POPÜLİZMİN GÖLGESİNDE SİYASETİ VE SİYASAL İLETİŞİMİ ANLAMAK1

Türkiye'de Batı'dakinden farklı bir popülizm anlayışı yaygındır. Dolayısıyla bu çalışma, popülizm hakkında okuyuculara genel bir çerçevede doğru bilgi vermeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda, ideolojisiyasal iletişim ekseninde popülizmin kavramsallaştırması yapılmış ve boyutlandırılmıştır. Ayrıca, bu kavramın uyguladığı stratejiler ile taktikler ayrıntılı biçimde ele alınmıştır. İlgili literatür tarandığında, popülizmin demokrasi içinde büyüyüp geliştiği ancak zaman içinde kanserli bir hücreye dönüştüğü anlaşılır. Demokratik sistem içinde kimi zaman ortaya çıkan siyasal ve ekonomik bunalımlarda bireylerin karşılanamayan gereksinmelerini kullanarak, sistemi yeniden işler hale sokacağını ya da yeni bir sistem getireceğini vaaz eder. Hedefi iktidarda mutlak olabilmek olduğundan çeşitli stratejiler kullanarak temsil sisteminin unsurlarını düşman ilan eder ve kutuplaştırma yoluyla kendine özdeşleşebileceği homojen bir halk üretir. Halk üzerinden kurgulanan milli iradeden aldığı güçle sorumsuz bir yetkiye sahip olduğu inancıyla kendi meşruiyeti için devlet kaynaklarını kullanır. Seçkincilik karşıtlığından nasibini almış medya popülist karizmatiklik ve otoriter eğilimlerin baskınlığı altında partidevletin ideolojik aygıtlarından birine dönüşerek ona hizmet eder hale gelir. Proto-totaliter bir ortamda işleyen popülizmin oluşturduğu kütle, böylece demokrasi üzerinde karanlık bir gölge oluşturur.Bu çalışmada olduğu gibi popülizm olgusu boyutlandırıldığında ve kullandığı söylemsel stratejiler belirlendiğinde siyasal iletişime, kamu yönetimine, medyaya etkileri açıklanabilir. Ancak bundan da ötesi, özellikle 1980'lerden itibaren Avrupa'da yükselişteki aşırı sağ/muhafazakar popülizmin Türkiye'deki siyasete yansımaları daha iyi anlaşılabilir.

UNDERSTANDING POLITICS AND POLITICAL COMMUNICATION IN THE

A different understanding of populism is widespread in Turkey than in the West. Therefore, this study aims to provide accurate information to the readers about the populism in a general context. In this respect, conceptualization of populism has been made and designed in the axis of ideology-political communication. In addition, strategies and tactics that applied this concept is discussed in more detail.When scanning the relevant literature, populism is understood that grown and developed in democracy but however, has become cancer over time. it uses to unmet needs of individuals in the political and economic crises that emerged at some time within democratic the system and that could get to work again or a new system that would bring preached. Using a variety of strategies represent the elements of the system proclaimed enemy and produces a homogeneous people can identify through its polarization because of being absolute power target. It uses state resources for their legitimacy with a belief that it is irresponsible authority by the people who fictionalized through the power of national willpower. Media which has taken its share of anti-elitism is transformed into one of the party-state's ideological apparatuses the dominance of charismatic populism and authoritarian tendencies and serves it. In the proto-totalitarian environment, a mass which is built by the populism creates a dark shadow on democracy.As in this study, when the populism dimensioned and using rhetorical strategies determined political communication, public administration, can be explained the effects of the media. But more than that, especially since the 1980s in Europe, the rise of the extreme right/conservative populism effects of politics on Turkey can be better understood.

