KAMP LİDERİ ADAYLARININ KÜLTÜREL ZEKÂ DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Bu araştırma, Gençlik ve Spor Bakanlığı tarafından düzenlenen gençlik kamplarında görev almak üzere Kamp Liderliği Eğitimi’ne gönüllü olarak katılan kamp liderleri adaylarının kültürel zekâ düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesini amaçlamaktadır. Tekil tarama modeli kullanılan araştırmanın örneklemini kamp liderliği eğitiminde yer alan 272 kamp lideri adayı oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formu ile birlikte ‘Kültürel Zekâ Ölçeği’ kullanılmıştır. Veri setine Kolmogorov-Smirnov normallik testi, Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis-H testleri ile tanımlayıcı istatistiklerden (yüzde, frekans, standart sapma) yararlanılmıştır. Sonuç olarak; kamp liderliği eğitimine katılan kamp lideri adaylarının motivasyonel kültürel zekâ düzeylerinin en yüksek ortalamaya (x=4,37, ss=0,610), bilişsel kültürel zekâ ortalamalarının (x=3,61, ss=0,618), ise en düşük ortalamaya sahip olduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Ayrıca,yabancı dil bilgisi daha iyi seviyede olan kamp lideri adaylarının kültürel zekâ düzeylerinin, yabancı dil bilgisi zayıf olanlara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu yapılan araştırmada ortaya çıkmıştır. Bunun nedeninin yabancı dil bilgi düzeyinin kültürel zekâyı önemli derecede etkilediği düşünülmektedir. Kadın ve erkek kamp lideri adaylarının kültürel zekâ düzeylerinde istatiksel olarak anlamlı farklılığın ise kadınların sosyokültürel durumlarından kaynakladığı düşünülmektedir. Son olarak kamp lideri adaylarının diğer demografik değişkenlere göre kültürel zekâlarının benzer seviyede olduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Çalışmadaki amacın bu yönde olduğu kamp lideri adaylarının kültürel zekâ seviyesinin belirli bir ortalamanın üstünde olduğu istatistiksel olarak ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Kamp lideri, Bilişsel, Kültür, Motivasyon, Zekâ, Davranış.

