
  • Pakalın, Z. M. (1993). Osmanlı deyimleri ve terimleri sözlüğü. Ankara: (II. cilt). MEB.
  • Uzunçarşılı, İ. H. (1971). “Nizam-ı cedid ricalinden kadı Abdurrahman Paşa”.(XXXV. cilt). (138). Belleten.
  • Yaramış, A. (2002). “Yeniçeri ocağının kaldırılması ve yerine Asakir-i Mansure-i Muhammediye’nin kurulması”. (XII. cilt). Türkler.