Bu makale, 1915’te Osmanlı Ermenilerin yeniden iskânına ilişkin üretilen anlatılara odaklanmaktadır. Türk ve Ermeni siyasi aktörlerinin 1915’de yaşanan olayları nasıl yeniden anlattığı, gerçekliği ulusal çıkarları doğrultusunda nasıl inşa ettikleri ve uluslararası politikayı nasıl şekillendirdikleri üzerinde durulacaktır. Tarihsel ve hukuki perspektifleri öne çıkaran mevcut literatürdeki çalışmaların aksine, bu makale farklı platformlarda dile getirilen Ermenilerin yeniden iskânına yönelik sözde soykırım temelli iddialar ile ilgilenmemektedir. Bunun yerine, siyasi aktörler tarafından yeniden inşa ve temsil sürecinin nasıl sürdürüldüğünü anlamak için “Söz” ve “Osmanlı Subayı” isimli iki film analiz edilecektir. Bu vesileyle, Uluslararası İlişkilerin estetik kaynakları kapsamında literatüre katkıda bulunulması amaçlanmaktadır. Çalışmanın son kısmında, anlatıların gücü ve etkileri uluslararası ilişkiler ve diaspora siyasetinin kesiştiği noktada tartışılacaktır.

This paper focuses on narratives about the resettlement of Armenians in 1915. It seeks to understand how a variety of Armenian and Turkish political actors shape international politics by re-narrating the events and pursue to reconstruct the reality in a way that favours their interests. In contrast to previous works highlighting historical and legal perspectives, this paper does not aim to prove or disprove their allegations if the resettlement of Armenians was genocide or not. Rather, I propose to contribute to the literature on aesthetic sources of International Relations by analysing two movies; namely, “The Promise” and “The Ottoman Lieutenant“ to identify how the process of reconstruction and representation have been maintained by Armenian and Turkish political actors. Later on, the power and influences of narratives will be discussed in the nexus of the international relations and diaspora politics.