PDF

___

Abts K. ve Rummens S. (2007). Populism Versus Democracy [Demokrasiye Karşı Popülizm]. Political Studies, 55(2), 405-424.
Akın F. (2004). Türkiye'de Çok Partili Dizgeye Geçiş Sürecinde Demokrat Parti-Cumhuriyet Halk Partisi İlişkileri (1946-1947), Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Alemdar K. ve Erdoğan İ. (1994). Popüler Kültür ve İletişim. Ankara: Ümit Yayıncılık.
Arditi B. (2010). Liberalizmin Kıyılarında Siyaset: Farklılık, Popülizm, Devrim, Ajitasyon (E. Ayhan, Çev.). İstanbul: Metis.
Aslandaş A. S. ve Bıçakçı B. (2006). Popüler Siyasi Deyimler Sözlüğü. İstanbul: İletişim Yayınları.
Bennett T. (1999). Popüler ve Popüler Kültür Politikası. N. Güngör (Der.). Popüler kültür ve İktidar (s. 53-72). İstanbul: Vadi Yayınları.
Blumler J. G. (2001). Third Age of Political Communication [Siyasal İletişimin Üçüncü Çağı]. Journal of Public Affairs, 1(3), 210-209.
Blumler J. G. ve Kavanagh D. (1999). The Third Age of Political Communication: Influences and Features [Siyasal İletişimin Üçüncü Çağı: Etkiler ve Özellikler]. Political Communication, 16(3), 209-230.
Bora T. (2006). Ecevit'teki Şeytan Tüyü [Elektronik Sürüm]. Birikim, (212), 5-10. Erişim: 05 Mart 2009, http://www.birikimdergisi.com/birikim/dergiyazi.aspx?did=1&dsid =329&dyid=4926.
Bora T ve Erdoğan N. (2003). Biz Anadolu'nun Bağrıyanık Çocukları... [Elektronik Sürüm]. A. Çiğdem (Der.). Modern Türkiye'de Siyasi Düşünce: Muhafazakarlık, 5, İstanbul:İletişim. Erişim: 29 Nisan 2009, http://tulp.leidenuniv.nl/content_docs/wap/ tbne.pdf.
Canclini N. G. (1999). Kültür ve iktidar Araştırmalarının Durumu. N. Güngör (Der.). Popüler kültür ve İktidar (s. 133-167). İstanbul: Vadi Yayınları.
Canovan M. (1981). Populism, New York: Harcourt Brace Javonovich. Deren Van Het Hof S. (2010). Siyasal İletişimde Karşılaştırmalı Popülizm Çözümlemesi. Seninle
Benim Aramda Kocaman Bir Fark Var. T. Durna (Der.). Medyadan Söylemler (s. 217- 263). İstanbul: Libra.
Dindar C. (16 Kasım 2010). Erdoğan Neden Ağlıyor?. Erişim: Odatv, http://www.odatv. com/n. php?n=erdogan-neden-agliyor--2207101200.
Dorna A. (25 Kasım 2003). Wer ist Populist? Annäherung an ein politisches Phänomen [Kim Popülisttir? Bir Siyasal Olgu Yaklaşımı][Elektronik Sürüm]. Le Monde Diplomatic.
Erişim: 06 Haziran 2009, http://www.eurozine.com/articles/2003-11-25-dorna-de. html.
Erdoğan N. (1993). Futbol Kültürü ve Milliyetçilik, Birikim, (49), 26-33.
Erdoğan N. (1998). Demokratik Soldan Devrimci Yol'a: 1970'lerde Sol Popülizm Üzerine Notlar [Elektronik Sürüm]. Toplum ve Bilim, (78), 22-37, Erişim: 13 Kasım 2008, http://tulp.leidenuniv.nl/content_docs/wap/ ne.pdf.
Handy Dictionary of the Latin and English Languages (t.y.). New York: David McKay Inc.
Jagers J. ve Walgrave S. (2007). Populism as Political Communication Style: An Empirical Study of Political Parties' Discourse in Belgium [Siyasal İletişim Tarzı Olarak Popülizm: Belçika'daki Siyasi Partilerin Bir Ampirik Çalışması]. European Journal of Political Research, (46), 319-345.
