BİLGİSAYAR DESTEKLİ BİLGİSAYAR ÖĞRETİMİNDE YAPAY ZEKÂ İLE ÖĞRENME ORTAMI SUNMANIN ÖĞRENCİ BAŞARISINA ETKİSİ

Bu araştırmanın amacı, bilgisayar destekli bilgisayar öğretiminde yapay zeka ile öğrenme ortamı sunmanın öğrenci başarısına etkisini belirlemektir. Araştırmanın evrenini, Fırat Üniversitesinin sayısal puanla öğrenci alan bölümlerinin ikinci sınıf öğrencileri, örneklemi ise bilgisayar programlama dersini 2006-2007 güz yarıyılında alan öğrenciler oluşturmaktadır. Öğrenme stili belirleme çalışması yapılmadan bilgisayar destekli öğretimin uygulandığı kontrol grubu ve bulanık mantık ile öğrenme stillerinin belirlenerek bilgisayar destekli öğretimin uygulandığı deney grubu oluşturulurken yansızlığın sağlanması için kümeleme analizi yapılmıştır. Karşılaştırma sonucunda her iki grupta da son test lehine ve anlamlı bir şekilde farklılık ortaya çıkmıştır. Bu durumun temel sebebi; araştırma yapılan dersin bilgisayar programlama alanındaki uzmanlığı amaçlayan bir ders olmasıdır. İçerik genel kültür düzeyinde değildir ve öğrencinin temel bilgisayar bilgileriyle edinilemeye-cek beceriler içermektedir. Dersin geleneksel veya çağdaş bir yöntemle yürütülmesi bile öğrencilerde belirgin bir erişiye sebep olmaktadır. Grupların son testleri arasında ise ortaya anlamlı bir fark çıkmamıştır. Bu nedenle farklı derslerde farklı yapay zeka teknikleriyle benzer araştırmalara devam edilmelidir.

Anahtar Kelimeler:

Bulanık Mantık, Öğrenme Stilleri, Bilgisayar Destekli Öğrenme

PDF

___

1. Akman, N. H. ve Muğan, C.Ş. (2004). Muhase-be Eğitiminde Öğretim ve Öğrenim Yöntemleri ile Ders Başarısı Arasındaki İlişki: Pilot Çalışma. XXIII. Türkiye Muhasebe Eğitimi Sempozyumu, (Mayıs 2004), Antalya. (http://www.isletme.istanbul.edu.tr/tmes/bildiri1.doc) Erişim Tarihi: 25.05.2005.
2. Akpolat Z.H. (2000). Bulanık Mantık ve Uygulamaları. Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Elektronik-Bilgisayar Eğitimi Bölümü Ders Notları.
3. Bloom, B.S. (1979). İnsan Nitelikleri ve Okulda Öğrenme (Çeviren: Özçelik, D.A.). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
4. Büyüközer, S. (1998). Bilgisayar Destekli Eği-tim Nedir? Bilişim Teknolojileri Işığında Eğitim Konferansı, 22-24 Mayıs. ODTÜ, Ankara.
5. Camnalbur, N. (2007). Bilgisayar Destekli Öğre-timin Etkililiği Üzerine Bir Meta Analiz Çalış-ması. Marmara Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul.
6. Demirel, O., Seferoğlu,S.S., Yağcı, E.(2002). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. Ankara: PegemA Yayınları.
7. Demir, K.M. (2006). Sınıf Öğretmenleri Adayla-rının Öğrenme Stilleri ve Sosyal Bilgiler Öğretimi. Eğitim Araştırmaları Dergisi. 238 (6), 30-3. (http://www.ejer.com/pdfler/tr/97175341. pdf) Erişim Tarihi: 20 Ocak 2009.
8. Ekici, G. (2002). Öğrenme Stiline Dayalı Biyo-loji Öğretiminin Analizi. Eğitim ve Bilim Dergisi. 27(126), 43-52.
9. Elçi, A.N. (2008). Öğrenme Stillerine Uygun Olarak Seçilen Öğrenme Yöntemlerinin Öğrencinin Başarısına, Matematiğe Yönelik Tutumuna ve Kaygısına Etkileri, Dokuz Eylül Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, (Yayın-lanmamış Doktora Tezi), İzmir.
10. Elmas, Ç. (2003). Bulanık Mantık Denetleyiciler. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
11. Ergür, D.O. (2000). Hacettepe Üniversitesi Dört Yıllık Lisans Programlarındaki Öğrenci ve Öğretim Üyelerinin Öğrenme Stillerinin Karşı-laştırılması. Eğitim ve Bilim Dergisi. 25 (118), 57-66.
12. Güven, M. (2004). Öğrenme Stilleri ve Öğrenme Stratejileri Arasındaki İlişki. Eskişehir:Anadolu Üniversitesi Yayınları.
13. Işıklı, Ş. (2008). Bulanık Mantık ve Bulanık Teknolojiler. Araştırma Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü Dergisi. 2004(19), 105-126. (http://dergiler. ankara.edu.tr/dergiler/34/923/11510.pdf) Erişim tarihi: 15 Nisan 2009
14. Kazu İ., Kazu H. veÖzdemir O. (2005). The Effects of Mastery Learning Model on the Success of the Students Who Attended “Usage of Basic Information Technologies” Course. Journal of Educational Technology & Society. 8 (4), 233-243.
15. Keefe, J.W. (1987). Overview of theories and findings on learning styles. Oregon School Council Study Bulletin. 30(9).
16. Odabaşı, F. (1998). Bilgisayar Destekli Eğitim. Anadolu Üniversitesi, Açıköğretim Fakültesi, Kaynak Kitapları: Bilgisayar, 8.Ünite. http:// www.aof.anadolu.edu.tr/kitap/IOLTP/2276/unite08.pdf (Erişim Tarihi: 15 Kasım 2009).
17. Öztemel, E. (2003). Yapay Sinir Ağları. İstan-bul: Papatya Yayıncılık.
18. Senemoğlu, N. (1998). Gelişim, Öğrenme ve Öğretim Kuramdan Uygulamaya. Ankara: Özen Matbaası.
19. Şimşek, Ö. (2007). Marmara Öğrenme Stilleri Ölçeği’nin Geliştirilmesi ve 9–11 Yaş Çocuklarının Öğrenme Stillerinin İncelenmesi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, İlköğretim Anabilim Dalı, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İstanbul.
20. Tekin, H. (2000). Eğitimde Ölçme ve Değer-lendirme. Ankara:Yargı Matbaası.
21. Tütmez, B. (2009). Bulanık Mantık ve Eğitimde Kullanılabilirliği. Eğitişim Dergisi (18) (http:// www.egitisim.gen.tr/tutmez_bulanikmantik.htm) Erişim tarihi: 15 Nisan 2009
22. Yalın, H.İ. (2003). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. Ankara: Nobel Yayınları.
23. Zhang, X.G. (2001). Takagi-Sugeno Fuzzy Logic versus Mamdani Fuzzy Logic. (University of The West of England, Faculty of Engineering, Advanced Technologies in Electronics Course Documents) (http://www.cems.uwe.ac.uk/~xzhang/PDF/MSc/Fuzzy%20Logic.pdf) Erişim tarihi: 15 Nisan 2009