Algı Yönetimi Aracı Olarak Twitter Kullanımına İlişkin Siyasal Bir Analiz

Bu çalışmada, Twitter’ın mecliste grubu bulunan siyasi partiler ve liderleri tarafından 7 Haziran 2015 Genel Seçimlerinde kullanımı, algı yönetimi ve sosyal medya ilişkisi bağlamında incelenmektedir. Çalışma ile sosyal medya ve Twitter’ın siyasi partiler tarafından yapısal özellikleri noktasında kullanımının ve söylem biçimlerinin algı yönetimi açısından öneminin ortaya konulması hedeflenmektedir. Bu amaçla, 7 Haziran 2015 Genel Seçimlerine katılan dört partinin (AK Parti, CHP, HDP, MHP) genel başkanları ve MYK üyesi siyasi kişilerinin 1 Mayıs - 10 Haziran tarihleri arasındaki 3757 tweeti nitel ve nicel içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Çalışmada, Twitter’ın algı yönetiminde önemli bir iletişim aracı olarak geleneksel siyasal iletişim araç ve yöntemlerine göre avantajlar taşıdığı, ancak siyasiler tarafından bu mecranın işlevsel olarak kullanılmadığı sonucuna varılmıştır. Çalışma, siyasilere yapacakları siyasal iletişim çalışmalarında Twitter’ı algı yönetimi çerçevesinde nasıl etkin kullanacakları konusunda farkındalık oluşturmakta ve öneriler sunmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Medya, Twitter, Algı Yönetimi, 2015 Genel Seçimleri

A Political Analysis on the Use of Twitter As a Perception Management Vehicle

The purpose of this study was to investigate use of Twitter for perception management and social media by four Turkish political party leaders before the General Election that occurred on June 7, 2015. In this study, political parties’ use of Twitter and its’ structural features mentioned above was investigated. Moreover, content of each message was examined to determine how messages contributed to perception management. With this goal in mind, tweets posted between May 1, 2015 and June 10, 2015 by leaders and Central Executive Committee (MYK) members of four political parties (AK Parti, CHP, MHP ve HDP) that participated in the General Election on June 7, 2015 were analyzed using quantitative and qualitative data analyses methods. Findings of the present study showed that within the context of political communication, as a social media tool Twitter has advantages in perception management over traditional methods of communication, but politicians do not use it functionally for this purpose. The present study provides recommendations for politicians about how to use Twitter for perception management within the context of political communication efforts. Further recommendations are provided.

Keywords:

