Üniversitemiz öğrencilerinde konjenital renk körlüğü sıklığı

Amaç: Bu çalışmada üniversitemiz öğrencilerinde konjenital renk körlüğü sıklığını ve renk körlüğünün cinsiyete göre dağılımını araştırdık Gereç ve Yöntem: Bu çalışma Mart 2010-Kasım 2011 tarihleri arasında yapıldı. Yediyüzoniki erkek, 372 kadın toplam 1084 olgu çalışmaya dahil edildi. Kırmızı-yeşil renk görme muayenesi için Ishihara psödoizokromatik renk levhaları kullanıldı. Bulgular: Olgularımızın yaş ortalaması, erkeklerde 19,80±2,7 (18-24) yıl, kadınlarda 19,3±2,5 (18-23) yıl olarak bulundu. Toplam 26 (%2,39) olguda renk körlüğü saptandı. Bu olguların hepsi de erkek olup erkeklerde renk körlüğü sıklığı %3,65 olarak bulundu. Renk körü olan olguların 18’inin (%69,23) dötan defekt, 7’sinin (%26,92) protan defekt, 1 olgunun (%3,85) ise total renk körü olduğu görüldü. Sonuç: Bulgularımız genel olarak literatür ile benzerlik göstermekteydi. Bununla birlikte ülkemizdeki konjenital renk körlüğü sıklığını belirlemek için geniş kapsamlı ve çok merkezli araştırmalar gerekmektedir.

The prevalence of congenital colour blindness in our university students

Objective: We investigated the prevalence and sex distrubition of congenital colour blindness in our university students. Materials and Methods: This study was performed between March 2010 and November 2011. Using Ishihara pseudoisochromatic plates, 712 male and 372 female students were tested for congenital red-green colour blindness. Results: The mean age was 19,80±2,7 (18-24 ) years for male and 19,3±2,5 (18-23) years for female. Totally, twenty six patients (2,39 %) had colour blindness. All of these cases were male and the prevalence of red-green colour blindness was 3,65 % in male (18 cases deutans (69,23 %), 7 cases protans (26,92 %) and one case (3,85 %) total colour blindness). Conclusion: Our findings were similar to the others reported in the literature. However, to determine the prevalence of congenital colour blindness in our country to be required comprehensive and multi-center trials.

PDF

___

1. Simunovic MP. Colour vision deficiency. Eye 2010; 24: 747- 55.
2. Grand MG, Bressler NM, Brown GC, Flynn HW, Anderson LS. Retina and Vitreus, Basic and Clinical Science Course, Section12. American Academy of Ophthalmology, San Francisco 2000-2001; 130-3.
3. Al-Aqtum MT, Al-Qawasmeh MH. Prevalence of colour blindness in young Jordanians. Ophthalmologica 2001; 215: 39-42.
4. Rahman SA, Singh PN, Nanda PK. Comparison of the incidence of colour blindness between sections of Libyan and Indian populations. Indian J Physiol Pharmacol 1998; 42: 271-5.
5. Cabrero FJ, Ortiz MA, Mesa MS, Fuster V, Moral P. Redgreen colour blindness in the Tormes-Alberche Valley (Avila- Central Spain). Anthropol Anz 1997; 55: 295-301.
6. Holroyd E, Hall DM. Are-appraisal of screening for colour vision impairments. Child Care Health Dev 1997; 23: 391-8.
7. Osuobeni EP. Prevalence of congenital red-green color vision defects in Arab boys from Riyadh, Saudi Arabia. Ophthalmic Epidemiol 1996; 3: 167-70.
8. Modarres M, Mirsamadi M, Peyman GA. Prevalence of congenital color deficiencies in secondary-school students in Tehran. Int Ophthalmol 1997; 20: 221-2.
9. Naresh S. Study of colour blindness in Jat Sikhs. Indian J Physiol Pharmacol 1995; 39: 127-30.
10. Rebato E, Calderon R. Incidence of red-green color blindness in the Basque population. Anthropol Anz 1990; 48: 145-8.
11. Zein ZA. Gene frequency and type of colour blindness in Ethiopians. Ethiop Med J 1990; 28: 73-5.
12. Kim HB, Lee SY, Choe JK, Lee JH, Ahn BH. The incidence of congenital color deficiency among Koreans. J Korean Med Sci 1989; 4: 117-20.
13. Malaspina P, Ciminelli BM, Pelosi E, et al. Colour blindness distribution in the male population of Rome. Hum Hered 1986; 36: 263-5.
14. Oppolzer A, Winkler EM. Incidence of color blindess in East African Negroes. Anthropol Anz 1980; 38: 117-20.
15. Nathans J, Thomas D, Hogness DS. Molecular genetics of human color vision: the genes encoding blue, green and red pigments. Science 1986; 232: 193-202.
16. Went LN, Pronk N. The genetics of tritan disturbances. Hum Genet 1985; 69: 255-62.
17. Utku D, Atmaca LS. Renk görme defektleri. T Oft Gaz 1991; 21: 58-60.
18. Özdemir M, Özdemir G. Kahramanmaraş yöresinde konjenital renk körlüğü sıklığı. T Oft Gaz 2002; 32: 206-9.
19. Doğanay S, Üzmez E, Er H, Yakıncı C. Malatya bölgesinde okul çağı çocuklardaki renk görme taraması. T Oft Gaz 1999; 29: 560-2.
20. Ahmet Ergin. Kırıkkale merkez ilkokullarındaki çocuklarda renk görme taraması. Sağlık ve Toplum 2000; 10: 40-3.
21. İdil A, Dalgıç N. Ostim çıraklık eğitim merkezi renk görme bozuklukları taraması. MN Oftalmoloji Dergisi 1995; 2: 64-6.
22. Delpero WT, O’Neill H, Casson E, Hovis J. Aviation-relevant epidemiology of color vision deficiency. Aviat Space Environ Med 2005; 76: 127-33.
23. Simunovic MP, Regan BC, Mollon JD. Is color vision deficiency an advantage under scotopic conditions? Invest Ophthalmol Vis Sci 2001; 42: 3357-64.
24. Bosten JM, Robinson JD, Jordan G, Mollon JD. Multidimensional scaling reveals a color dimension unique to ‘color- deficient’ observers. Curr Biol 2005; 15: 950-2.
25. Chapanis A. The dark adaptation of the color anomalous measured with lights of different hue. J Gen Physiol 1947; 30: 423–37.
26. Cole BL. Protan colour vision deficiency and road accidents. Clin Exp Optom 2002; 85: 246-53.
27.Spalding JA. Colour vision deficiency in the medical profes-sion. Br J Gen Pract 1999; 49: 469-75.