Arap Baharı Bağlamında Avrupa’ya Yapılan Göçler, Nedenleri ve Sonuçları Üzerine Bir İnceleme

2011 yılında ortaya çıkan Arap Baharı, etki alanı itibariyle Tunus’ta başlayarak bütün Kuzey Afrika’nın yanısıra Yemen’e kadar uzanan etkileriyle sadece Arap toplumunu etkilemesi bakımından şüphe uyandırıcı birgelişme olarak karşılanmıştır. Bu makale, Arap toplumunun hemen hemen tamamını etkileyen, ancak ortayaçıkış şekli ile henüz sona ermemiş olsa da süreçten beklentilerin tam aksi yönde nihayete erme aşamasınagelmiş olan bu devrimsel başkaldırının perde arkasında neler olup bittiği üzerinde durmaktadır. Arap Baharı,bir toplumsal hareketmiş gibi görünüyor olsa da başlangıcı ile gelişme dönemi arasında geçen olayların seyri,aslında doğrudan Tunuslu bir seyyar satıcının isyan ettiği bir müdahaleden değil, oyun kurucu bir elin böylegöstermek suretiyle halkları sokağa dökmesi ve buradan kendi niyet ve amaçlarına uygun bir sonuççıkarmaya yönelik devrimsel bir olay olduğu intibaı uyandırmaktadır. Bu şekliyle Arap Baharının birkurgulayıcısı ve bir de uygulayıcısı olduğu izlenimi doğmaktadır ki, bu konuda İsrail-ABD ortaklığındayürütülmekte olan Yeni Ortadoğu Projesi’nin operatörleri tarafından vurgulanan bazı ifadeler, ArapBaharı’nın bu sürecin bir devamı olduğu yönünde kuşkular uyandırmaktadır. İsrail Başbakanı BinyaminNetanyahu’nun: “Güneş Altında Bir Yer” (Mekan Tahtel Şems) adlı eserinde İsrail’in gelişmemiş Arapülkeleri arasında sanayi bağlamında gelişmiş bir devlet, diktatör rejimler arasında demokrasi ve askeri açıdancaydırıcı bir güç olduğunu belirtmiş ve bu gücün farkında olan Arap devletleri İsrail’in fikirleridoğrultusunda hareket etmek zorunda kalacaktır.” ifadesi aslında Arap Baharının nasıl bir kurgu olduğunaişaret etmektedir. Arap Baharı’nın gerçekten bir kurgu mu yoksa halkların adalet, özgürlük ve insancayaşama taleplerinin bir sonucu olup olmadığı makalenin temel problematiğidir.

An Investigation on Migration, Reasons and Results of Europe in The Context of The Arab Spring

The Arab Spring, which emerged in 2011, has been welcomed as a suspicious development in terms of its impact on the Arab society, with its effects starting from Tunisia to Yemen as well as all of North Africa. This article focuses on what is happening behind the scenes of this revolutionary uprising, which affects almost the entire Arab society, but has not yet ended with the way it emerged, but that the expectations from the process have finally reached the stage of reaching the opposite direction. Although the Arab Spring seems to be a social movement, the course of the events between its beginning and the period of development is actually not a direct intervention by a Tunisian mobile salesman, but a playmaker hand puts people on the streets and shows a result suitable for their intentions and purposes. evokes the impression that it is a revolutionary event aimed at inferring. In this way, the impression arises that the Arab Spring is a constructor and a practitioner, and some statements emphasized by the operators of the New Middle East Project, which is being carried out in partnership with Israel-USA, raise doubts that the Arab Spring is a continuation of this process. In his work titled “A Place Under the Sun” (Space Tahtel Shams), Israeli Prime Minister Binyamin Yetenyahu stated that Israel is an advanced state in the context of industry among the undeveloped Arab countries, a democracy and a military deterrent among dictatorial regimes. Arab states will have to act in line with Israel's ideas. ” The expression actually points to the fiction of the Arab Spring. Whether the Arab Spring is really a fiction or a result of the peoples' demands for justice, freedom and human life is the main problematic of the article.

