Türk Yumuşak Güç ve Kamu Diplomasisinin Yükseliş ve Düşüşü

Bu makale 2003-2016 yılları arasındaki AK Parti döneminde uygulanan Türkiye’nin kamu diplomasisi ve yumuşak güç politikalarını analiz etmektedir. Bu bağlamda araştırmada yumuşak güç kavramı ve kamu diplomasisinin yeni kurumsal mekanizmaları çerçevesinde Türk dış politikasının analiz edilmesi yöntemi uy-gulanmıştır. Bu çalışma için şu temel araştırma soruları belirlenmiştir: Türkiye’nin kamu diplomasisi meka-nizmaları ve araçları nelerdir?, Neden Türkiye, AK Parti döneminde kamu diplomasisi politikası uygulama gereğini duymuştur?, ayrıca Türkiye, yumuşak güç politikasını nasıl yeni dış politika doktrini düzleminde uygulamıştır? Bu çerçevede iki temel argüman geliştirilmiştir: Birincisi, kamu diplomasisi ve yumuşak güç politikalarının uygulanmasını sağlayan motivasyon, AK Parti liderlerinin Müslüman Ortadoğu’da bölgesel güç ve İslam dünyasının lideri olma ideali olmuştur. İkincisi, AK Parti liderlerinin yeni vizyon ve kimliği, kamu diplomasisi ve yumuşak güç temelli dış politika doktrinini dönüştürmüştür. Arap Baharı sürecine kadar AK Parti hükümetleri, kamu diplomasisi ve yumuşak güç politikalarını uygulamıştır. Ancak Suriye krizi, Türkiye’nin komşularla sıfır sorun, serbest ticaret bölgesi inşa etme gibi yumuşak güç politikalarının sonunu getirmiştir. Bundan sonra hükümetin sert güç politikalarını uygulamaya geçmesiyle birlikte Türk dış politikasında 2003 ile 2011 arası yükselişte olan yumuşak gücün düşüşü başlamıştır.

The Rise and Fall Of Turkish Soft Power and Public Diplomacy

This article explores Turkey’s public diplomacy and soft power policies under the government of the Justice and Development Party (JDP) over the period of 2003 to 2016. Thus, Turkish foreign policy is analysed within the framework of soft power policy and the new institutional design of the country’s public diplomacy. The main research questions of the study are as follows: “What are Turkey’s public diplomacy mechanisms and instruments, and furthermore, why did Turkey begin to implement public diplomacy under the JDP governments? Additionally, how does Turkey implement soft power policies in line with the new foreign policy doctrine?” The study has two fundamental arguments: First, the JDP leaders’ ambition to become a regional power and the leader of the Middle East and Muslim world has played the chief role in pushing forward with public diplomacy and soft power policies. Secondly, the new vision and identity of the ruling party leaders have been effective in the transformation process for a shift towards soft power and public diplomacy in new foreign policy doctrine within a modern understanding. In this context, the JDP rule initi-ated public diplomacy and soft power policies until the Arab Spring, which era could characterize the rise of Turkish soft power. However, Turkish soft power began to fall particularly in the wake of the Syrian crisis.

