İslâm dininde vahiy olgusunun fevkalade önemli bir yeri vardır. Çünkü din, mahza vahye dayanmaktadır. Tabii ki, bu vahiy salt Kur’ân vahyinden ibaret de değildir. Günümüzün en çok tartışılan ve gündeme gelen konulardan birisi kuşkusuz sünnet-vahiy ilişkisidir. Bu konuyla ilgili olarak yapılan ilmi çalışmaların sayısı da hayli çoktur. Tarihte ve günümüzde meselenin bu derece yoğun ilgi çekmesinin en büyük sebebi; bu konunun pek çok hayati meseleyi belirlemesidir. Örneğin sünnet-vahiy ilişkisi konusu; sünnetin dindeki konumunu, sünnetin bağlayıcılığını, sünnetin hüküm koyma yetkisini, Hz. Peygamber’in gaybı bilmesi gibi pek çok konuyu belirlemekte ve ortaya koymaktadır. Şayet sünnet-vahiy ilişkisi inkâr edildiği takdirde domino taşlarının peş peşe yıkılması gibi Hz. Peygamber’in konumu ve misyonu zedelenmiş olacaktır. Sünnetin teşri’ değerinden de bahsedilemez olacaktır. Bundan dolayı tarihi süreç içerisinde ehli-i sünnet âlimleri, vahyi; vahy-i metlüv ve vahy-i gayr-i metlüv şeklinde kategorize etmişlerdir. Böylece taşları konulması gereken yerlere yerleştirmişlerdir. Aynı zamanda sünnetin vahiyle olan ilişkisini de değişik delilleri zikrederek bir takım tasnifler yapmaya çalışmışlardır. Bu deliller, peygamberimizin hem beşer, hem de Resul kimliğine işaret etmektedir. Bu bağlamda da sünnetin konumunu ve vizyonunu daha net bir şekilde ortaya koymaya çalışmışlardır. Biz de bu çalışmamızda sünnet-vahiy ilişkisi konusunu deliller muvacehesinde ve âlimlerimizin görüşleri istikametinde ortaya koymaya çalıştık. Böylece olumsuz olabilecek bazı görüşlere de ilmi cevaplar vermeye çalıştık.