Kaplan UĞURLU, Bayram AKAY

DOĞA BİLİNÇLİ NESİLLER YETİŞTİRMEDE EKOTURİZMİN ÖNEMİ: KIRKLARELİ İLİ-DEREKÖY DOĞA EĞİTİM MERKEZİ ÖRNEĞİ

Bu araştırmanın amacı, doğa temelli turizm türlerinden birisi olan ekoturizmin doğa bilinçli nesiller yetiştirmede önemini ortaya koymaktır. Araştırma hem nitel hem de nicel araştırma yöntemine dayanmaktadır. Araştırmada ilk olarak Dereköy doğa eğitim merkezindeki doğa eğitim programına katılan 24 öğrenci ile odak grup görüşmesi yapılmıştır. İkinci olarak, 2015 yazında eğitim programlarına katılan 118 öğrenciden elde edilen anketler kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin doğa ile iç içe bir ortamda konaklama, doğa yürüyüşü, kamp, longoz ormanları, mağara, köy gezisi gibi etkinliklerden sonra doğa hakkında bilinçlendikleri söylenebilir. Öğrenciler mağarayı, köyü, yılanı ve karabatak kuşunu ilk defa görüp beğenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Ekoturizm, Doğa Bilinci, Kırklareli, Dereköy Doğa Eğitim Merkezi

PDF

___

Altunışık, R; Coşkun, R; Bayraktaroğlu, S. Ve Yıldırım, E. (2005). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri SPSS uygulamalı, 4. Baskı, Sakarya Yayıncılık., Sakarya.
Çevre ve Orman Bakanlığı (2010). Doğa eğitim merkezi işletme planı, [Çevrim-içi: http://yildizdaglari.cevreorman.gov.tr/medialibrary/2010/09/business_plan], Erişim tarihi: 25.11.2015.
Çiçek, A. (Eds). (2012). Ekoloji ve turizm, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Çokluk, Ö.; Yılmaz, K., ve Oğuz, E. (2011). Nitel Bir Görüşme Yöntemi: Odak Grup Görüşmesi, Kuramsal Eğitimbilim, 4 (1), 95-107.
Çukur, D. Ve Özgüner, H. (2008). Kentsel alanda çocuklara doğa bilinci kazandırmada oyun mekânı tasarımının rolü, SDÜ Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A, 2, 177-187.
David, A. F. ve Jean-Pierre, C. (2003). Ecotourism, New York, ABD: Rutledge Taylor and Francis Group Inc.
Gümüş, E. (1998). Türkiye coğrafyası, içinde “ Türkiye’nin nüfusu”, Yay.No.1069, Eskişehir:Anad.Üniv. Yayınları.
Güven, S. (2006). Toplumbiliminde araştırma yöntemleri, İstanbul: Ezgi Kitabevi,
Kahraman, N. ve Türkay, O. (2004). Turizm ve çevre, Ankara: Detay Yayıncılık.
Kırklareli İl Özel İdaresi (2013). Kırklareli, Kırklareli İl Özel İdaresi Dergisi, 1, 1-68.
Kitzinger, J. ve Farquhar, C. (1999). The methodology of focus groups: the importance of interaction between research participants, Sociology of Health and Illness, 16 (1), 103–121.
Kuter, N. ve Ünal, H. E. (2009). Sürdürülebilirlik kapsamında ekoturizmin çevresel, ekonomik ve sosyo-kültürel etkileri, Kastamonu Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, 2 (9), 146–156.
Özyavuz, M. (2008). Yıldız dağları’nın iğneada – demirköy arasında yer alan bölümünün biyosfer rezervi olarak planlanması, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi.
Sara, D. ve Friedrich L. (2006). Selective marketing for environmentally sustainable tourism, München- Germany: Arıkel Press.
Savaş, Ü. (2010). Fao wagggs ödülü çalışmaları, [Çevrim-içi: http://docplayer.biz.tr/8243387-Ankaraizcihaber-fao-wagggs-odulu-calismalari-aih1132], Erişim tarihi: 25.11.2015.
Trakya Kalkınma Ajansı. (2042), Dereköy doğa eğitim merkezi projesi, http://www.trakyaka.org.tr, Erişim tarihi: 1.11.2015.
Wearing, S. ve Neil, J. (1999). EKOTOURISM impact, potentials and posibilities, London-UK: Butterworth- Heinemann.
Yakar, M. (2012). 21. yüzyılın ilk çeyreğinde türkiye nüfusunda ne değişti? Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi,5 (21), 383-402.
http://www.trakyagezi.com/dosya/81-doga/301-yildiz-daglari-doga-egitim-merkezi.html, Erişim tarihi: 15.11.2015.
http://yildizdaglari.cevreorman.gov.tr/tr/doga-egitim-merkezi, Erişim tarihi: 15.11.2015.
http://yildizdaglari.cevreorman.gov.tr/tr/doga-egitim-merkezi/ulasim/ Erişim tarihi: 15.01.2016.
http://yildizdaglari.cevreorman.gov.tr/medialibrary/2010/08/TR-06-02-16-_Yildiz_Proje_Fis_TR, Erişim tarihi: 01.12.2015.