PDF

___

AĞIR, B. S. and Arman, M. N., “Turkish Foreign Policy towards the Western Balkans in the Post-Cold War Era: Political and Security Dimensions”, in Tur-key’s Foreign Policy and Security Perspectives in the 21st Century. Sertif Demir (ed.), Roca Raton: BrownWalker Press, 2016.
AĞIR, B. S., Non-traditional security issues of the Western Balkans: Actors, causes and implications. Turkish Yearbook of International Relations, 45, 2014, 65-91.
AK PARTI. The new Turkey contract 2023. .
AKDOĞAN, Y., AK parti ve muhafazakar demokrasi. İstanbul: Alfa Yayınları, 2004.
ALTUNIŞIK, M. B., Turkish foreign Policy in the 21st Century. 2011, .
ARDıÇ, N., Civilizational discourse, the ‘alliance of civilizations’ and Turkish Foreign Policy. Insight Turkey,16(3), 2014, ss. 101-122.
ATASOY, S., The Turkish example: A model for change in the Middle East?. Middle East Forum, 2011, .
AYATA, B., Turkish Foreign Policy in a changing Arab World: Rise and fall of a regional actor?. Journal of European Integration, 37, 2014, ss. 95-112.
AYDIN, M., Kafkasya ve Orta Asya’yla ilişkiler. in Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşından Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar. Baskın Oran (ed.), İstanbul: İletişim Yayınları, 2008.
ARAS, B., Davutoğlu era in Turkish Foreign Policy, SETA Policy Brief, 32, 2009, http://arsiv.setav.org/ups/dosya/20875.pdf.
BOZDAĞ, B., Yurt dışı vatandaşlar danışma kurulu toplantısı”, 2013, .
CARROL, T. P., Turkey’s justice and development party: A model for demo-cratic Islam?. The Middle East Intelligence Bulletin, 2004, . DAVUTOĞLU, Ahmet, Turkey’s Foreign Policy vision: An assessment of 2007. Insight Turkey, 10(1), 2008, ss. 77-96.
DAVUTOĞLU, Ahmet, “Davutoğlu: Ortadoğu’ya bataklık dedirtmeyeceğiz”, 2014, .
DEİK. (2016). Deik iş konseylerinde yeni dönem başliyor. .
DEVELI, Hayati, “Yunus Emre enstitüsü başkanı Prof. Dr. Hayati Develi: Hede-fimiz yurtdışında 100 kültür merkezi”, Edebiyat Haber, 2015, .
DITIB, Hakkında. 2016, .
EROL, M. S., 11 Eylul sonrası Turk Dış Politikasında vizyon arayışları ve Dört Tarz-ı Siyaset. Akademik Bakış, 1(1), 2007, ss. 33-55.
ECONOMIST, (2010). The great mediator. 2010, The Economist, .
EKONOMI BAKANLIĞI, Serbest ticaret anlaşmalarına ilişkin genel bilgi. 2014, .
EKŞİ, Muharrem, The Rise and Fall of soft Power in Turkish Foreign Policy: The rise and fall of the ‘Turkish Model’ in the Muslim World, Saarbrücken: LAP Lambert Academic Publishing, 2016.
EKŞI, Muharrem, AK Parti döneminde Ortadoğu’da Turk-Amerikan ilişkilerinin Jeokulturel Ekseni: İslami kimlik. Gazi Akademik Bakış, 9 (18), 2016, ss. 59-77.
ERTUĞRUL, D., Türkiye Dış Politikası için bir test: Suriye krizi. TESEV 2015, .
GÜLSÜM, N., AK Parti modeli dünya için şans”, Yeni Şafak 2015,.
GÜRZEL, A., “Turkey’s role as a regional and global player and its power capac-ity: Turkey’s engagement with other emerging states”.,Rev. Sociol. Polit, 22(50), 2014, ss. 95-105.
HALE, W., “Christian Democracy and the AKP: Parallels and contrasts”, Turkish Studies, 6(2), 2005, 293-310.
HAYNES, J., Twenty years after Huntington’s ‘Clash of Civilisations. 2013, .
HUNTINGTON, S., “The clash of civilizations”, Foreign Affairs, 27(3), 1993, 22-49.
HÜRRIYET. Türkçe Saraybosna da seçmeli ders oldu”, Hürriyet, 2013, .
HÜRRIYET. “Türkiye bursları’na 155 bin aday başvurdu”, Hürriyet, 2015, .
İDIZ, S., Will Islamic world accept Turkey’s leadership?. Al Monitor, 2016, .
JPOST, “Hamas: Erdogan’s victory is a victory for Palestine”, Jpost, 2015, .
KALIN, İ., Dış politikada ‘değerli yalnızlık’ dönemi”, Hürriyet, 2013, .
KDK, “13 yılda 65 yeni temsilcilik: Türkiye’nin yurtdışındaki temsilcilik sayısı 228’e çıktı” .
