Din ve felsefenin bir ve özdeş olduğu düşüncesini, felsefî düşüncesine te- mel alan Fârâbî, bu meseleyi eğitim felsefesinin de temeline yerleştirmiştir. Platon ve Aristoteles’in düşüncelerinin birliğini savunan filozof, aynı bakış açısından din ile felsefenin de birliği düşüncesini ele almaktadır. Bir ve aynı kaynaktan beslenen bu iki disiplin ve filozof ile peygamber, özleri gereği bir ve aynı yapıdadırlar. Varlığın bilgisini bir ve aynı kaynaktan elde etmeleri bakımından ortak olan bu kişiler, yalnızca bilgiyi topluma aktarmak bakı- mından farklılaşırlar.

Alfarabi takes as a base the thougth of the unity or oneness of religion and philosophy to his philosophical thought and that thought determines his philosophy of education at the same time. Like sustaining of unity of the philosophies of Plato and Aristotle, he maintains the unity of religion and philosophy and the unity of philosopher and prophet. He thinks that prophet and philosopher are equally same in their substanes. They are equally at the same time in their sources for the knowledge of being. There is only one