Kamrava M. (1998). Pseudo-Democratic Politics and Populist Possibilities: The Rise and Demise of Turkey's Refah Party [Sözde-Demokratik Siyaset ve Popülist Olasılıklar: Türkiye'nin Refah Partisi'nin Yükselişi ve Ölümü]. British Journal of Middle Eastern Studies, 25(2), 275-301.
Karaömerlioğlu M. A. (1998). Bir Tepeden Reform Denemesi: Çiftçiyi Topraklandırma Kanununun Hikâyesi. Birikim, (107), 31-47.
Karaömerlioğlu M. A. (2001a). Rus Popülizmi Üzerine. Toplum ve Bilim, (88), 235-250.
Karaömerlioğlu M. A. (2001b). Tek Parti Döneminde Halkevleri ve Halkçılık. Toplum ve Bilim, (88), 163-187.
Köker L. (2007). Modernleşme, Kemalizm ve Demokrasi. İstanbul: İletişim Yayınları.
Köksal T. (2006). 1980 Sonrası Yeni Sağ Politikalar ve İcraatın içinden programlarının (1984- 1989) Değerlendirilmesi. Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Laclau E. (1998). İdeoloji ve Politika (H. Sarıca, Çev.). İstanbul: Belge Yayınları.
Laclau E. (2007). Popülist Akıl Üzerine (N. B. Çelik, Çev.). Ankara: Epos Yayınları.
Laclau E. (2011). Popülizm: Bir Ad Ne İçerir? (H. Özen, Çev.). Atılım Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 135-146.
Miller D., Coleman J., Connolly W. ve Ryan A. (1994). Popülizm. Siyasal Düşünce Ansiklopedisi (1, s. 326-327). (B. Peker ve N. Kıraç Çev.), Ankara: Ümit Yayıncılık.
Mouffe C. (2002). 'Siyasetin Sonu' ve Sağ Kanat Popülizmin Meydan Okuması. Birikim, (163- 164), 94-95.
Mutlu E. (2005). Globalleşme, Kültür ve Medya. Ankara: Ütopya Yayınevi.
Oktay A. (1994). Türkiye'de Popüler Kültür. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Özkan F. (2004). 1950'lerin Popülizm Açısından Bir İncelemesi. Journal of Historical Studies, (2), 32-47.
Özkök E. (31 Aralık 2013). O Kasaba [Elektronik Sürüm], Hürriyet. Erişim: 1 Ocak 2014, http:// www.hurriyet.com.tr/o-kasaba-25479873.
Sarıbay A. Y. (1998). Siyasal Sosyoloji. İstanbul: Der Yayınları.
Sennett R. (2010), Kamusal İnsanın Çöküşü (S. Durak ve A. Yılmaz Çev.), İstanbul: Ayrıntı Yayınevi.
Taggart P. (2004). Popülizm (B. Yıldırım Çev.), İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Toprak Z. (1992). Popülizm ve Türkiye'deki Boyutları [Elektronik Sürüm]. Tarih ve ToplumTarık Zafer Tunaya'ya Armağan (s. 41-65). İstanbul: Cem Yayınları; Üniversite
Öğretim Üyeleri Derneği, Erişim: 25 Mayıs 2009, http://www.obarsiv. com/cts_zafer_ toprak.html.
Wodak R. (2003). Populist Discourses: The Rhetoric of Exclusion in Written Genres [Popülist Söylemler: Yazılı Türlerde Dışlamanın Retoriği]. Document Design: Journal of Research and Problem Solving, 4(2), 133-148.
Yetkin B. (2010). Popülizm ve Özal-Erdoğan. (2. bs.). Antalya: Y.A.R. Müdafaa-İ Hukuk Yayınları.
Yıldırım E. (2002). AKP: Bir Politik tasarının Sosyolojik Temsiliyeti. Birikim, (163-164), 66-70.
Zaman (27 Kasım 2008). Demirel'den Yeni Açılım: Dün Dündür, Bugün Bugündür, Yarın Yarındır [Elektronik Sürüm]. Erişim: 28 Kasım 2008, http://www.zaman.com.tr/ politika_demirelden-yeni-acilim-dun-dundur-bugun-bugundur-yarin-da-yarindir_ 764866.html.
Zúquete J. P. (2009). Book Review, Journal of Latin American Studies, Cambridge University Press, 41(3), 600-602.