TURİSTLERİN DEMOGRAFİK ÖZELLİKLERİNİN GASTRONOMİ TURİZMİ ARZ KAYNAKLARINI DEĞERLENDİRMEDEKİ ROLÜ

Bu çalışmada Türkiye’nin gastronomi turizmi arz kaynakları performans düzeyinin yerli turistlerin demografik özellikleri bağlamında değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gastronomi turizminin son yıllarda giderek önemli bir alternatif turizm çeşidi haline gelmesi, konuyla ilgili yapılan çalışmaların önemini arttırmaktadır. Literatürde gastronomi turizmiyle ilgili yapılan akademik araştırmalarda sayısal bir artış olsa da destinasyonların sahip oldukları gastronomi turizmi arz kaynaklarına ilişkin bütüncül bir bakış sunan çalışmaların çok yaygın olmadığı söylenebilir. Bu bakımdan yapılan bu çalışmanın literatüre önemli katkılar sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışmada nicel araştırma yöntemleri, veri toplama aracı olarak ise anket kullanılmıştır. Araştırma kapsamında, Türkiye’de son 2 yıl içerisinde en az bir kez turistik faaliyetlere katılmış 1388 yerli turistten veri elde edilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre katılımcıların demografik özelliklerinin gastronomi turizmi arz kaynaklarının performanslarını değerlendirmede belirleyici bir role sahip oldukları tespit edilmiştir. Bu konuda yaş, gelir, meslek, medeni durum, cinsiyet ve seyahat motivasyonları gibi tanımlayıcı özellikler ön plana çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Gastronomi Turizmi, Arz Kaynakları, Demografik Özellikler, Türkiye

The Role of Tourists' Demographic Characteristics in Evaluating Gastronomy Tourism Supply Sources

In this study, it was aimed to evaluate the performance level of gastronomy tourism supply sources of Turkey in the context of demographic characteristics of domestic tourists. Since gastronomic tourism has become an important alternative tourism type in recent years, the importance of studies on the subject increases. Although there is a quantitative increase in academic research on gastronomy tourism in the literature, it can be said that studies that provide a holistic view of the gastronomy tourism supply sources of destinations are not very common. In this regard, it is believed that this study will make significant contributions to the literature. In the study, quantitative research methods and questionnaire as a means of data collection were used. As part of the research, data was obtained from 1388 local tourists who participated in tourist activities at least once in the last 2 years in Turkey. According to the results of the study, it was determined that the demographic characteristics of the participants played a decisive role in evaluating the performance of gastronomic tourism supply sources. In this regard, defining characteristics such as age, income, occupation, marital status, gender and travel motivations have come to the fore.

Keywords:

