Bu çalışma, Cumhuriyetin ilk yıllarında Türkiye’nin ulusal güvenlik çevresinin nasıl bir görünüme sahip olduğu ve başlıca tehdit algılarının neler olduğu sorularına yanıt aramaktadır. Cumhuriyetin bir ulusal bağımsızlık savaşının ardından ilan edilmesi nedeniyle, Türkiye bağımsızlığını ve egemenlik haklarını güvence altına almayı amaçlayan bir dış politika izlemiş ve kurulan yeni rejimin konsolide edilmesine yönelik bir çaba harcamıştır. Bu çerçevede şekillenen güvenlik algılamaları sonraki yıllarda da Türkiye’nin ulusal güvenlik politikalarının belirlenmesinde önemli bir rol oynamıştır. Bağımsızlığın Kurtuluş Savaşı ile kazanılması Türkiye’nin tam bağımsızlık ve egemenlik hakları konusundaki hassasiyetinin en önemli kaynaklarından biridir. Cumhuriyetin ilanıyla yeni bir siyasal rejimin ve ulusal devletin inşa edilmesi rejim güvenliğine yönelik tehdit algılamalarını şekillendirmiştir. İki savaş arası dönemde Avrupa güç dengelerindeki sarsıntı ise Türkiye’nin statükocu ve savunmacı güvenlik anlayışını ortaya çıkaran önemli gelişmelerden biridir. Bu çerçevede Türkiye’nin günümüz ulusal güvenlik politikalarının anlaşılması bakımından Cumhuriyetin ilk yıllarındaki tarihsel tecrübesini değerlendirmenin önemli olduğu iddia edilmektedir.

This study seeks answers to the questions of what the national security environment of Turkey looked like in the early years of the Republic and what the main threat perceptions were. Since the Republic was declared after a war of national independence, Turkey pursued a foreign policy aimed at securing its independence and sovereign rights and tried to consolidate the newly established regime. Security perceptions shaped in this framework played an important role in determining Turkey’s national security policies in the following years. The experience of the War of Independence is one of the most important sources of Turkey’s sensitivity to its full independence and sovereignty rights. The construction of a new political regime and national state with the proclamation of the Republic shaped the perceptions of threats to the security of the regime. The tensions in the European great power politics in the interwar period are one of the important developments that reveal Turkey’s pro-status quo and defensive security understanding. In this context, it is argued that it is important to evaluate Turkey’s historical experience in the early years of the Republic in terms of understanding today’s national security policies.