2013

Ibn khaldun's asabiyya for social cohesion

14. yüzyılda yaşamış olan meşhur tarihçi, ekonomist ve sosyolog Ibn Khaldun insan topluluklarının ekonomik, sosyal ve siyasi gelişimlerini sistematik olarak incelemiştir. Bu kapsamlı analizinde, büyük ölçekli bir arada yaşama arzusunun bazı insanlarda diğer insanlara göre daha fazla olmasının bir nedeni, bir faktörü olması gerektiğini öne sürmüştür. Büyük ve güçlü devletlerin ortaya çıkmasına neden olan bu faktöre asabiyya adını vermiştir. Ibn Khaldun bu kavramı klasik kullanımından ödünç almış ve buna yeni ve pozitif bir mana yüklemiştir. Asabiyyanın orijinal anlamı birbirlerine kan bağı ile bağlı insan grubu demektir. Bir bireyin kendini en yakın hissettiği grup, ortak atalarının da bulunduğu kendi kavmidir. Ibn Khaldun asabiyya kavramını yeniden değerlendirmeye almış, insan gruplarını sadece kan bağı ile birbirlerine bağlı olmaları bakımından değil fakat aynı grubun üyeleri olarak uzun ve sürekli bağlantı içinde olmaları bakımından değerlendirmiştir. Böylece asabiyya, grup bilinci, grup duygusu, dayanışma duygusu anlamını almıştır. Bu çalışmada Ibn Khaldun’un asabiyya kavramı incelenmiş ve Avrupa Birliği, Türkiye ve diğer siyasi oluşumlarda asabiyya kavramının sosyal kaynaşma için temel bir kavram olarak kullanılıp kullanılamayacağı sorgulanmıştır

Sosyal kaynaşma için Ibn Khaldun'un asabiyya kavramı

The well-known 14th century historian, economist, and sociologist Ibn Khaldun analyzed the economic, social, and political development of organized societies systematically. In his comprehensive analysis, he put forward that there had to be some factor, some incitement for the desire to exist on a larger scale among some human beings than among others. He stated that this factor which large and powerful states originated was asabiyya. He borrowed the concept of asabiyya from classical usage and gave a new, positive meaning to it. The original meaning of asabiyya implies people related to each other by blood ties. The group to which an individual feels most closely attached is his clan or tribe, the people with whom he shares a common descent. Ibn Khaldun reconsidered asabiyya as a factor being shared by people not related to each other by blood ties but by long and close contact as members of a group. According to him, it meant solidarity, group feeling or group consciousness. In this paper, I will try to highlight the concept of asabiyya as discussed by Ibn Khaldun. The aim of the paper is to quest whether asabiyya can be used as a fundamental concept for social cohesion in the EU, Turkey, and other political entities in the world.

PDF

___

Abdalla, Mohamad (2007) “Ibn Khaldun On the Fate of Islamic Science after the 11th Century”, Islam & Science 5(1).
Abid El-Cabiri, Muhammed (2006) ‘Importance of Ibn Khaldun’s Doctrine of Society and History Today’, conference paper, 18 September 2006, Bilim ve Sanat Vakfı, İstanbul.
Ahmad, Zaid (2003) The Epistemology of Ibn Khaldun. London: Routledge Curzon.
Ahmed, Akbar (2002) Discovering Islam. London: Routledge.
Alatas, Syed Farid (2006) “Ibn Khaldun and Muslim Reform: Toward a Conceptualization”, Turkish Journal of Islamic Studies 16.
Arnason, Johann P. and Stauth, Georg (2004) “Civilization and State Formation in the Islamic Context: Re-Reading Ibn Khaldun”, Thesis Eleven, 76(February).
Chapra, M. Umer (2001) “Islamic Economic Thought and the New Global Economy”, Islamic Economic Studies, 9(1).
Darling, T. Linda (2007) “Social Cohesion (‘Asabiyya) and Justice in the Late Medieval Middle East”, Comparative Studies in Society and History, 49(2).
Dawood, N. J. (1967) “Introduction”, in N. J. Dawood, ed., The Muqaddimah, Ibn Khaldun, translated by Franz Rosenthal, London: Routledge and Kegan Paul Ltd.
Eyüpoğlu, Osman (2004) “The Contribution of Ibn Khaldun to Contemporary Social Psychology”, Journal of Academic Studies, 22.
Gürkan, Salime Leyla (2009) “Ibn Khaldun’s Approach to History of Religions: The Application of the Concept of Asabiyyah into the Idea of Chosenness”, EKEV Academic Review, 13(39).
Ibn Khaldun, The Muqaddimah. { Translated By Franz Rosenthal, Edited By N.J. Dawood, 1967} London: Routledge and Kegan Paul Ltd.
Katsiaficas, George (1999) “Ibn Khaldun: A Dialectical Philosopher for the 21st Century”, New Political Science, 21(1).
Kayapınar, Akif (2006) “The Concept of Asabiyyah in Ibn Khaldun: A New Approach in the Theory of Politics”, Turkish Journal of Islamic Studies, 15.
Matar, Nabil (2005) “Confronting Decline İn Early Modern Arabic Thought”, Journal of Early Modern History, 9(1-2).
White, Ali (2009) “An Islamic Approach to Studying History: Reflections on Ibn Khaldun’s Deterministic Historical Approach”, Intellectual Discourse, 17(2).