25- İsrâ/44: “Onu tesbih etmeyen ve hamdetmeyen hiçbir şey yoktur, ama siz onların tesbihini kavramazsınız” (17 İsrâ/44) ayetinin bütün varlıkların Allah’ı tesbih ettiği ama insanların onların bu tesbihini kavramadığı şeklinde anlaşıldığı görülmektedir. Oysa ayetin 40. ayetten beri devam eden bağlamı, bütün insanlar değil, Resulullah zamanında ve başka zamanlarda Allah’a ortak koşan müşrikler bağlamıdır. Çünkü bu ayet olsun, varlıkların Allah’ı tesbih ettiğini söyleyen başka ayetler olsun bu tesbihin sözcüklerle değil, varlıklarının Allah’ın ortaklıktan ve eksikliklerden münezzeh olduğunu gösterdiğini, mükemmel varlıklarıyla buna şahitlik ettiklerini söylemektedir. Yani varlıkların varlığı hal diliyle yüce Allah’ı şirkten ve her türlü eksiklikten tenzih ettiği gibi, onun sonsuz yüce ve mükemmel olduğunu da göstermektedir.