ARGOLAŞMIŞ ESKİ TÜRKÇE BİR KELİME: GACI

Türkiye Türkçesinde argolaşıp “kadın, dost, metres, sevgili” anlamlarıyla kullanılan “gacı” kelimesinin çeşitli şive ve ağızlarda “ağabey, hanım, küçük kardeş vs .” anlamlarına rastlanıyor. Çeşitli şive ağızlarda geçen kada ~ kadı ~ kadi “yenge, ağabey, küçük kardeş” , kağa ~ keke “ağabey, küçük kardeş” gibi kelimeler birbiriyle karşılaştırılınca bu kelimelerin, Eski Türkçede akrabalık bildiren “ka” köküyle ilgisi ortaya çıkıyor.Bu durumda kada kelimesi, ka + ada(~ ede ~ edi “ata, baba”); kağa ~ keke kelimesi , ka + aka~ (eke “ağabey, abla”) ; kacı ~ gacı kelimesi, ka+ açı ~ ( eçi “abla , hanım” ) birleşiminden ortaya çıkmış olabilir. Türkçede buna benzer birleşik akrabalık isimleri çoktur: ağabey, ekeçi ( eke + eçi) “abla”, büyükanne vs

Anahtar Kelimeler:

Argo, Gacı, Ka Kökü, Eski Türkçe, Akrabalık İsimleri

"Gaci" An Old Turkish Word Which Has Become a Slang Expression

Keywords:

-,

PDF

___

AKSAN, Do an (1965), “Türk Anlam Bilimine Giri -Anlam de i meleri”, TDAY- Belleten, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, s. 167-184.
ARAT, Re id Rahmeti (1979), Kutadgu Bilig-I Metin , Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
ARIKO LU Ekrem-Kuular Klara (2003), Tuva Türkçesi Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
ATA, Aysu (1997), Nasırü’d-Din Bin Burhânü’d-Din Rabguzî Kısasü’l-Enbiyâ-I, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
ATALAY, Besim (1986), Divanü Lugati’t-Türk Tercümesi-I, II, III, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
BARUTCU ÖZÖNDER, F. Sema, (1996), ‘Alî îr Nevâyî Muhâkemetü’l- Lu#ateyn, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
CAFERO LU Ahmet (1993), Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü, stanbul.
DERLEME SÖZLÜ Ü (DS) (1993), I. Cilt , Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
-- (DS) (1965 ), II. Cilt , Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
-- (DS) (1968 ), III . Cilt , Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
-- (DS) (1972 ), V. Cilt, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
-- (DS) (1972 ), VI . Cilt, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
-- (DS) (1974 ), VII. Cilt, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
-- (DS) (1975), VIII. Cilt, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
D LÇ N, Cem (1983), Yeni Tarama Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
EREN, Hasan, (1999), Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, Ankara
GABA N, A.Von (1988), Eski Türkçenin Grameri (Çev. Mehmet Akalın), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
GÜLENSOY, Tuncer (2007), “Türkçe *ka Sözcü ü Üzerine”, IV. Uluslararası Türk Dili Kurultay Bildirileri, C. I, Ankara, s. 705-725.
KARA, Mehmet (2001), Türkmence, Ankara: Akça Yayınları.
NEC P, Emir Necipoviç (1995), Yeni Uygur Türkçesi Sözlüğü (Çev. klil Kurban), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
ORALTAY, Hasan-Yüce, Nuri-Pınar, Saadet (1984), Kazak Türkçesi Sözlüğü, stanbul: Türk Dünyası Ara tırmaları Yayınları.
ORKUN, Hüseyin Namık (1987), Eski Türk Yazıtları, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
PRÖHLE, Wilhelm (1991), Karaçay Lehçesi Sözlüğü (Çev. Kemal Aytaç), Ankara: Kültür Bakanlı ı Yayınları.
SIRKA EVA L.T.Ryumina-Kuçiga eva N.A. (2000), Teleüt Ağzı Sözlüğü (Çev. ükrü HalQk Akalın, Ca tegin Turgunbayev), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TAM R, Ferhat (1989), Barkölden Kazak Türkçesi Metinleri, Ankara: Türk Kültürünü Ara tırma Enstitüsü Yayınları.
TOPARLI, Recep-Vural, Hanifi-Karaatlı, Recep (2003), Kıpçak Türkçesi Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TÜRKÇE SÖZLÜK (1988), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
UYGUR, Ceyhun Vedat (2007), Denizli İli Ağız Sözlüğü, Denizli: Denizli Belediyesi Kültür Yayınları.
VAS L EV, Yuriy (1995), Türkçe-Sahaca Sözlük, Ankara.
YAVUZARSLAN, Pa a (1993), “Anadolu A ızlarında *ha (*ka) Zamirinin Türevleri”, Türkoloji Dergisi, C. XI-1, Ankara, s. 309-320.
YUDAH N, K.K.-Taymas, Abdullah (1988), Kırgız Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.