Örgütsel Davranış Araştırmalarında Niş Alanlar Nasıl Belirleniyor? Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Yazını Üzerine Kısa Bir Değerlendirme

Örgütü aynı zamanda bir beşeri etkileşim alanı olarak varsayan görüşün temelleri‐ nin 30’lu yıllarda atıldığı kabul edilir. Bu dönem, birey‐grup ilişkisine yönelik savları ile İnsan İlişkileri Yaklaşımının gelişmeye başladığı dönemdir. Özellikle örgütsel yaşamda insan unsuruna yönelik yapılan araştırmaların bulguları, işten daha fazla verim alabilme konusunda “umut verici gelişmelerin” yaşanmasına yol açarken, diğer yandan derinden yanıt bekleyen daha birçok sorunun varlığının da habercisi olmuştur. Bireylerin ve grupların karmaşık davranışlarını örgütün yapı ve işleyiş özellikleri içinde açıklama ihtiyacı, giderek farklı disiplinlerin ortak katkısına baş‐ vurmayı gerektirmiş ve bu genişleme ile birlikte İnsan İlişkileri Yaklaşımı 1950’li yıllarda Örgütsel Davranış disiplini olarak gelişmesine devam etmiştir.

Örgütsel Davranış Araştırmalarında Niş Alanlar Nasıl Belirleniyor? Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Yazını Üzerine Kısa Bir Değerlendirme

___

Buchanan, D. A. ve A. Bryman (2007), “Contextualizing Methods Choice in Organizational Research”, Organizational Research Methods, 10(3), 483‐501.
Danışman, A. ve H. Özgen (2003), “Örgüt Kültürü Çalışmalarında Yöntem Tartışma‐ sı: Niteliksel‐Niceliksel Yöntem İkileminde Niceliksel Ölçümler ve Bir Ölçek Öneri‐ si”, Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 91‐124.
Eden, D. (2007), “Thriving in a Self‐Made Niche: How To Create a Successful Academic Career in Organizational Behavior”, Journal of Organizational Behavior, 29(6), 733 – 740.
Furhman, A. (2004), “The Future (and Past) of Work Psychology and Organizational Behaviour: A Personal View”, Management Revue, 15 (4), 420‐436.
Glick, W. H., C. C. Miller, L.B. Cardinal (2007), “Making a Life in the Field of Organization Science” Journal of Organizational Behavior, 28 (7), 817‐835.
Hodson, R., V. J. Roscigno, S.H. Lopez (2006), “Chaos and the Abuse of Power”, Work and Occupations, 33(4), 382‐416.
Martin, A. (2004), “New Directions in Organizational Behaviour”, Management Revue, 15(4), 410‐419.
O’Reilly, A. C. (1991), “Organizational Behavior: Where We've Been, Where We're Going”, Annual Review of Psychology, 42, 427‐458.
Özen, Ş. (1999), “Türkiye’deki Örgütler‐Yönetim Araştırmalarında Yöntem Sorunla‐ rı: Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongrelerinde Sunulan Bildiriler Üzerinden Bir İnceleme”, 7. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, İstanbul.
Rousseau, D. M. ve R. J. House (1994), “Meso Organizational Behavior: Avoiding Three Fundamental Biases (1986‐1988)”, Journal of Organizational Behavior, Chapter 2, 13‐30.
Rousseau, D. M. (2007), “Standing out in the Fields of Organization Science”, Journal of Organizational Behavior, 28 (7), 849 – 857.
Salin, D. (2009), “Organisational Responses to Workplace Harassment”, Personnel Review, 38(1), 26‐44.
Sheehan, M. (2004), “Workplace Mobbing: A Proactive Response”, http://www.lindas.internetbasedfamily.com/f/MobMS.pdf (Erişim: 13.04.2009).
Sitkin, S. B. (2007), “Promoting a More Generative and Sustainable Organizational Science”, Journal of Organizational Behavior, 28 (7), 841 – 848.
Üsdiken (2002), “Tarihsel Bir Bakışla Bilim‐Yönetim Birlikteliği”, Yönetim Araştır‐ maları Dergisi 2(2), 127‐154.
Yıldırım, E. (2002) “Cogito Ergo Sum’dan Vivo Ergo Sum’a Örgütsel Analiz”, Yöne‐ tim Araştırmaları Dergisi 2(2), 155‐185.

Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi-Cover

ISSN: 1306-6730
Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi