___

• Aksoy, A. ve Enlil, Z. (2010). Kültür ekonomisi envanteri. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Arun, Ö. (2009). Yaşlı bireyin Türkiye serüveni: Türkiye’de yaşlı bireyler arasında kültürel sermaye dağılımı. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1). 77-100.
• Avcı, Y. E. (2011). Sınıf öğretmenlerinin kendi görüşlerine göre özel alan yeterliklerine sahip olma düzeyleri (Kilis ili örneği). (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Kilis: Kilis 7 Aralık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Avcı, Y. E. ve Yaşar, M. (2014). Kültürel sermaye ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal Of Social Science Research, 3(1), 65-77.
• Blessi, G. T., Tremblay, D. G., Sandri, M. ve Pilati, T. (2012). New trajectories in urban regeneration processes: Cultural capital as source of human and social capital accumulation – evidence from the case of Tohu in Montreal. Elsevier Cities, 29(6), 397–407.
• Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. J. G. Richardson (Ed). Handbook of Theory and Research for the Sociology Education. New York: Greenwood Press, 241- 258 arasındaki bölüm.
• Connell, R. W. 2004. Working-class parents’ views of secondary education. International Journal of Inclusive Education, 8(3), 227-239.
• Çeliköz, N. ve Yıldızlı, H. (2013). İlköğretim matematik öğretmenlerinin genel öğretmenlik davranışları açısından kendilerine yönelik yeterlilik algıları (Ankara İli Örneği). Researcher: Social Science Studies, (1), 1-24.
• Çiftçili, V. (2008). Dershane öğretmenlerinin öğretmen yeterlilik düzeyleri ve mesleki doyumları arasındaki ilişki. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 101-115.
• Devlet Planlama Teşkilatı [DPT], (2000). Yükseköğretim özel ihtisas komisyonu raporu. sekizinci beş yıllık kalkınma planı. Yayın No DPT:2534. Ankara.
• Ekşi, A. (1990). Çocuk, genç ve ana babalar. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Ekşioğlu, Ş. Z. (2012). Kültürel sermaye ve ekonomik kalkınma arasındaki ilişkinin girdi çıktı analizi ve fayda maliyet analizi yöntemleri ile Türkiye için değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi), İstanbul: Kadir Has Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
• Eğitim Reformu Girişimi [ERG]. (2009). Eğitim izleme raporu. Web: http://erg.saban- ciuniv.edu adresinden 10 Şubat 2015’te alınmıştır.
• Eğitim Reformu Girişimi [ERG], (2012). Eğitim izleme raporu. Web: http://erg.sabanciu- niv.edu adresinden 10 Şubat 2015’te alınmıştır.
• Gökçek, T. (2014). Karma yöntem araştırması. M. Metin (Ed.) Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, s. 375-410 arasındaki bölüm.
• Gunn, S. (2005). Translating Bourdieu: Cultural capital and the English middle class in historical perspective. The British Journal of Sociology, 56(1), 49-64.
• Güvenç, B. (1996). İnsan ve kültür: Psikolojinin temel kavramları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• İnce, C. (2014). Sosyal sermaye ve akademik başarı arasındaki ilişkinin sosyolojik bir analizi: Şanlıurfa’da bir alan araştırması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Karacaoğlu, Ö. C. (2008). Öğretmenlerin yeterlilik algıları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 70-97.
• Katz-Gerro, T. (2002). Highbrow cultural consumption and class distinction in Italy, Israel, West Germany, Sweden and the United States. Social Forces, 81(1), 207- 229.
• Kayadibi, F. (2003). Kadın eğitiminin önemi ve kalkınmadaki rolü. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Konferansları Dergisi, (28), 19-31.
• Kraaykamp, G. ve Van Eijck, K. (2010). The Intergenerational reproduction of cultural capital: A threefold perspective. Social Forces. 89(1), 209-231.
• Matriano, E. C. (1997). 2000’li yıllarda eğitimin globalleştirilmesi sorunları karşılama ve fırsatları değerlendirme. Uluslararası Dünya Öğretmen Eğitimi Konferansı (27 Ağustos-2 Eylül). Ankara. MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü.
• Oral, I. ve Mcgivney, E. J. (2014). Türkiye eğitim sisteminde eşitlik ve akademik başarı araştırma raporu ve analiz. Eğitim Reformu Girişimi. İstanbul Sabancı Üniversitesi. Web: http://www.egitimreformugirisimi.org/turkiye-egitim-sisteminde- esitlik-ve-akademik-basari/ adresinden 16 Şubat 2015’te alınmıştır.
• Özcan, A. Y. ve Erdur-Baker, Ö. (2009). Attainment of cultural capital in higher education the case of Turkey. Mediterranean Journal of Educational Research, (6),73-89.
• Özyürek, A. ve Şahin, F. T. (2015). Anne-çocuk ilişkisinin ve baba tutumlarının çocukların ahlaki ve sosyal kural anlayışları üzerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 177(40),161-174.
• Siyaset Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı [SETA], (2009). Türkiye’de milli eğitim sistemi yapısal sorunlar ve öneriler.
• Silva, E. B. (2005). Gender, home and family in cultural capital theory. The British Jounal of Sociology. 56(1), 83-103.
• Taşar, H. H. (2012). İlköğretim okullarında çalışan öğretmenlerin mesleki yeterlik algılarının incelenmesi. Verimlilik Dergisi, (4), 67-77.
• Taşdemir, M. (2007). Sınıf öğretmenlerinin okul, meslektaşları ve kendi mesleki yeterliklerini algılamaları. Milli Eğitim Dergisi, 36(174), 171-192.
• Türkiye Cumhuriyeti Kalkınma Bakanlığı. [TCKB]. (2013). İllerin ve bölgelerin sosyoekonomik gelişmişlik sıralaması araştırması. (SEGE, 2011).
• Throsby, D. (1999). Cultural capital. Journal of Cultural Economics. (23), 3–12.
• Türk Tarih Kurumu. [TTK]. (1989). Türkiye’de öğretmen yetiştirme ve öğretmen adaylarının meslek seçimi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK]. (2006). Kültürel faaliyetlere katılım ve ayrılan zaman 2006. Web: www.tuik.gov.tr adresinden 15 Şubat 2015’te alınmıştır.
• Van de Werfhorst, H. G. ve Hofstede, S. (2007). Cultural capital or relative risk aversion? Two mechanisms for educational ınequality compared. The British Journal of Sociology, 58(3), 391-415.
• Yalçın, H. (2013). Anne-çocuk iletişimi eğitiminin etkileri. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2013(28), 179-194.
• Yavuzer, H. (1992). Ana-baba ve çocuk. İstanbul: Remzi Kitabevi.