Gastronomy Tourism, Supply Sources, Demographic Features, Turkey,

PDF

___

Amin, A. (1997). Placing globalization. Theory, Culture and Society, 14(2): 123-137.
Aşık, N. A. (2015). Kırsal Kalkınma İçin Bir Alternatif: Tarım Turizmi. Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (2), 1-19.
Beer, S. (2015). Does the pursuit of local food destroy our environment? questions of authenticity and sustainability. P. Solan, W. Legrand ve C. Hindley (Eds.), İçinde The Routledge Handbook of Sustainable Food and Gastronomy, (s. 203-235). iBooks.
Beşirli, H. (2010). Yemek, Kültür ve Kimlik. Milli Folklor Dergisi, 22(87), 159-169
Bujdoso, Z., Kerekesno, M. A., & Ujvari, K. (2011). Gastronomy And Hospitality (İn Hungarian). Gyöngyös: KRF Press.
Can, A. (2014). SPSS ile Bilimsel Araştırma Sürecinde Nicel Veri Analizi, Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Chaney, S., & Ryan, C. (2012). Analyzing the evolution of Singapore's World Gourmet Summit: An example of gastronomic tourism. International journal of hospitality management, 31(2), 309-318.
Cohen, E. (2004). Tourism and Gastronomy-Edited by A. M. Hjalager and G. Richards. Annals of Tourism Research, 31(3), 731–733, ISBN 0-415-27381-1.
Corigliano, M. A. (2002). The Route to Quality: Italian Gastronomy Networks in Operation. (Eds.) A. M. Hjalager and G. Richards, İçinde Tourism and Gastronomy, (s. 166-185). London: Routlendge Publishing.
Coşkun, R., Altunışık, R., Bayraktaroğlu, S. & Yıldırım, E. (2015). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı, Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
Cömert, M. & Çetin, K. (2017). Gastronomi temali yerel festivaller üzerine bir değerlendirme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10 (54), 1092-1101.
Deveci, B., Türkmen, S., & Avcıkurt, C. (2013). Kırsal turizm ile gastronomi turizmi ilişkisi: Bigadiç örneği. International Journal of Social and Economic Sciences, 3(2), 29-34.
Doğdubay, M., Sarıoğlan, M., Saatçi, G., & Sü Eroz, S. (2011). Destinasyon pazarlamasında yerel yönetimlerin gastronomik öğeleri kullanma eğilimlerinin ölçülmesine yönelik bir araştırma V. Ulusal Gastronomi Sempozyumu, ss. 26-33.
Du Rand, G. E., Heath, E. & Alberts, N. (2003). The role of local and regional food in destination marketing: a South African situation analysis. C.M. Hall (ed.), İçinde Wine, Food and Tourism Marketing, (s. 97-112). New Jersey: Haworth Hospitality Press.
Du Rand, G. & Heath, E. (2006) Towards a Framework for Food Tourism as an Element of Destination Marketing, Current Issues in Tourism, 9(3), 206-234.
Famularo, B., Bruwer, J., & Li, E. (2010). Region of origin as choice factor: wine knowledge and wine tourism involvement influence. International Journal of Wine Business Research, 22 (4), 362-385.
Gangjee, D. S. (2012). Geographical indications and cultural heritage. WIPO Journal, 4, 92-102.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J. & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective. New Jersey, Pearson Prentice Hall.
Hall, C. M., & Sharples, L. (2008). Food events, festivals and farmers’ markets: An introduction. C. M.Hall and L. Sharples (Eds.), In Food and wine festivals and events around the world (s. 20-39). Butterworth: Routledge Pub.
Hall, M. & Mitchell, R. (2002). The changing nature of the relationship between cuisine and tourism in Australia and New Zealand: from fusion cuisine to food networks. (Eds.) A. M. Hjalager and G. Richards, İçinde Tourism and Gastronomoy, (s. 186-206). London: Routlendge Publishing.
Işkın, M. (2020). Bir Destinasyonun Gastronomi Turizmine Uygunluğunun Belirlenmesi Üzerine Keşifsel Bir Araştırma. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Sakarya
Kesici, M. (2012). Kırsal Turizme Olan Talepte Yöresel Yiyecek ve İçecek Kültürünün Rolü. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14 (23), 33-37
Kim, Y. & Eves, A. (2012). Construction and validation of a scale to measure tourist motivation to consume local food. Tourism Management, 33: 1458–1467.
Kivela, J & Crotts, J. (2006). Tourism and Gastronomy: Gastronomy’s Influence on How Tourists Experience a Destination. Journal of Hospitality and Tourism Research, 30 (3), 354-377.
Klosse, P. (2013). The Essence Of Gastronomy: Understanding The Flavor Of Foods And Beverages. New York: CRC Taylor & Francis Group Press.
Korkutal, İ., Bahar, E., & Zinni, A. (2018). Tekirdağ İli Şarköy İlçesi Bağcılık Yapısının İncelenmesi. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences, 32 (3), 475-481.
Marvin, B. (1992). Restaurant Basics. New York: John Wiley & Sons, Inc.
McEachern, M. G., Warnaby, G., Carrigan, M. & Szmigin, I. (2010). Thinking locally, acting locally? Conscious consumers and farmers’ markets. Journal of Marketing Management, 26 (5/6), 395-412
Nosi, C. & Zanni, L. (2004). Moving from “typical products” to “food-related services” – the Slow Food case as a new business paradigm. British Food Journal, 106 (10/11): 779-792.
Pring, M., Beer, S. Hartwell, H. & Bray, J. (2015). Local Food Marketing and the destination. P. Solan, W. Legrand ve C. Hindley (Eds.), İçinde The Routledge Handbook of Sustainable Food and Gastronomy, (s. 958-984). iBooks.
Reynolds, P. C. (1994). Culinary heritage in the face of tourism. C. Cooper and A. Lockwood (eds.), İçinde Progress in Tourism, Recreation and Hospitality Management, 6: 189-194.
Ricketts Hein, J., Ilbery, B., & Kneafsey, M. (2006). Distribution of local food activity in England and Wales: An index of food relocalization. Regional Studies, 40(03), 289-301.
Scarpato, R. (2002). Gastronomy as a Tourist Product: The Perspective of Gastronomy Studies. (Eds.) A. M. Hjalager and G. Richards, İçinde Tourism and Gastronomy, (s. 51-70). London: Routlendge Publishing.
Smith, S. L., & Xiao, H. (2008). Culinary tourism supply chains: A preliminary examination. Journal of Travel Research, 46 (3), 289-299.
Suntikul, W., Iris, R. N., Weng, H., Yan, L. X: Cheng, L. I. & San, C. W. (2015). Sustaining and Spreading Local Food Culture Through Cooking Classes A Case Study of Chiang Mai, Thailand. P. Solan, W. Legrand ve C. Hindley (Eds.), İçinde The Routledge Handbook of Sustainable Food and Gastronomy, (s. 317-346). iBooks.
Şahin, G. G., & Ünver, G. (2015). Destinasyon pazarlama aracı olarak gastronomi turizmi: İstanbul’un gastronomi turizmi potansiyeli üzerine bir araştırma. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 3(2), 63-73.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics. New Jersey: Pearson Education Inc. Publishing.
Taşdağıtıcı, E. (2016). Yiyecek İçecek İşletmelerinde Sınıflandırma Sistemleri: Ankara’daki 1.Sınıf Restoran İşletmelerinin Algısına Yönelik Bir Uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
Timothy, D. J. (2016). Heritage cuisines, foodways and culinary traditions. D. J. Timothy (Ed.), İçinde Heritage Cuisines, 22-81
Walker, R. E., Keane, C. R., & Burke, J. G. (2010). Disparities and access to healthy food in the United States: a review of food deserts literatüre. Health & Place, 16(5): 876–884.
Yılmaz, H. & Şener, P. (2014). Turistik bir çekicilik olarak gastronomi müzeleri, 15. Ulusal Turizm Kongresi Kongre Kitabı, Gazi Üniversitesi, Ankara.