Türkiye Selçuklu sultanı Süleymanşah tarafından 1085 yılında fethedilen ve Haçlılar doğuya geldiği sırada Selçuklu valisi Yağısıyan’ın hâkimiyetinde bulunan Antakya, Haçlıların mutlak ele geçirmeleri gereken bir şehir idi. Haçlıların Kudüs’e hareketinde Urfa ile beraber Haçlılara geri emniyet sağlayacak olan şehrin kuşatılması ve ihanet yoluyla ele geçirilmesi, Haçlı-Fâtımî ilişkileri bakımından önemli olmakla beraber Müslüman liderlerin Haçlılar karşısındaki tutumları hakkında da önemli ipuçları vermektedir.

Antioch, which was conquered by the Sultan of Turkey Seljuk Süleymanşah in 1085 and was in the control of the Seljuk Governor Yağısıyan while the Crusaders were coming to the East, was a city that needed to be certainly captured by the Crusaders. While the siege and seizure of the city through betrayal, which would provide safety behind along with Urfa in the movement of the Crusaders to Jerusalem, is important in respect to Crusader-Fâtimid relations; it gives clue in the attitudes of Muslim leaders towards the Crusaders, as well