TÜRK MÜZİĞİNDE “KOMALI SES” VAR MIDIR?

IS THERE “COMMA NOTES” İN TURKİSH MUSİC?

There is a common view that Turkish Music has comma notes, even every issue like,Turkish Music can not be developed further more or not polyphonized is relatedwith this ''comma notes'' because of being irrelative with equal temperament andthe music notes we use 1, 4, 5, 8, 9, 12, 13 commadshaps and flats are not matching.However, if we do not look on the visionary side of this issue, historical and musicphysics correct our acknowledgement that there is no connection of comma notesneither the development of Turkish Music Northeun polyphonicity issue. Becausethere is no explanation of a ''comma voice'' issue, as has been settled as a prejudice.This article will analyze historically and music physically the being of voice systems,the intervals that has been named as comma and of its variations. It will also criticiseif there is a solid explanation comma voices exist or not. Finally the article will seizethis comma voices barrier the Turkish Music voice systems of the physicalfundamental sand the polyphony or not.

Keywords:

music, turkish music comma,

PDF

___

ATALAY, A. (1984a). Müziğin Fiziksel Temelleri / Selen Fiziği. İzmir: DEÜ Buca Eğitim Fakültesi, Müzik Eğitimi Bölümü Ders Notu.
ATALAY, A. (1984b). Türk Musikisinde Uluslararası Nota Yazısının Kullanılışı ve Karşılaşılan Sorunlar, İstanbul: İÜ Edebiyat Fakültesi 24-29 Eylül 1984, IV. Millî Türkoloji Kongresi (Bildiri).
ATALAY, A. (1985) “Müzik Yazıları” Maddesi. (Say) Müzik Ansiklopedisi, C. III, ss. 890-948, Ankara.
ATALAY, A. (1989) Geleneksel Türk Sanat Musikisinde Perde Dizgeleri, İzmir: DEÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Müzikoloji Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
BARBOR, J.M. (2004). Tuningand Temperament A Historical Survey, New York.
BRÜDERLIN, R. (1983). Akustik für Musiker. Regensburg: Gustav Bosse Verlag.
CANGAL, N. (1979). Uyumsal Yazı Tarihi: Çoksesliliğin Doğuşu ve Barok Çağa Değin Gelişimi, İzmir: EÜ Güzel Sanatlar Fakültesi, Müzikoloji Bölümü Ders Notu.
İLERİCİ, K. (1970). Bestecilik Bakımından Türk Müziği ve Armonisi. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
KARADENİZ, M.E. (1983). Türk Musikîsinin Nazariye ve Esasları. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları.
MILCHELS, U. (1978). Dtv-Atlas zur Musik I-II, München: Deutscher Taschenbuch Verlag.
MOTTE. D. de la. (1983). Harmonielehre. Kassel, Basel, London: dtv/Bärenreiter Verlag.
ORANSAY, G. (1966). Diemelodische Linieund der Begriff Makam der traditionellen Türkischen Kunstmusikvom 15. Bis zum 19. Jahrhundert. Ankara: Küğ-Veröffentlichung, Nr.7.
ORANSAY, G. (1976). Musiki Tarihi II, Ankara: Yaykur Açık Yükseköğretim Dairesi, Eğitim Enstitüleri Müzik Bölümü Ders Notu.
ORANSAY, G. (1977). Bağdarlar Geçidi. İzmir: Küğ Yayını.
ÖZKAN, İ.H. (1987). Türk Mûsikîsi Nazariyatı ve Usûlleri. İstanbul: Ötüken Yayınları, No: 180.
RIEMANN, H. (1979). Brockhaus Riemann Musiklexikon I-II, B. Scott’s Söhne, Meinz.
SACHS, C. (1965). Kısa Dünya Musikisi Tarihi. (Çev: İlhan Usmanbaş), İstanbul: Devlet Konservatuvarı Yayınları Serisi.
Şamlı İskender. (tarihsiz) Nuhbe-i Elhan Peşrev ve Saz Semâîleri, İstanbul: Evkaf-ı İslâmiye Matbaası. TURA, Y. (1988). Türk Mûsikîsinin Mes’eleleri, İstanbul: Pan Yayıncılık.
YEKTA, R. (1986). Türk Musikisi (Encyclopedie de la Musique’den çev. Orhan Nasihioğlu) İstanbul: Pan Yayıncılık.
ZEREN, A. (1978) Müzikte Ses Sistemleri. Ankara: Offset Format Basımevi.