Examining individual-counseling practicum in a Turkish undergraduate counseling program

Problem Durumu:Psikolojik danışman eğitimin temel odaklarından biri de etkili psikolojik danışman yetiştirmektedir. Psikolojik danışmanın yeterliliği sahip olduğu teknik beceriler, terapötik yaklaşım ve müdahaleler ve psikolojik danışmanın bilişsel beceri gelişimi ile tanımlanmaktadır. Bu bağlamda yeterli/etkin psikolojik danışman yetiştirmede beceri eğitimi önemle üzerinde durulan konuların başında gelmektedir. Beceri eğitiminde sınıf içi eğitim ile psikolojik danışma uygulamalarını bütünleştirilmiş bir şekilde ele almak son derece kritiktir. Özellikle uygulamalar psikolojik danışman eğitiminin en temel öğelerindendir. Uygulama, psikolojik danışman adaylarına ders kapsamında öğrendikleri bilgi ve becerileri danışanlarla uygulama ve kendilerini değerlendirmeleri için olanak sağlamaktadır. Etkili bir uygulama sürecinde, klinik çalışmaların süpervizyon eşliğinde yürütülmesi gereklidir. Süpervizyonun etkililiği üzerine yapılan araştırmalarda süpervizyonun beceri gelişimine, psikolojik danışman adayının öz farkındalık ve yeterlik kazanmasına katkısı olduğu görülmüştür. Psikolojik danışma alanın doğduğu ve geliştiği A.B.D’deki psikolojik danışman eğitiminin standartları, Psikolojik Danışmanlık ve İlgili Programların Akreditasyonu Konseyi (The Council for Accreditation of Counseling and Related Programs [CACREP]) tarafından belirlenmektedir. Türkiye’de ise henüz psikolojik danışman eğitiminin hangi yeterlikler üzerinde nasıl yapılandırılması gerektiği tartışma aşamasındadır ve uzun süre de gündemde kalarak üzerinde tartışmaların ve çalışmaların yürütüleceği temel ve kritik bir konu olacağı söylenebilir. Öte yandan, Türkiye’de henüz psikolojik danışman eğitimi, uygulama öncesi ve uygulama derslerine, bununla birlikte uygulama kapsamındaki süpervizyon sürecine ilişkin yeterli araştırma bulunmamaktadır. Etkili bir psikolojik danışman yetiştirmenin en temel ve kritik öğelerinden biri verilen formal eğitimin niteliği olduğundan, ülkemizde PDR lisans ve lisansüstü programlarında kazandırılmaya çalışılan psikolojik danışma becerilerine ilişkin araştırmaların yapılmasının gereği ortadadır. Mevcut PDR Lisans Programı ders tanımları incelendiğinde, Psikolojik Danışma İlke ve Teknikleri, Bireyle Psikolojik Danışma Uygulaması I ve II olmak üzere toplam üç ders kapsamında beceri eğitimi verilmektedir. Bu araştırmanın yürütüldüğü lisans programı kapsamında incelenen Bireyle Psikolojik Danışma Uygulaması I ve II dersleri son sınıfta iki dönem boyunca yer alan uygulama dersleridir. Bireyle Psikolojik Danışma Uygulaması I dersi süpervizyon altında temel psikolojik danışma beceri ve tekniklerini kullanarak en az 15 oturum bireyle psikolojik danışma yapmayı, Bireyle Psikolojik Danışma Uygulaması II ise süpervizyon altında belirli bir psikolojik danışma kuramı çerçevesinde, temel ve ileri psikolojik danışma beceri ve tekniklerini kullanarak en az 15 oturum bireyle psikolojik danışma yapmayı içermektedir. Her öğrencinin gerçek danışanlarla en az 15 bireyle psikolojik danışma yapması beklenmektedir. Bireyle psikolojik danışmaların en fazla 3 farklı danışanla yapılması gerekmektedir. Yapılan psikolojik danışma oturumlarının hepsi kasete alınarak deşifre edilmektedir. Aynı zamanda öğrenciler oturumlarına ilişkin oturum özeti raporu da hazırlamaktadır. Her iki uygulama için de öğrenciler en çok 15 kişilik küçük gruplar halinde dersi veren öğretim elemanlarına atanmaktadır. Her küçük grup kendi içinde 7-8 kişiden oluşan iki gruba ayrılarak grup süpervizyonu yürütülmektedir.

Bir Türk psikolojik danışma ve rehberlik lisans programındaki bireyle psikolojik danışma uygulamasının incelenmesi

Problem Statement: A critical component in counselor education training is the practicum experience. Practicum is the first opportunity to assess the counseling student’s ability to apply the knowledge and skills obtained from course work with clients. For an effective practicum process, supervised clinical work is a pivotal experience in the development of professional counselors. Regarding counselor education, under the core areas of helping skills, practicum experience is provided by the Individual- Counseling Practice I-II courses in Turkey. Therefore, in the present study, the effectiveness of these courses is examined. Purpose of Study: The main purpose of the study was to evaluate the effectiveness of individual-counseling practice courses on the basic counseling skill competency levels of Turkish undergraduate counseling students and to investigate the supervision process of the courses. Methods: A mixed methods approach was used to obtain well-validated and substantiated findings. A one-group pre-test post-test design study was carried out with a sample of 42 senior counseling students. The Counseling Skill Discrimination Scale (CSDS) was used to gather data. Focus group interviews were conducted with 10 counseling students to gain a deeper understanding of the counseling students’ evaluations of the courses. Findings and Results: The results showed that individual counseling practicum courses seemed to be effective in improving the reflection of content skill and also general basic counseling skills competency level of counseling students but not in improving the reflection of feeling skill. The results of the focus group interviews also are discussed with respect to counseling skills enhancement, supervision intervention, methods, supervisory relationship, and evaluation process. Conclusions and Recommendations: The overall results of this study seemed to suggest that individual-counseling practice courses offer an enriching experience for the undergraduate counseling students and foster the steps toward the development of skillful counselors. However, the supervision process of the individual-counseling practice courses needs an improved structure and organization.

