Klasik Türk edebiyatı yüzyıllar boyunca süregelmiş köklü ve zengin bir yapıya sahiptir. Türklerin İslamiyet’i kabul etmelerinden sonra Türk dünyasına giren bu edebiyatın oluşumunda Arap ve Fars kültürleri etkili olmuştur. Türklerin kültür hayatlarında önemli değişikliklere neden olan bu Klasik edebiyat, özellikle dini kaynaklardan beslenmiştir. Beslendiği kaynakların en önemlilerinden biri de tasavvuftur. Tasavvuf İslam dünyasında etkisini giderek artırmış ve çözülmesi çok güç girift bir hal almıştır. Klasik Türk edebiyatında, Tasavvufi düşünceyle yazılan bu şiirler pek çok anlam tabakalarından oluşur. Çeşitli manalar içeren bu anlam derinliği zengin şiirlerde her okuyucu kendine özgü bir anlam bulur. Böylece şair ile okur arasında bir bağ kurulur. Okuyucunun bu anlam zenginliği deryasında Klasik şiiri anlayıp yorumlaması kolay değildir. Özellikle Tasavvufi yorumlar konusunda ciddi bir birikim ve donanıma sahip olmak gerekir. 16. yüzyıl Klasik Türk şiirinin en büyük şairlerinden biri olan Fuzûlî’nin “Peydâ” redifli gazeli klasik şerh metoduyla açıklanmaya ve yorumlanmaya çalışılıp şairin dünyasını, şiirin gizil kalan yanlarının bugünün okurlarına sunma hedeflenmektedir.