Social Media, Twitter, Perception Management, 2015 General Elections,

PDF

___

Akyazı, E. ve A. Akyazı. (2013). Suskunluk Sarmalı Perspektifinden Sosyal Medya, A. Algül, N.Üçer (Ed.) Yeni Medya’da Demokrasi (s. 225-240). Konya: Literatürk Yayınları.
Baldini, M. (2000). İletişim Tarihi, İstanbul: Avcıol.
Başıbüyük O. (2014). Algı Yönetimi ve Bilgi Savaşlarında Sosyal Medyanın Rolü, B. Karabulut (Ed.) Algı Yönetimi (s. 39-65). İstanbul: Alfa Yayınları
Bayraktutan, G., Binark, M., Aydemir, A. T., Çomu, T., Doğu, B., ve İslamoğlu, G. (2013). “Sosyal Medya Ortamlarının Siyasal İletişim Uygulamaları Açısından İncelenmesi: Türkiye’de 2011 Genel Seçimlerinde Facebook ve Twitter’in Siyasi Partiler ve Liderler Tarafından Kullanılması.” Ankara: Tübitak.
Callamari P. ve D. Reveron. Chine’s Use of Perception Management, International Journal of Intelligence and Counter Intelligence, 16, 2003, 1-15.
Coleman, S. (2005). Direct Representation: Towards a Conversational Democracy. İPRR Exchange, http//www.ippr.org/ecomm/files/Stephen_Coleman_ Pamphlet.pdf
Coşkun, H. (2013). Tutum Değişimi. H. Coşkun (Ed.), Sosyal Psikoloji (s.135-160). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
Çebi, S. M. (2003). Kitle İletişimi Araçlarının Gerçekliğin Yansıtılması ya da Kurulması Süreçlerindeki Rolü. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 17, 111-142.
Çomu, T. ve İ. Halaiqa. (2014). Web İçeriklerinin Metin Temelli Çözümlemesi, M. Binark. (Ed.) Yeni Medya Çalışmalarında Araştırma Yöntem ve Teknikleri (s. 88-116). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Doğan, E. (2013), Siyasal Seçimlerde Kullanılan Görsellerde Anlamın Yaratılması: 2011 Genel Seçimlerinde AK Parti ve CHP Kampanyaları. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Radyo-Televizyon-Sinema Ana Bilim Dalı. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul.
Domenach, M. J. Politika ve Propaganda, (T. Yücel, Çev.), Varlık Yayınları, İstanbul, 1995.
Entman, R.M. (1993). Framing: Toward clarification of a fractured paradigm. Journal of Communication, 43(4), 51–58.
Eren, V., Aydın, A. (2014). Sosyal Medyanın Kamuoyu Oluşturmadaki Rolü ve Muhtemel Riskler. KMÜ Sosyal ve Ekonomı̇k Araştırmalar Dergı̇si ,16, 197-205.
Erol, S. M.,ve Ozan, E. (2014). Türk Dış Politikasında Algı Yönetimi. B. Karabulut (Ed.), Algı Yönetimi (s.185-209). İstanbul: Alfa Yayınları.
Ersaydı, S. Ç. (2011). Psikolojik Operasyon,Algı Yönetimi ve Propaganda. http:// www.21yyte.org/tr/arastirma/milli-guvenlik-ve-dis-politika-arastirmalarimerkezi (Erişim Tarihi: Nisan 2018).
Garfield, A. The Offence of Strategic Ifluence: Making The Case for Perception Management Operations, Journal of Information Warfare, 1(3), 2002, 30-39.
Gökçe, O. (2012). Yeni Medya, Kamuoyu, Demokrasi. E. Sözen (Ed.) Hepimiz Globaliz Hepimiz Yereliz (s. 36-54). İstanbul: Alfa Yayıncılık.
Gurevitch, M., Coleman, S., & Blumler, J. G. (2009). Political communication—Old and New Media Relationships. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 625(1), 164-181.
High, A.C. and D.H. Solomon (2011). Locating Computer-Mediated Social Support Within Online Communication Environments. Computer-mediated communication in personal relationships. 119-136.
Hong, S., Nadler, D. (2012). Which Candidates Do The Public Discuss Online in an Election Campaign? The Use of Social Media by 2012 Presidential Candidates and its Impact on Candidate Salience. Government Information Quarterly, 29, 455–461.
İnceoğlu, M. (2011). Tutum Algı İletişim. (6. bs.). Ankara: Siyasal Kitabevi.
Jensen, K. B. (2011). New Media, Old Methods-Internet Methodologies and the Online/Offline Divide. Mia Consalvo ve Charles Ess (Ed.) The Handbook of Internet Studies (s.43-58). Malden: Wiley-Blackwell.
Kağıtçıbaşı, Ç. ve Z. Cemalcılar. (2014). Dünden Bugüne İnsan ve İnsanlar. (16. bs). İstanbul: Evrim Yayınları.
Kapko, M. (2016). Twitter’s Impact on 2016 Presidential Election is Unmistakable. CIO Retrieved http://www.cio.com/article/3137513/social-networking/ twittersimpact- on-2016-presidential-election-is-unmistakable.html April 2018.
Keskin, S. ve M. F. Sönmez. (2015). “Liderler Ve Takipçileri: Siyasi Parti Liderlerinin Twitter Performansları ve Takip İlişkisi. ”Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 9(1), 339-362.
Le Bon, G. (2014). Kitleler Psikolojisi. (H. Can, Çev.). Ankara: Tutku Yayınevi. (1895).
Lee, J., Song, H. (2017). Why people post news on social networking sites: A focus on technology adoption, media bias, and partisanship strength. Electronic News,11(2), 59–79.
Lilleker, D. G. (2013). Siyasal İletişim:Temel Kavramlar. (B. Ekşi, Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Meriç, Ö. (2015). 140 Karakter ile Siyaset Konuşmak: Twitter ve Siyasetçi-Yurttaş Etkileşimi. S.E. Karakulaoğlu ve Ö. Uğurlu (Ed.), İletişim Çalışmalarında Digital Çalışmalar Twitter (s.33-59). Heretik Yayınları.
Milburn, A. M. (1998). Sosyal Psikolojik Açıdan Kamuoyu ve Siyaset. Ankara: İmge Kitabevi.
Morris, C. G. (2002). Psikolojiyi Anlamak. (Çev. Belgin Ayvaşık ve Melike Sayıl) Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Mutlu, E. (2000). İletişim Sözlüğü. Ankara: Sofos Yayınları.
Ong, W. J. (2014). Sözlü ve Yazılı Kültür: Sözün Teknolojileşmesi. (5. bs.). (S.Postacıoğlu Banon, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları (1982).
Özer, M. A. (2012). Bir Modern Yönetim Tekniği Olarak Algılama Yönetimi ve İç Güvenlik Hizmetleri. Karadeniz Araştırmaları, 147‐180.
Perception, Process and terminology. (t.y.). Erişim Tarihi: 07.07.2018. http://enclopedia.thefreedictionary.com/Perception management.
Richards, B. (1994). Disciplines of Delight: The Psychoanalysis of Popular Culture. London: Free Association Books.
Saydam, A. (2014). Algılama Yönetimi. (6. bs.). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Taylor, P., L. A Peplau ve D. O. Sears. (2012). Sosyal Psikoloji. (A. Dönmez, Çev.) Ankara: İmge Kitabevi.
Tosuner, A. (2015). İnternet Aktivizminde Twitter’ın Stratejik Konumu. S. Ö. Karakulakoğlu ve Ö. Uğurlu (Ed.), İletişim Çalışmalarında Digital Yaklaşımlar Twitter (s.117-145. Ankara: Heretik Yayınları.
Turan, K., (2014). Toplum Mühendisliği, Siyaset Mühendisliği ve Algı Yönetimi. B. Karabulut (Ed.). Algı Yönetimi (s.97-117). İstanbul: Alfa Yayınları.
Türk, M.S., (2014). Algı Yönetimi ve İletişim: Algının Ötesinde Bir Gerçeklik Var mı?, B. Karabulut (Ed.), Algı Yönetimi (s.13-39). İstanbul: Alfa Yayınları.
Uğurlu, Ö. (2015). Gerçek Olanın İkame Alanı Olarak Twitter: Online Dünyada Yönetilen Algılar. S. Ö. Karakulakoğlu ve Ö. Uğurlu (Ed.), İletişim Çalışmalarında Digital Yaklaşımlar Twitter (s.295-307). Ankara: Heretik Yayınları.
Yeşilyurt, Y. (2015). Twitter’da Sözlü, Yazılı ve Görsel Kültürün İzleri. S. Ö. Karakulakoğlu ve Ö. Uğurlu (Ed.), İletişim Çalışmalarında Digital Yaklaşımlar Twitter (s.73-93. Ankara: Heretik Yayınları.
Yıldız, M. (2013). Sosyal Medya Toplumsal Algı ve Devlet. İdarecinin Sesi Dergisi, 156, 56-58.