PDF

___

Akkoyun, F. (1995). The problem of the relationship between the job title and the training programs in psychological counseling and guidance: A review and recommendations. Turkish Counseling and Guidance Journal, 2(6), 1–28.
Arthur, G. L. & Gfroerer, K. P. (2002). Training and supervision through the written word: A description and intern feedback. The Family Journal, 10 (2), 213-219.
Aladağ, M., & Bektaş, D, Y. (2007). Enhancing counseling skills in counselor education. Paper presented at 9th National Congress of Counseling and Guidance, October 17-19, Dokuz Eylül University, Turkey.
Bektaş, D. Y., & Aladağ, M. (2005). Scope and process of methods and techniques of counseling course. Paper presented at 8th National Congress of Counseling and Guidance, September 21-23, Marmara University, Turkey.
Bernard, J. M. & Goodyear, R. K. (2004). Fundamentals of clinical supervision (3rd Ed.). Boston: Pearson Education Inc.
Bikos, L. H., Uruk, A., Sun, Z. E., Karaırmak, Ö, & Denizli, S. (2003). Examining helping skills used in counseling process according to helping skills system: An international comparison. Paper presented at 7th National Congress of Counseling and Guidance, September 21-23, Inonu University, Turkey.
Borders, L. D. (1990). Developmental changes during supervisees’ first practicum. The Clinical Supervisor, 8 (2), 157-172.
Borders, L. D., & Brown, L. L. (2005). The New handbook of counseling supervision. Mahwah, NJ: Lahaska/Lawrence Erlbaum.
Bradley, C., ve Fiorini, J. (1999). Evaluation of counseling practicum: National study of programs accredited by CACREP. Counselor Education and Supervision, 39, 2. 110-119.
Council for the Accreditation of Counseling and Related Educational Programs. (2001). 2001 Standards. Available: http://www.cacrep.org/2001Standards.html. Retrieved:June, 2007.
Creswell, J. W. (2003). Research design: qualitative, quantitative, and mixed method approaches. Second Edition. USA: Sage Publications.
Doğan, S. (2000). The historical development of counselling in Turkey. International Journal for the Advancement of Counselling (22), 57–67.
Doğan, S., & Erkan, S. (2001). Counselor education profile in Turkey: Current situation, problems and suggested solution. Paper presented at the 6th National Congress of Counseling and Guidance, September 3–5, Middle East Technical University, Turkey.
Doğan, S. (2008, April). The route of counseling in Turkey. Paper presented at the International Congress of Counseling, Istanbul, Turkey.
Hill, C. E., & O’Brien, K. M. (1999). Helping skills. Washington, DC: American Psychological Association.
Hillerbrand, E. (1989). Cognitive differences between experts and novices: Implications for group supervision. Journal of Counseling and Development, 67, 293-296.
Holloway, E. L. & Johnson, R. (1985). Group supervision: Widely practiced but poorly understood. Counselor Education and Supervision, 24 (4), 332-340.
Kavas, A. B. (2006). An evaluation of individual and group counseling practices. Paper presented at the 1th National Congress of Counseling and Guidance Practices, Mersin University, Turkey.
Lee, D. Y., Zingle, H. W., Patterson, J. G., Ivey, A. E., & Haase, R. F. (1976). Development and validation of a microcounseling skill discrimination scale. Journal of Counseling Psychology, 23(5), 468-472.
Ögren, M. L., Jonsson, C. O., & Sundin, E. C. (2005). Group supervision in psychotherapy: the relationship between focus, group climate, and perceived attained skill. Journal Of Clinical Psychology, 61(4), 373–388.
Prieto, L. R. (1996). Group supervision: Still widely practiced but poorly understood Counselor Education and Supervision, 35, 295-307.
Ronnestad, M. H., & Skovholt, T. M. (1993). Supervision of beginning and advanced graduate students of counseling and psychotherapy. Journal of Counseling & Development, 71 (4), 396-406.
Starling, P. V., & Baker, S. B. (2000). Structured peer group practicum supervision: Supervisees' perceptions of supervision theory. Counselor Education and Supervision, 39, 163-176.
Voltan Acar, N. (2004). Ne kadar farkındayım? Gestalt terapi [How am I aware? Gestalt therapy]. Ankara: Babil Yayıncılık.
Wheeler, S. ve Richards, K. (2007). The impact of clinical supervision on counsellors and therapists, their practice and their clients. A systematic review of the literature. Counselling and Psychotherapy, 7 (1), 54-65.
Whiston, S. C., ve Coker, J. K. ( 2000). Reconstructing clinical training: Implications from research. Counselor Education and Supervision, 39 (4), 228-254.
Wilbur, M. P., Roberts-Wilbur, J., Hart, G. M., Morris, J. R., & Betz, R. L. (1994). Structured group supervision (SGS): A pilot study. Counselor Education and Supervision, 33, 262-279.
Yaka, B. (2005). Examining the basic counseling skill competency levels of counselors according to some variables. Unpublished Master Thesis, Ege University, Turkey.
Young, M. E. (2001). Learning the art of helping: Building blocks and techniques. Upper Saddle River: Merrill Prentice Hall