Modern liberalistlerin çoğu Hobbes'u, siyaset felsefesinin unsurlarından dolayı modern liberalizmin müjdecisi olarak görmektedirler. Ancak Hobbes'u Royalist mutlakiyetçiliğin bir savunucusu olarak görenlerle onu, liberal bireyciliğin atası olarak görenler arasında bir uzlaşmazlığın olduğu da bilinmektedir. Hobbes'un birey ve devlet arasında kurduğu ilişki dikkatle incelendiğinde her iki görüş de kendi bakış açısından haklı görünmektedir. Filozof, bireysellikle ilgili öncülleri ve eşit doğal hakları toplum öncesi bir durum olarak kabul etmesiyle modern liberalizmin yükselişi için bir yol açmıştır. Hobbes'un modern liberalizme kılavuzluğu, çoğu çağdaş liberal politik teorinin merkezinde yer alan özerklik fikrini kısmen kabul etmesiyle de izah edilmektedir. Ancak bu liberal delillere rağmen Hobbes, modern liberal teoriler tarafından bugün kabul edilen liberal-demokratik ilkelere değil, fakat Royalist mutlakîyetçiliğe bağlı kalmıştır. Hobbes'un siyaset felsefesinden kabaca alınan ve çoğu liberal argümanlardan oluşan bu görüşler, bazı demokrasi biçimlerinin az ya da çok savunduğu ve bağlı kaldığı konulardır. Bugün kabul edilen demokrasi savunmasını daha iyi temellendirmek için Hobbes'un argümanını nasıl geliştirdiğini anlamak önemlidir. Bunu yaparken Hobbes'un siyaset felsefesi üzerine yapılan bütün çalışmaları burada ele alıp tartışma imkanına sahip değiliz. Bu nedenle Hobbes'un demokrasiye karşı tutumunu daha çok kendi yazılarından hareketle ortaya koymaya çalışacağız.

Hobbes is generally regarded as the precursor of modern liberalism because he favours individualism and endorses mental and moral autonomy. Howevers, Hobbes is thought to favour Royalist absolutism and is against democracy. This situation is generally explained in the meaning he seeks in autonomy. Hobbes is against the understanding that autonomy is "self-government". This explanation does not seem to clarify the thought that he is against democracy. This study aims to focus, in detail, on the reasons why Hobbes is against democracy.