rinin içine geçmiş ilişkisini yapılar üzerinden anlatır. 15.yy da İstanbul’da düşük gelir grupları hücerat adı verilen tek odalarda yaşamaktadır. Genellikle vakıflara ait olan bu odalar bir avluyu sarmakta avlu ise bir kapıyla sokağa açılmaktadır. Her oda bir aileye ait olmakla birlikte, avlu, mutfak ve tuvaletler ortak kullanım alanlarındandır. Odaların kapısı mahremiyetin ilk sınırı gibi gözükse de bu oda- nın içerisinde anne baba çocuklardan oluşan genelde dört-beş kişiden müteşekkil aileler barınmaktadır. Dolayısıyla bu mekânlarda tam bir özel alanın varlığından bahsetmek oldukça zordur. Odaların takılı olduğu avlu burada yaşayanların ortak kullanımı sebebiyle kamusaldır ancak avlu da sokaktan bir kapı ile ayrılarak içe- ride mahrem bir alan oluşturmaktadır. Sokak her ne kadar kamusal alan olarak o mahallenin toplumlaşma mekânı olsa da şehrin geneline bütünüyle açık değildir. Mahalle mescidi öncelikli olarak mahallelinin kullanımı içindir, ancak Sen- nett’in kamusal mekân tanımı olan “toplumsal ilişkiler kurma mekânı” görevini de yerine getirmektedir. Ayrıca toplumun geneli hakkında bilginin alındığı, tüm

FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi FSM Scholarly Studies Journal of Humanities and Social Sciences Sayı/Number 2 Yıl/Year 2013 Güz/Autumn © 2013 Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi