Dış yardımlar, kuşkusuz, modern diplomasinin önemli bir aracıdır. Bu enstrümanı profesyonel anlamda kullanan ülkelerden biri olan İsrail’in Sahra-altı Afrika’ya açılımı bu makalenin inceleme konusudur. Arap ülkeleri arasında kendini güvende hissetmeyen İsrail’in 1960’lı yıllar itibarıyla uygulamaya koyduğu açılım politikası, dış yardım politikaları açısından da dikkat çekici bir girişimdir. Bu girişimin değerlendirilmesinde MASHAV faktörü ve İsrail karar-alıcılarının tutumu esas alınmıştır. Bulgular, İsrail’in bölgedeki yalnızlığını kırmasında Sahra-altı ülkeleriyle geliştirdiği yardım işbirliğinin belirleyici olduğunu ve ilişkilerde “altın dönem” yaşandığını ortaya koymaktadır.

Foreign aid is, no doubt that, a crucial instrument of modern diplomacy. This article scrutinizes Israeli opening to Sub-Saharan Africa where the country professionally used the aid card. As of 1960s, the initiative put into practice by Israel which is surrounded by Arab countries, became noteworthy in terms of foreign aid policy. This study is based on MASHAV factor and the stance of Israeli decision-maker. The findings indicate that Israel’s aid cooperation with Sub-sahara has been determinant in breaking its isolation at the region and the bilateral relations were carried out in a so-called “golden age”.