ÖZEL GEREKSİNİMLİ BİREYLER HAKKINDAKİ GÖRÜŞLERE İLİŞKİN METAFOR ÇALIŞMASI

Özel gereksinimli bireylerin eğitim süreçlerinde görev alan öğretmenlerin ve çocuk gelişimi bölümünde öğrenim gören öğrencilerin, özel eğitime gereksinim duyan bireylere ilişkin görüşlerinin önemli olduğu düşünülmektedir. Bu bağlamda çalışmanın amacı, özel eğitim sınıf öğretmenlerinin ve çocuk gelişimi bölümünde öğrenim görmekte olan öğrencilerin özel eğitime gereksinimi olan bireylere ilişkin metaforik algılarını ortaya koymaktır. Araştırmanın çalışma grubunu 2015 – 2016 eğitim öğretim yılında Hakkari il Milli Eğitim Müdürlüğü’ ne bağlı kurumlarda görev almakta olan 35 özel eğitim sınıf öğretmeni ve Hakkari Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Çocuk Gelişimi Bölümünde öğrenim görmekte olan 68 öğrenci oluşturmaktadır. Çalışma kapsamında, katılıcımalara, “Özel eğitime gereksinimi olan birey bir evin………………dır ( dir, dur). Çünkü ………….” şeklinde açık uçlu bir soru yönlendirilmiştir. Araştırmada ulaşılan metafor seçimlerinin, ortak ve farklı yönleri, katılımcıların belirttiği sebeplere göre incelenmiştir. Araştırmanın genel sonuçlarına göre, “bahçe” en fazla, “banyo” ise en az tercih edilen metafor olarak tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Özel Eğitim, Özel Eğitime Gereksinimi olan Bireyler, Metafor

PDF

___

Akşehirli, S. (2007). Çağdaş Metafor Teorisi. Ege Edebiyat. http://www.ege-edebiyat.org/ (Erişim Tarihi, 13.11.2016)
Aladağ, S. ve Kuzgun, P. (2015). Sınıf öğretmeni adaylarının ‘değer’ kavramına ilişkin metaforik algıları. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29,163-194.
Aydın, F. (2011). Üniversite öğrencilerinin “çevre” kavramına ilişkin metaforik algıları. Doğu Coğrafya Dergisi, 26, 25-44.
Baumeister, R. F., Dale, K., & Sommer, K. L. (2002). Freudian defence mechanisms and empirical findings in modern social psychology: Reaction formation, projection, displacement, undoing, isolation, sublimation and denial. Journal of Personality, 66(6), 1081-1124.
Çelenk, S. (2003). Okul başarısının ön koşul: Okul aile dayanışması. İlköğretim-Online, 2(2), 28-34.
Diken, İ. H. (2015). Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim. Ankara: Pegem Akademi
Doğan, M. (2014). Yetersizliği olan çocuklar, aile ve aile eğitimi: kavramsal ve uygulamaya dönük gelişmeler. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(Özel Sayı), 111-127.
Ergül, C., Baydık, B., ve Demir, Ş. (2013). Özel eğitim öğretmen adaylarının ve öğretmenlerinin zihin engelliler öğretmenliği lisans programı yeterliklerine ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(1), 499-522.
Forceville, C. (2002). The identification of target and source in pictorial metaphors. Journal of Pragmatics, 34, 1-14.
Gültekin, M. (2013). İlköğretim öğretmen adaylarının eğitim programı kavramına yükledikleri metaforlar. Eğitim ve Bilim, 38(169),126-141.
İzci, E. (2005). Sınıf öğretmeni adaylarının “özel eğitim” konusundaki yeterlikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 106-114.
Jung, K. G. (1997). Analitik psikoloji (Çev. Ender Gürol). Payel Yayınları, İstanbul.
Karadağ, G. (2009). Engelli çocuğa sahip annelerin yaşadıkları güçlükler ile aileden algıladıkları sosyal destek ve umutsuzluk düzeyleri. TAF Preventive Medicine Bulletin, 8(4), 315-322.
Karadağ, G. (2014). Özel gereksinimli olan çocuğa sahip ebeveynlerin yaşadığı zorluklar ve çözüm önerileri. TAF Preventive Medicine Bulletin, 13(6), 491-494.
Kargın, T. (2004). Baş makale: kaynaştırma: Tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Özel Eğitim Dergisi, 5(2) 1-13.
Laws, A., Harrison, E., Haven, C. T., Parker, A. N., Wheeler, C.,Wood, S.,Maxwell, L.H., Johnston, B., Page, M. B., Ware, A. O., & Littell, A. H. (1912). Kindergartens invaluable. The Journal of Education, 76(12), 316- 319, 327-328. http://www.jstor.org/stable/pdf/42820338.pdf
Morris, J. (1999). Disabled children, child protection systems and the child act 1989. Child Abuse Review,8, 91-108.
Özsoy, S. A., Özkahraman, Ş. ve Çallı, F. (2006). Zihinsel engelli çocuk sahibi ailelerin yaşadıkları güçlüklerin incelenmesi. Aile ve Toplum, 8(3), 69-77.
Patton, M. Q. (2002). Qualitative research and evaluation methods. Thousand Oaks, CA: Sage.
Rathbun, A., & Zhang, A. (2016). Primary Early Care and Education Arrangements at Kindergarten Entry. NCES 2016-070. National Center for Education Statistics, U.S. Deparment of Education, Washington, DC. http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED566948.pdf
Read, J., Blackburn, C., & Spencer, N. (2012). Disabled children and their families: A decade of policy change. Children & Society, 26, 223-233.
Schunk, D. H. (1985). Participation in goal setting: Effects on self-efficacy and skills of learning-disabled children. The Journal of Special Education, 19(3), 307-317.
Silman, F., ve Şimşek, H. (2006). Türkiye ve Amerika Birleşik Devletleri okulları ve merkezi eğitim kurumlarına mecazlar yoluyla bir bakış. Eğitim Araştırmaları, 23, 177-187.
Soran, H., Akkoyunlu, B. ve Kavak, Y. (2006). Yaşam boyu öğrenme becerileri ve eğiticilerin eğitimi programı: Hacettepe Üniversitesi örneği. H.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 201-210.
Tamimi, Y. (2005). Örgüt kültürünün metaforlarla analizi (tekstil sektöründe, faaliyet gösteren bir işletme örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Osmangazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
Wolcott, H., F. (1994). Transforming qualitative data: Desciption, analysis and interpretation. California: Sage Publications Inc.
Yılmaz, F., Göçen, S., ve Yılmaz, F. (2013). Öğretmen adaylarının öğretmen kavramına ilişkin algıları: Bir metaforik çalışma. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), 151- 164.
Zeren, G., & Yapıcı, M. (2014). Öğretmen adaylarının renklere ilişkin metaforları. The Journal of Academic Social Science Studies, 25(1), 165-175.