PDF

___

Aktaş, M. (2018). Arap Ayaklanmaları ve Sosyal Medyanın Rolü. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(61), s.199-208.
Aktaş, M. T. (2015/3). Mutluluğun Durağan Durum Hali: Yoksulluk Açısından Uyum Teorisine Dayalı Bir Analiz. Emek ve Toplum Dergisi, 4(10), s. 45-65.
Aras, İ. ve Günar A. (2015). Almanya’nın Arap Baharı Politikası. Akademik ORTA DOĞU, 10(1), s. 61-87.
Aras, N. E. G. (2014). Biyopolitik Bir Nüfus Politikası Olarak Avrupa Birliği’nin Düzensiz Göç Rejimi Ve Sınırlarda Ölüm Siyaseti. Turkish Journal of Population Studies, 36, s. 67-101.
Aydın, M. A. ve Hamidullah, M. (2002). Kölelik. DİA, 26, s. 237-246, Ankara.
Avrupa’daki Suriyeli mülteci sayısı tartışma yarattı, https://www.aa.com.tr/tr/dunya/lubnandaki-suriyeli-multecilerin-zorlu-yasammucadelesi-suruyor/, (Erişim: 19.04.2020, 00.54).
Bigaç, O. (2019). Avrupa Birliği’nin Orta Doğu Politikası, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi, SBE, Erzincan.
Bu dört ülke tek bir mülteci bile kabul etmiyor, https://www.milliyet.com.tr/dunya/bu-4-ulketek-bir-multeci-bile-kabul-etmiyor-2112527, (Erişim: 19.04.2020, 01.34).
Chamma, N. ve Carmen M. A. (2017). Mülteci Kampı Tasarımını Yeniden Düşünmek: “Geçici” Kamplardan, Sürdürülebilir Yerleşimlere. Yapı Dergisi, 424, Mart, s. 110- 114.
Ciğer, M. İ. (2016). On the Elements of Temporary Protection Regime in Line with International Law. Göç Araştırmaları Dergisi, 2(3), January-June, p. 62-92.
Coşkun, B. B. (2015), An Evaluation Of The Eu’s Migration Policies After Arab Spring. Moment Journal, 2 (1), p. 41-59.
Çakı, C. ve Topbaş, H. (2018). Almanya İçin Alternatif Partisi’nin Göçmen Karşıtı Propaganda Faaliyetlerini 2017 Alman Federal Seçimleri Üzerinden Okumak. Erciyes İletişim Dergisi, 5(4), Temmuz, s. 59-74.
Çemberci, E. ve Gövdere, B., (2017), Göç Krizinin, Brexıt Kararına Ve Avrupa Birliği’nin Geleceğine Muhtemel Etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22, Göç Özel Sayısı, s.1427-1442
Dinç, C. (2018). Avrupa Birliği’nin ve Üç Büyük Üyesinin Arap Baharı’na Yaklaşımları. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(2), s. 1- 33.
Elias, F. (2018). 2018 Yılında Nasıl Bir Ortadoğu? Ankara Kriz Ve Siyaset Araştırmaları Merkezi Yayınları, Ankara.
Engin, N. (2002). Osmanlılarda Kölelik. DİA, 26, s. 246-248, Ankara.
Goularas, G. B. ve Sunata, U. (2015). Türk Dış Politikasında Göç Ve Mülteci Rejimi. Hacettepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Kültürel Çalışmalar Dergisi, 2(1), s. 12-40.
https://tr.sputniknews.com, (Erişim: 19.04.2020)
https://www.aa.com.tr, (Erişim: 19.04.2020)
https://multeciler.org.tr, (Erişim: 19.04.2020)
https://21yyte.org/tr , (Erişim: 19.04.2020)
https://www.milliyet.com.tr , (Erişim: 19.04.2020)
https://www.yenicaggazetesi.com.tr , (Erişim: 19.04.2020)
https://www.evrensel.net , (Erişim: 19.04.2020)
http://www.haber7.com , (Erişim: 19.04.2020)
Irak’taki Suriyeli Sığınmacılar, https://21yyte.org/tr/suriye-krizi-izleme-merkezi/irak-takisuriyeli-siginmacilar, (Erişim: 19.04.2020, 01.20).
İşte ABD'in kabul ettiği Suriyeli sayısı, http://www.haber7.com/amerika/haber/1944013-isteabdin-kabul-ettigi-suriyeli-sayisi, (Erişim: 19.04.2020, 02.20).
Kanat, S. ve Zengioğlu S. (2017). Avrupa Birliği’nin Suriyeli Mültecilere Yönelik Yaklaşım ve Politikaları. Route Educational and Social Science Journal, 4(3), April, p. 20-32.
Karaşahin, M. (2012). Avrupa Birliği’nde Ortak Göç Politikası Oluşturma Çabaları Ve Ulusal Farklılıklar Sorunu. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, SBE, Ankara.
Karkın, V. ve Yazıcı, Ö. (2015). Arap Baharı’nın Suriye’ye Yansıması ve Türkiye’ye Sığınan Mülteciler (Gaziantep Örneği). 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 4(12), Kış, s. 201-213.
