Akran Anlaşmazlığında Uzlaşımcılık ve Yüksek Düzeyde Gerekçeli İnançlar Problemi

Epistemik açıdan birbirine denk olan ya da denk olduklarını kabul eden öznelerin aynı delillere dayanarak birbirine karşıt inançlar benimsemeleri akran anlaşmazlığı olarak adlandırılır. Böyle bir ihtilaf durumu karşısında hangi epistemik tutumun rasyonel olduğu tartışmalıdır. Uzlaşımcı yaklaşıma göre, bir akran anlaşmazlığında rasyonel olan reaksiyon öznelerin kendilerinde bir kusur olduğunu düşünmeleri ve ihtilaf konusu inançlarını askıya almalarıdır. Buna karşın Lackey, akran anlaşmazlığı durumlarında öznenin kendisinden şüphe etmesi gerektiğini ileri süren uzlaşımcı teze karşı çıkar. Ona göre yüksek düzeyde gerekçeli inançlar söz konusuysa, öznenin kusuru karşısındakinde araması rasyonel bir reaksiyondur. O halde, özne başlangıçta epistemik bakımdan akranı kabul ettiği kişinin bundan böyle akranı olmadığına inanabilir. Bu nedenle, Lackey’e göre uzlaşımcı tez hatalıdır. Lackey’nin itirazına cevap olarak Christensen, yüksek düzeyde gerekçelendirilmiş inançlarla ilgili anlaşmazlıklarda Lackey’e hak vermekle birlikte, bunun uzlaşımcı yaklaşıma karşıt bir durum oluşturmadığını düşünmektedir. Ancak, Christensen’ın bu savunması bir başka soruna yol açmaktadır. Problem şu ki, bazı durumlarda öznenin, karşısındakinin akranı olmadığına inanması uzlaşımcı görüşle uyumsuz bir sonuç verir. Dolayısıyla, anlaşmazlığa rağmen hangi durumlarda benimsenen inancın korunabileceğinin netleştirilmesi gerekmektedir. Bu makalede, yüksek düzeyde gerekçeli inançların, özneler için karşısındakinin akranı olmadığına inanmayı her zaman makulleştiren bir sebep sunmadığı ileri sürülecektir. Böylece, Christensen’ın savunmasının revize edilmesi gerektiği gösterilmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Akran Anlaşmazlığı, Uzlaşımcı Görüş, İkinci Düzey Deliller, Epistemik Sarsıcı, Rasyonel Tutum

The Conciliatory View in Peer Disagreement and the Problem of Highly Justified Beliefs

Peer disagreement refers to subjects who are epistemically equivalent or accept being equivalent to each other who then adopt opposing beliefs based on the same evidence. Which epistemic attitude is rational is debatable in the face of such a conflict. According to the conciliatory approach, the rational reaction in a peer disagreement is that the subjects think they have a flaw in themselves and suspend their conflicting beliefs. However, Lackey (2010) opposed the conciliatory thesis that the subject should doubt themself in the case of peer disagreement. According to Lackey, the rational response for a subject with highly justified beliefs would be to look for fault in the other person. Then, the subject may believe that the person who had initially been accepted as epistemically equal would no longer be considered a peer. Therefore, according to Lackey, the conciliatory thesis is erroneous. In response to Lackey’s objection, Christensen (2011) agreed with Lackey with regard to disagreements being about highly justified beliefs but did not feel that this contradicted the conciliatory approach. However, this defense from Christensen raises another problem: In some cases, the subject’s belief that the other person is not a peer yields a result that is inconsistent with the conciliatory view. Therefore, which situations this belief can be preserved despite the conflict needs to be clarified. This article argues that highly justified beliefs do not always provide a justifiable reason for subjects to believe the other person is not their peer. In this way, the study will attempt to show that Christensen’s defense needs to be revised.

Keywords:

peer disagreement, conciliatory view, second order evidence, epistemic defeater, rational attitude,

PDF

___

Christensen, David. “Epistemology of Disagreement: The Good News”. The Philosophical Review 116, No 2 (2007): 187-217. google scholar
Christensen, David. “Higher-Order Evidence”. Philosophy and Phenomenological Research 81, No 1 (2010): 185-215. google scholar
Christensen, David. “Disagreement, Question-Begging and Epistemic Self-Criticism”. Philosophers Imprint 11, No 6 (2011): 1-22. google scholar
Feldman, Richard. “Respecting The Evidence”. Philosophical Perspectives 19, (2005): 95-119. google scholar
Feldman, Richard. “Epistemological Puzzles about Disagreement”. Epistemology Futures, Editör S. Hetherington, 216-36. Oxford: Oxford University Press, 2006. google scholar
Frances, Bryan. “Disagreement”. The Routledge Companion to Epistemology, Editörler S. Bernecker ve D. Pritchard, 68-74. New York: Routledge, 2011. google scholar
Grundmann, Thomas. “Defeasibility Theory”. The Routledge Companion to Epistemology, Editörler S. Bernecker ve D. Pritchard, 156-66. New York: Routledge, 2011. google scholar
Kelly, Thomas. “The Epistemic Significance of Disagreement”. Oxford Studies in Epistemology, Editörler T. S. Gendler ve J. Hawthorne, 1:167-94. New York: Oxford University Press, 2005. google scholar
Lackey, Jennifer. “A Justificationist View of Disagreement’s Epistemic Significance”. Social Epistemology, Editörler A Haddock, A. Miller, ve D. Pritchard, 298-325. New York: Oxford University Press, 2010. google scholar
Lasonen-Aarnio, Maria. “Higher-Order Evidence and The Limits of Defeat”. Philosophy and Phenomenological Research 88, No 2 (2014): 314-45. google scholar Matheson, Jonathan. The Epistemic Significance of Disagreement. New York: Springer, 2015. google scholar
Skipper, Mattias, ve Asbj0rn Steglich-Petersen. Higher-Order Evidence: New Essays kitabına giriş, Editörler Mattias Skipper ve Asbj0rn Steglich-Petersen. New York: Oxford University Press, 2019. google scholar