ÖZEL GÜVENLİK POLİS İŞBİRLİĞİNİN ÖZEL GÜVENLİK GÖREVLİLERİNİN İŞTEN AYRILMA NİYETLERİ ÜZERİNE ETKİSİ

Bu araştırmanın temel amacı özel güvenlik görevlilerinin polis işbirliği algılarının işten ayrılma niyetleri üzerine etkisini test etmektir. Araştırmanın evrenini Antalya ili Alanya ilçesinde çalışan özel güvenlik görevlileri oluşturmaktadır. Araştırmada tesadüfi örneklem kullanılmıştır. Uygulanan anket neticesinde analize uygun 296 veri araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırmada Demirci (2019d) tarafından geliştirilen Özel Güvenlik Polis İşbirliği Düzeyi Ölçeği ve Scott ve arkadaşları (1999) tarafından geliştirilen İşten Ayrılma Niyeti Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre polis işbirliği ile işten ayrılma niyeti arasında istatistiki olarak bir ilişki olmadığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

özel güvenlik, polis, özel güvenlik polis işbirliği, işten ayrılma niyeti

EFFECT OF PRIVATE SECURITY POLICE COOPERATION ON PRIVATE SECURITY OFFICERS ' INTENTION TO QUIT

PDF

___

Arokiasamy, A. R. A. (2013). A qualitative study on causes and effects of employee turnover in the private sector in Malaysia. Middle-East Journal of Scientific Research, 16 (11), 1532-1541.
Aylan, S. (2012). Organizasyonlarda psikolojik şiddet (mobbing) ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkiyi tespit etmeye yönelik konaklama işletmelerinde bir uygulama. (Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Chang, E. 1999. Career commitment as a complex moderator of organizational commitment and turnover intention. Human Relations, 52(10): 1250- 1278
Chinwokwu, E.C. (2018). An assessment of the relationship between private security companies and the police in crime prevention in Lagos Metropolis, Nigeria. International Journal of Police Science & Management, 20 (1), 80-93.
CoESS (2010). Critical infrastructure security and protection: The public-private opportunity. Wemmel, Belgium.
CoESS (2017). https://www.coess.org/newsroom.php?page=facts-and-figures Erişim tarihi: 14.08.2019
Cunningham, W. C. and Taylor, T.H. (1985). The Hallcrest Report: Private Security and Police in America. Portland, Ore.: Chancellor Press
Çarıkçı, İ.H. ve Çelikkol, Ö. (2009). İş-aile çatışmasının örgütsel bağlılık ve işten ayrılma niyetine etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 153-170.
Çelik, M. ve Çıra, A. (2013). Örgütsel vatandaşlık davranışının iş performansı ve işten ayrılma niyeti üzerine etkisinde aşırı iş yükünün aracılık rolü. Ege Akademik Bakış, 13(1), 11-20.
Demir Harputluoğlu, D. ve Dönmez Polat, D. (2017). İşe tutkunluk ve iş-aile-iş çatışmasının işten ayrılma niyetine etkisi: konaklama işletmelerinde bir uygulama. SOBİDER, 4(13), 435-450.
Demirci, U. (2019a). İş doyumu ile işten ayrılma niyeti ilişkisine istihdam şekillerinin etkisi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(62), 1246-1258.
Demirci, U. (2019b). Özel güvenlik polis işbirliğinin özel güvenlik görevlilerinin iş doyumları üzerine etkisi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 11(1), 490-503.
Demirci, U. (2019c). The effect of private security police ccoperation perception on private security officers’ professional commitment level. The International Journal of Business & Management, 7 (4), 71-81.
Demirci, U. (2019d). The effect of private security police cooperation on the relationship between job satisfaction and occupational commitment. Business & Management Studies: An International Journal, 7(2), 969-997.
Guardian (2017). https://www.forbes.com/sites/niallmccarthy/2017/08/31/private-security-outnumbers-the-police-in-most-countries-worldwide-infographic/#1a3824e8210f Erişim tarihi: 14.08.2019
Hom, P.W., Caranikas-Walker, F., Prussia, G.E. ve Griffeth, R.W. (1992). A meta analytical structural equations analysis of a model of employee turnover. Journal of Applied Psychology, 77(6), 890-909.
Koçak, D. ve Yücel, İ. (2018). Algılanan örgütsel destek ile işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkide duygusal bağlılığın aracı etkisinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 32(3), 683-704.
Lam, T., Zhang, H. ve Baum, T. (2001). An investigation of employees’ job satisfaction: The case of hotels in Hong Kong. Tourism Management, 22 (2), 157-165.
Mobley, W.H. (1982). Employee turnover: Causes, consequences, and control. Massachusetts: Addison-Wesley Series on Managing Human Resources.
Nalla, M. K. and Hwang, E. (2006). Relations Between Police and Private Security Officers in South Korea. Policing: An International Journal of Police Strategies & Management, 29 (3), 482-497.
Örücü, E. ve Özafşarlıoğlu, S. (2013). Örgütsel adaletin çalışanların işten ayrılma niyetine etkisi: Güney Afrika Cumhuriyetinde bir uygulama. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(23), 335-358.
Polat, M. ve Meydan, C. H. (2010). Örgütsel özdeşleşmenin sinizm ve işten ayrılma niyeti ile ilişkisi üzerine bir araştırma. Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Dergisi, 9 (1), 145-172.
Scott C. R., Connaughton S. L., Diaz-Saenz H. R., Maguire K., Ramirez R., Richardson B., Shaw S. P. ve Morgan D. (1999). The impacts of communication and multiple identifications on intent to leave : A multimethodological exploration. Management Communication Quarterly. 12, 400 - 435.
Serçeoğlu, N., Işık, Z. ve Çetinkaya, M.Y. (2016). İşyeri zorbalığının işten ayrılma niyeti üzerine etkisi: Konaklama işletmelerinde çalışan personel üzerine bir araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(45), 1099-1109.
Şahin, F. (2011). Lider-Üye etkileşimi ile işten ayrılma niyeti arasındaki ilişki üzerinde cinsiyetin etkisi. Ege Akademik Bakış, 11(2), 277-288.
Tabachnick, B.G. ve Fidell, L.S. (2013). Using Multivariate Statistics (sixth ed.)Pearson, Boston.
TOBB (2014). Özel Güvenlik Sektör Raporu.
Tolay, E. (2008). Eğitim, örgütsel bağlılık ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Ege Akademik Bakış, 7(2), 613-628.