R.G.Collingwood, otobiyografik eseri Bir Özyaşam Öyküsü’nde, genç okuyuculara, okumalarında kılavuz feneri olarak hizmet edecek genel metodolojik bir maksim geliştirir: “Bir düşünürün öğretileri kendi kendine sorduğu sorulara verdiği yanıtlardan oluşur, sorulardan bir şey anlamayan birinin bu öğretilerden bir şey çıkarması beklenemez” (Collingwood 1996: 46). Collingwood’un “soruyanıt mantığı” adını verdiği bu genel metodolojik maksimi, anlamanın yanıtlardan ziyade sorular üstüne bina edildiği telkininden daha fazlasını içeren bir tarzda okumak mümkündür. İlkin, bir düşünürün “kendine sorduğu sorular”, hayatın kendine özgü dinamik ritmi içinde sorunlar olarak tecrübe edilirler ve tarih içinde görünüşe çıkarlar. Tarihin düşünürün önüne koyduğu bu sorular, aynı anda onları hem yeniden üreten hem de sorgulamaya açan kendi somut tarihsel bağlamları içinde anlaşılmayı gerektirirler. Zira, düşünürün konumlandığı “mevziinin somut tarihsel tes-piti”, düşüncelerine hakiki giriş yoludur (Collingwood 1996: 35-36, 48, 51; Meier 1998:131-132; Günsoy 2010b:1) Bu minvalde, bu yazı bir Alman hukukçu, politik aktör, politik teolog ve düşünür olarak Carl Schmitt’in entelektüel gelişim evrelerini gösteren bir biyografi sunmayı amaçlamaktadır. 

R. G. Collingwood in his An Autobiography has offered a general methodological maxim to be used by young readers as a guide: “a philosopher’s doctrines are his answers to certain questions he has asked himself, and no one who does not under-stand what the questions are can hope to understand the doctrines” (Collingwood 1939:55). It is possible to interpret this formula which is called “a logic of question and answer” by Collingwood (Collingwood 1939:36-37) in a way that includes more than merely the suggestion that the answer is based on very questions. First of all, the questions a philosopher asks himself/herself are experienced as problems in the dynamic rhythm of life and appear ves in history. These questions confronted by history require from a philosopher to understand them in their concrete context which is simultaneously both reproduced and open to interrogation. The “concrete historical determination of the position” that a philosopher is situated in is perceive by him/her as the true entrance to his/her thoughts. (Collingwood 1939: 37-42; Meier 1998:131-132; Herrero 2015: 4) In the manner sketched above, the purpose of this article is to offer a short biography which illustrates intellectual and personal stages of development of Carl Schmitt as a German political jurist, political theologian, political actor and political philosopher.