Kaynak Yeniçağ: Avrupa’daki Suriyeli mülteci sayısı tartışma yarattı, https://www.yenicaggazetesi.com.tr/avrupadaki-suriyeli-multeci-sayisi-tartismayaratti-213929h.htm, (Erişim: 19.04.2020, 01.45).
Keskin, Ş. (2015), Schengenland Ya Da Avrupa Kalesi: AB’nin Göç İle İmtihanı. Sahipkıran Stratejik Araştırmalar Merkezi(SASAM), s. 1-9.
Koçak, O. ve Gündüz, R. D. (2016). Avrupa Birliği Göç Politikaları ve Göçmenlerin Sosyal Olarak İçerilmelerine Etkisi. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 7(12), s. 66-91.
Malkara, F. (2017). Arap Baharı Sonrası Akdeniz’de Yaşanan Düzensiz Göçün Avrupa Birliği Kapsamında Güvenlik Boyutu Ve Uluslararası Hukuk Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi SBE, İzmir.
Martin, P. ve Zurcher, G. (1999). Managing Migration: The Global Challenge. Translated: Fawzi Sahawneh, Amman-Jordan.
Muyan, G. K. (2019). Hollanda Göçmen Entegrasyonu Politikaları: Liberalizmden Neoliberalizme. Sosyal Güvenlik Dergisi, 9(1), Haziran, s. 177-192.
Noi, A. Ü. (2012 ). Arap Baharı ve Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri. Ortadoğu Analiz, 4(48), Aralık, s. 10-19.
Özcan, M. (2017). AB-Türkiye İlişkileri ve Suriye Krizi. İnsani ve Sosyal Araştırmalar Merkezi (İNSAMER), 40, Haziran, s. 1-13.
Paksoy, S. ve Paksoy, H.M. ve Alancıoğlu, E. (2013). Küreselleşmenin Sosyo Politik Etkileri: Arap Baharı. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(46), (2013), s. 169-182.
Salameh, M. T. B. (2019). Migration from the Arab Spring countries to Europe: Causes and Consequences. Smart Technologies and Innovation for a Sustainable Futur Proceedings of the 1st American University in the Emirates International Research Conference-Dubai, UAE 2017, Ed., Ahmed Al-Masri ve Kevin Curran, Edition, 1st, s. 243-254.
Saliji, T. (2018). Avrupa Birliği Geri Kabul Anlaşmaları: Türkiye Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, SBE, Ankara.
Sayın, Y., Usanmaz, A. ve Aslangiri, F. (2016). Uluslararası Göç Olgusu ve Yol Açtığı Etkiler: Suriye Göçü Örneği. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 18 (31), s. 1-13, Kahramanmaraş.
Siypak, İ. (2016). Avrupa Birliği’nin Komşuluk Politikası ve Normatif Güç Tartışmaları: Arap Baharı Örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir Katip Çelebi Üniversitesi SBE, İzmir.
Suriyeli mülteciler Latin Amerika’da, https://www.evrensel.net/haber/93621/suriyelimulteciler-latin-amerikada, (Erişim: 19.04.2020, 02.00).
Transatlantik Köle Ticareti. (2013). Milli Güvenlik Kurulu. Ankara.
Türkiye’deki Suriyeli Sayısı Ocak 2021, https://multeciler.org.tr/turkiyedeki-suriyeli-sayisi/ (Erişim: 19.04.2020, 01.14).
Uğuz S. (2019). Tarihte Nusayriler. İdeal Yayınları. İstanbul.
Ultan, M. Ö. (2017). Avrupa Birliği’nde İstenen Göçmen Profili Analizi: Ekonomik Göçmen Mi, Politik Göçmen Mi? Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22, Göç Özel Sayısı, Isparta, s.1443-1456.
Ürdün Başbakanı Rezzaz: Daha Fazla Suriyeli Mülteci Kabul Edemeyiz, https://tr.sputniknews.com/ortadogu/201806271034036710-urdun-basbakani-rezzazsuriyeli-multeci-kaul-edemeyiz/, (Erişim: 19.04.2020, 00.30).
Vatandaş, S. (2016). Avrupa’ya Göçmen Akışı ve Türkiye’de Göç Politikaları. İlim Kültür ve Eğitim Derneği Dergisi (İLKE), 3, Mart, s. 1-19.
Yardım, M. (2017). Göç ve Entegrasyon Politikaları Işığında Fransa’da Toplumsal Kabul. Göç Araştırmaları Dergisi, 3(2), Temmuz-Aralık, s. 100-136.
Yüksel, M. (2016). Osmanlı Son Döneminde Trablusgarp Vilayetinin Sosyal Ve Ekonomik Yapısı (1872-1911). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hitit Üniversitesi, SBE, Çorum.
Zeren, H. E. (2018). Arap Baharı Sonrası Avrupa Birliği’nin Güvenlik Odaklı Göç Politikaları. IV. International Caucasus-Central Asia Foreign Trade And Logistics Congress September 7-8, Didim, Aydın, s. 806-812.