PDF

___

Aksoy, Z. (2013). Kültürel zekâ ve çok kültürlü ortamlardaki rolü. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), İzmir: Ege Üniversitesi.
Ang, S. and Van Dyne, L. (2008). Conceptualization of culturalintelligence: Definition, distinctiveness, andnomological network. Handbook of culturalintelligence: Theory, measurement, andapplications. Web: http://culturalq.com/wp-content/ uploads/2016/06/Handbook-Sample-Chapter.pdf adresinden 15 Aralık 2021’de alınmıştır.
Ang, S., Van Dyne, L., Koh, C., Ng, K. Y., Templer, K. J., Tay, C. and Chandrasekar, N. A. (2007).Culturalintelligence:Itsmeasurement andeffectsonculturaljudgmentand decisionmaking, cultural adaptation and task performance. Management and organizatio nreview, 3(3), 335-371.
Arastaman, G. (2017). Kültürel zekâ ölçeğinin (KZÖ) Türk akademisyenler üzerinde geçerlik ve güvenirlik çalışması. Yükseköğretim Dergisi, 1, 1-8.
Bandura, A. (2001). Social cognitive theory: An agentic perspective. Annualreview of Psychology, 52(1), 1-26.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Earley, P. C. and Ang, S. (2003). Cultural intelligence: Individual interactions across cultures. Stanford University Press.
Earley, P. C. and Mosakowski, E. (2004). Cultura intelligence. Harvard Business Review. Web: https://hbr.org/2004/10/cultural-intelligence adresinden 18Aralık 2021’de alınmıştır.
Earley, P. C. and Peterson, R. S. (2004). The elusive Cultural chameleon: Cultural in- telligence as a new a pproachto inter cultural training for the global manager. Academy of Management Learning&Education, 3(1), 100-115.
Gençlik Kampları. (2020). Web: http://genclikkamplari.gsb.gov.tr/, adresinden 24 Aralık 2021’de alınmıştır.
Gençlik ve Spor Bakanlığı. (2020). Web: https://www.gsb.gov.tr/, adresinden 15 Aralık 2021’de alınmıştır.
Gündoğdu, C., Güllü, M., Tüfekçi, Ş., Aygün, Y. ve Yılmaz, M. (2020). ‘Why ı became a campleader?’: Insider views of camp leader candidates. Turkish Journal of Sportand Exercise, 22(3), 423-430.
Hallmon, H. Y. (2015). Exploring the relationship between Cultural intellıgence and teacher burnout in the Mississıippi. Delta. Doctoral Dissertation, VA: Liberty University, Lynchburg.
İlhan, M. ve Çetin, B.(2014). Sosyal ve kültürel zekâ arasındaki ilişkinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi. Turkish Journal of Education, 3(2), 4-15.
Karasar, N. (2000). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi.
Karataş, G. (2017). Kobilerde kültürel zekânın kurumsal girişimcilik üzerindeki etkisi. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), Kars: Kafkas Üniversitesi.
Konate, T. (2018). Yabancı öğrencilerin kültürel uyumunda kültürel zekânın etkisi. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), Antalya: Akdeniz Üniversitesi.
Mercan, N. (2016). İşletmelerde kültürler arası yönetim ve kültürel zekâ (Kültürler arası farklılık eğitim modeli). Ankara: Detay Yayınları.
Moodian, M. A. (2008). Contemporary leadership and intercultural competence: Exploring the cross-cultural dynamics within organizations. Washington: Sage Publications.
Özaslan, A. (2017). Sosyal zekâ, kültürel zekâ, tutum ve kaygı seviyeleri ile ingilizce iletişim kurma gönüllülüğü arasındaki ilişki. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), Kayseri: Erciyes Üniversitesi.
Senemoğlu, N. (2010). Gelişim, öğrenme ve Öğretim. Ankara: Pegem Akademi.
Sims, R. A. (2011). Cultural intelligence as a predictor of job satisfaction and intenttore new contract among expatriate international school teachers in Latin America. (Doctoral Dissertation), Cypress: Trident University The Faculty of the College of Education.
Sternberg, R. J. and Grigorenko, E. L. (2006). Cultural intelligence and successful intelligence. Group & Organization Management, 31(1), 27-39.
Şahin, F. (2011). Liderlerin kültürel zekâsının astların örgütsel vatandaşlık davranışı ile iş doyumu üzerine etkisi. Savunma Bilimleri Dergisi, 10(2), 80–104.
Şen, G. (2019). Kültürel zekâ ve kültürel adaptasyonun akademik performans üzerine etkisi: üniversitelerdeki yabancı uyruklu öğrencilerle yapılan bir araştırma. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi.
Tabachnick, B. G. and Fidell, L. S. (2015). Using multivariate statistics. (Çev. M. Baloğlu). Ankara: Nobel yayınları.
Triandis, H. C. (1989). The self and social behavior in differing cultural contexts. Psychological Review, 96(3), 506.
Yazar, F. (2019). Kültürel zekâ ve kariyer yönetimi ilişkisi: bir uygulama. (Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi), Erzurum: Atatürk Üniversitesi.
Yeşil, Salih, (2009). Kültürel Farklılıkların Yönetimi ve Alternatif Bir Strateji: Kültürel Zekâ, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 11(16), 100- 131.
Yılmaz, M. ve Yenel, F. (2020). Gençlik kamplarında görev alan kamp liderlerinin liderlik yönelimlerinin incelenmesi. Avrasya Spor Bilimleri ve Eğitim Dergisi, 2(2), 118-134.
Yılmaz, M., Sertbaş, K. ve Gümüş, H. (2019). Gönüllülerin faaliyetlere katılım nedenleri ve motivasyonel faktörlerin analizi: Gençlik merkezleri örneği. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 21(3), 117-127.
Yüksel, A. (2018). Öğretmenlerin çok kültürlü yeterlik algılarının küresel vatandaşlık algıları üzerine etkisi ve kültürel zekânın bu ilişki üzerindeki aracı etkisinin belirlenmesi. (Yayınlanmış Doktora Tezi), Ankara: Gazi Üniversitesi.