KDK, “Yüksek Düzeyli İşbirliği Mekanizmaları”, .
KDK, “T.C. Başbakanlık kamu diplomasisi koordinatörlüğü”, .
KDK, “Vision & Mission”, .
KUJAWA, K., “Turkey and democratization in the Arab World: Between an in-spiration and a model”. PISM Policy Paper, 2011, .
LÜTEM, Ö. E. “Türkiye-Ermenistan ilişkilerinin güncel durumu”, Yeni Türkiye, 60, 2014, ss. 1-91.
MARGALLO, “Medeniyetler İttifakı ile ne yapacağımı pek bilmiyorum”, .
MFA, Protocol on development of relations between The Republic of Turkey and The Republic of Armeni, 2009, .
MFA. Turkey- GCC high level strategic dialogue meeting of Ministers of For-eign Affairs to be held in İstanbul. http://www.mfa.gov.tr/turkey-gcc-high-lev-el-strategic-dialogue-meeting-of-ministers-of-foreign-affairs-to-be-held-in-istanbul.en.mfa.
MOUBAYED, S., “Turkish-Syrian relations: The Erdoğan legacy”. SETA DC Policy Brief, 2008, .
NASUH U., Türkiye’nin yeni Orta Doğu yaklaşımı. Bilig, 52, 2010, ss. 147-180.
NATIL, İ., Turkey’s Foreign policy challenges in the Syrian crisis. Irish Studies in International Affairs, 27, 2016, ss. 1-10.
ORAN, B., Türk Dış politikası: Kurtuluş savaşından bugüne olgular, belgeler, yorumlar, İstanbul: İletişim Yayınları, 2013.
PHILLIPS, C., “Into the quagmire: Turkey’s frustrated Syria policy”, Chatham-house, 2012, .
SAMBUR, B., “The great transformation of political Islam in Turkey: The case of justice and development party and Erdogan”, European Journal of Economic and Political Studies, 2(2), 2009, ss. 117-127.
T.C. MİG. Türkiye Cumhuriyeti medeniyetler ittifakı ulusal plan 2008-2009, .
TAŞPıNAR, Ö., “Turkey: The new model?”, The Brookings, 2012, .
The UN, Assembly Proclaims 2001 United Nations year of dialogue among Civilizations, expressing determination to facilitate international discussion.
TİKA, TİKA dunyası 2013. .
TİKA, TİKA koordinatörlükler. .
TİKA, “Türk işbirliği ve koordinasyon ajansı başkanlığının teşkilat ve görevleri hakkında kanun”, http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2011/11/20111102-1.htm.
TİKA, TİKA Türkiye kalkınma yardımları 2014 raporu. .
TİKA, TİKA tarihçemiz. .
TRAUB, J., “Turkey rules”, The New York Times, 2011, .
TRTHABER, “Türkiye, insani yardımda lider ülke”, TRT Haber, 2016, .
TÜR, Ö., Economic relations with the Middle East under the AKP—Trade, business community and reintegration with neighboring zones. Turkish Stud-ies, 12(4), 2011, ss. 589-602.
TYS, Turkish proficiency exam (TYS). .
UNAOC, “Who we are”, .
ÜSTUN, K. and Kanat, K., “US- Turkey relations: Arab Spring and the search for model partnership”, SETA, 2012, .
ÜNSAL, Ü. “T.C. Dışişleri Bakanlığı ve yeni teşkilat kanunu”, Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşından Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar, Baskın Oran (ed.), İstanbul: İletişim Yayınları, 2013.
VOLKER P., Turkey role in the Middle East: An outsider’s perspectives. Insight Turkey, 12(4), 2017, ss.1-8.
YEE, Yunus Emre vakfi kanunu, .
YEE, Saraybosna Yunus Emre Türk kültür merkezi açildi. .
YEE, Foundation Comission. .
YEE, Yunus Emre enstitüsü 2014 faaliyet raporu, .
YEE, Yunus Emre enstitüsü-projeler. .
YEE, Yunus Emre enstitüsü 2015-2018 stratejik planı, .
YESILYURT, N. ve Akdevelioglu, A., “AKP döneminde Türkiye’nin Ortadoğu Politikası”, AKP Kitabı: Bir Dönüşümün Bilançosu, Uzgel, İlhan ve Duru, Bülent (ed.), Ankara: Phoenix, 2009.
YTB, Yurtdişi Türkler ve akraba topluluklar başkanliği teşkilat ve görevleri hak-kinda kanun. Resmi Gazete, 6/4/2010. .
YTB, Yurtdışı Türkler ve akraba topluluklari başkanliği teşkilat. .
YVDK, Yurtdışı vatandaşlar danişma kurulu yönetmelik. .
ZANOTTI, J., “Turkey: Background and U.S. relations”, US Congressional Report, 2014, .